พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 857

มักจะพูดกันว่าอยู่ใกล้ชิดกับคนใหญ่คนโตย่อมมีความอันตราย ทำงานอยู่ข้างกายจักรพรรดิฉู่ จะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ก็ไม่แปลก

ตัวอย่างเช่นตี้หวู่เหยาที่เป็นองค์หญิงเก้าแห่งตงฉู่ ทุกคนต่างก็รู้ว่านางเป็นลูกสาวคนเล็กที่จักรพรรดิฉู่รักมากที่สุด นางก็เคยได้รับความโปรดปรานอย่างแท้จริง แต่เมื่อมีเรื่องผลประโยชน์อยู่ตรงหน้า จักรพรรดิฉู่ก็ยอมตกลงให้นางแต่งงานเพื่อสันติภาพโดยไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว

ตอนที่ตี้หวู่เหยาโวยวายจะมาท่องเที่ยวพร้อมกับคณะทูตที่แคว้นต้าโจว จักรพรรดิฉู่ก็ตามใจนาง

เพียงแต่ภายใต้การตามใจและเอ็นดูนั้น ยังคงมีแผนการอยู่ในใจ

อีกฝ่ายเล็งเห็นความสามารถในการสร้างอาวุธที่ยอดเยี่ยมของซีโจว ถ้าหากทั้งสองแคว้นสามารถดองญาติกันอย่างราบรื่น ความกดดันในการต่อต้านกับโจรสลัดและโจรสลัดญี่ปุ่นของแคว้นตงฉู่ก็จะลดลงอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้ จักรพรรดิฉู่จึงไม่เสียดายที่จะส่งลูกสาวที่มีสถานะอันสูงส่ง และมีหน้าตาโดดเด่นที่สุดของตนเองออกมา หวังเพียงว่าองค์ชายของซีโจวจะชอบนาง

เสวียนจีพูดต่อไปว่า “เมื่อก่อนข้าลงไม้ลงมือตบตีพระสนมกับองค์ชาย เขาก็ไม่เคยลงโทษข้า มักจะช่วยเหลือและไกล่เกลี่ย ก็เป็นเพราะข้าเป็นเมียคนเดียวที่มีชีวิตรอดจากการแต่งงานกับรัชทายาท เขาต้องเก็บข้าไว้เพื่อป้องกันไม่ให้รัชทายาทถูกปลดจากตำแหน่ง รักษาเกียรติของราชวงศ์ก็เท่านั้น”

นี่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เสวียนจีทำตามอำเภอใจอย่างไม่เกรงกลัวใคร เป็นไม้ตายที่ใช้ก่อเรื่องอย่างบ้างคลั่ง แต่ตอนนี้กลุ่มอ๋องกบฏได้เสียท่าแล้ว นางย่อมต้องหลบหนีเช่นกัน

มิเช่นนั้นจะให้อยู่ต่อเพื่อให้จักรพรรดิฉู่คิดบัญชีย้อนหลังอย่างนั้นหรือ

อีกฝ่ายถูกนางทำให้โกรธจนโรคหัวใจกำเริบเดือนละสองครั้ง และเกิดความดันสูงอยู่บ่อยๆ

เซียวปี้เฉิงพยักหน้า ได้ฟังถึงตรงนี้ ก็รู้ว่าสิ่งที่เสวียนจีพูดนั้นเป็นความจริงมากกว่าเก้าส่วน

“ไข่เหล็กก็ไม่ง่ายเลย จากราชครูที่คนนับหมื่นยกย่องศรัทธา วันหนึ่งต้องลงเอยด้วยการกลับไปเป็นนักพรตเต๋าอยู่บนภูเขา......”

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายนอกจากจะกลับไปบำเพ็ญเพียรต่อแล้ว ก็ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่า

ถ้าหากเขาไม่ไปอยู่อย่างสันโดษ ชื่อเสียงและบารมีก็จะอยู่เหนือองค์จักรพรรดิตลอดไป ทำให้โอรสสวรรค์ไม่พอใจ

เสวียนจีพยักหน้ารัวๆ เอ่ยอย่างจริงจังว่า “ดังนั้น พี่เขยอย่าให้นกโง่รู้อย่างเด็