พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 85

อาจเป็นเพราะไม่คิดว่าหรงฉานจะอยู่ฝั่งอวิ๋นหลิง รุ่ยอ๋องตะลึงงัน ผ่านไปสักพักสมองก็ยังหมุนไม่ทัน

“แม่นางหรงจริงจังกับคำพูดนี้หรือไม่?”

สิ่งที่ตอบเขาคือแววตาอันหนักแน่นของหรงฉาน “ใช่ หม่อมฉันเชื่อใจพระชายาจิ้งอ๋องเพคะ”

ฉู่อวิ๋นหานทนไม่ไหวอีกต่อไป นางถามขึ้นมาว่า “แม่นางหรง พวกเจ้ารู้จักกันหรือ?”

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดก่อนหน้านี้หรงฉานจึงทำเหมือนไม่รู้จักอวิ๋นหลิงเล่า?

หรงฉานกระแอมเสียง อธิบายเสียงจริงจังขึงขัง “ก่อนหน้านี้พระชายาจิ้งอ๋องเคยช่วยข้า ข้าไม่รู้สถานะของนาง แต่พอวันนี้มาเที่ยวบนเรือสำราญ ข้าจึงรู้ว่าเป็นเพื่อนเก่า”

หรงจั้นละสายตาจากใบหน้าอวิ๋นหลิง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามปรับสภาพจิตใจอันปั่นป่วนของตัวเอง

“เรื่องนี้มีพิรุธหลายจุด หากเป็นอย่างที่สาวใช้ผู้นี้กล่าวจริง พระชายาจิ้งอ๋องวางแผนทำร้ายหรงเอ๋อร์จริง เช่นนั้นนางก็ควรเป็นฝ่ายเชิญหรงเอ๋อร์ขึ้นเรือเองถึงจะถูก”

ทว่าความจริงก็คืออวิ๋นหลิงไม่ได้เชิญหรงฉาน หรงฉานขึ้นเรืออย่างหน้าด้านหน้าทนเอง เห็นได้ชัดว่าไม่สอดคล้องกับแรงจูงใจในการกระทำผิดของอวิ๋นหลิง

เสียงเย็นเฉียบประหนึ่งน้ำแข็งของเซียวปี้เฉิงดังขึ้น ชวนให้รู้สึกว่าน้ำในแม่น้ำใกล้จะจับตัวแข็งเป็นก้อนแล้ว

“เจ้าบังอาจนัก กล้าวางแผนทำร้ายคุณหนูแห่งจวนเจิ้นกั๋วกงและปองร้ายพระชายาข้า?”

เสียงพิฆาตของเขาชวนให้ฉู่อวิ๋นหานหน้าซีดเผือด นางรีบก้มหน้า ร่างกายก็สั่นสะท้านไปหมด

คนไม่รู้คงคิดว่านางหนาวด้วยกระแสลม แต่แท้จริงแล้วนางกำลังโกรธและกลัวในเวลาเดียวกัน

รุ่ยอ๋องเห็นหรงฉานกับหรงจั้นเชื่อใจอวิ๋นหลิง ใบหน้าก็แดงก่ำ ต่อให้รังเกียจและสงสัยอวิ๋นหลิงแค่ไหน แต่ก็เอาผิดโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้

เขารู้สึกหดหู่ใจยิ่ง ได้แต่สั่งการเสียงดุดันว่า “นำตัวสาวใช้ผู้นี้ไปที่ศาลต้าหลี่ ต้องสืบเรื่องนี้ให้กระจ่าง”

ฉู่อวิ๋นหานขบฟัน กำเสื้อที่รุ่ยอ๋องเอามาคลุมนางไว้แน่น ยามนี้นางตระหนักได้ว่าตัวเองใจร้อนเกินไป แผนการจึงไม่ค่อยแยบยลนัก

และนางยังวางแผนโดยไม่ปรึกษาฮูหยินเหลียนอีก ดังนั้นแผนการจึงไม่ครอบคลุม

ทว่านางก็ได้วิเคราะห์แล้วว่า

อวิ๋นหลิงมีชื่อเสียงฉาวโฉ่อยู่แล้ว ไม่ยากเลยที่จะทำให้คนอื่นเชื่อว่านางทำร้ายหรงฉาน ผู้ที่ใกล้เป็นพระชายารุ่ยอ๋องด้วยความริษยา

ส่วนไป๋ลู่ก็เก่งกาจเหนือคน ไม่ทิ้งร่องรอยให้ผู้อื่นจับได้แน่ ฉู่อวิ๋นหานไปตีสนิทกับหรงฉานเพื่อยืนยันความผิดของอวิ๋นหลิง

ต่อให้อวิ๋นหลิงมีสิบปากก็ยากจะแก้ต่างได้ อย่างน้อยก็เอาหลักฐานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ไม่ได้ในเวลาอันสั้น ยิ่งไปกว่านั้นอวิ๋นหลิงยังสูดผงสลายวิญญาณเข้าไปด้วย นางต้องตายในความฝันภายในสามวันแน่...

หากคนตายไปก็ไม่มีใครมาทักท้วง แล้วใครจะสงสัยนางได้！

แต่ไม่คิดว่าหรงฉานกับอวิ๋นหลิงเป็นคนรู้จักกัน แล้วไป๋ลู่ยังโดนเย่เจ๋อเฟิงจับได้อีก ยามนี้สถานการณ์ไม่เป็นไปตามแผนนางเลย

บรรยากาศตึงเครียดยิ่ง ใบหน้าไป๋ลู่เขียวแดงสลับกัน แววตามีความรู้สึกต่างๆหลั่งไหลเข้ามา จากนั้นก็ตัดสินใจแน่วแน่

นางกล่าวเสียงสะอื้น “รุ่ยอ๋องเพคะ บ่าวไม่ได้โกหก บ่าวมีหลักฐานเพคะ บ่าวทำตามคำสั่งของพระชายาจิ้งอ๋อง ซ่อนจดหมายสื่อสารกับพระชายาจิ้งอ๋องไว้ในแจกันดอกไม้ แล้วแจกันดอกไม้ก็อยู่ในห้องเพคะ”

ยามนี้ต้องยืนกระต่ายขาเดียวว่าอวิ๋นหลิงเป็นผู้บงการแล้ว โชคดีที่นางกับฉู่อวิ๋นหานมีแผนสำรอง

ฉู่อวิ๋นหานรีบเสริมด้วยใบหน้าตกใจ พูดน้ำมูกน้ำตาไหลว่า

“จริงหรือ...ไยพี่สาวจึงทำเช่นนี้?”

รุ่ยอ๋องเห็นนางโซเซจนเกือบยืนไม่ไหว แต่ก็ยังคงฝืนทนไว้ เขาก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา

“ข้าจะส่งคนไปค้นเดี๋ยวนี้ หากเป็นความจริง ปี้เฉิง เจ้าก็อย่าหวังว่าจะปกป้องสตรีใจจืดใจดำเลย”

ว่าใครใจจืดใจดำกัน?

ใบหน้าเซียวปี้เฉิงมืดครึ้มในชั่วพริบตา หากไม่ความผิดที่ฉู่อวิ๋นหานทำร้ายพระชายารุ่ยอ๋องในอนาคต จนทำให้จวนเหวินกั๋วกงกับอวิ๋นหลิงเดือดร้อนไปด้วย เขาก็อยากเอากระดาษแผ่นนั้นปาใส่หัวรุ่ยอ๋อง แล้วเปิดโปงพฤติกรรมของฉู่อวิ๋นหานให้หมดเปลือก

“มาสิ มาสิ ค้นตามสบายเลย”

อวิ๋นหลิงเหยียดยิ้มเย้ยหยัน ไม่มีความกังวลสักนิด ทั้งยังผายมือเชิญอีกต่างหาก

“เซียวเที่ยนอวี้ หากวันนี้ท่านหาหลักฐานไม่เจอ ต่อไปท่านก็คือหลานชายของข้า”

“เจ้า...”

รุ่ยอ๋องหมั่นศึกษาตำรานันักปราชญ์มาหลายปี ไม่เคยเห็นสตรีหน้าด้านเช่นอวิ๋นหลิงมาก่อน โกรธกับคำพูดอันก้าวร้าวของนางจนควันออกหู

รุ่ยอ๋องอดกลั้นความไม่สบอารมณ์ไว้ สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินไปยังห้องบนในชั้นที่หนึ่งด้วยใบหน้าบึ้งตึง

เมื่อฉู่อวิ๋นหานไม่เคยอวิ๋นหลิงหวาดกลัวสักนิด ก็หันไปมองไป๋ลู่ปราดหนึ่ง พวกนางทั้งสองนางเริ่มใจคอไม่ดีขึ้นมา

ไม่รู้เพราะเหตุใด นางรู้สึกเหมือนมีลางไม่ดีเกิดขึ้น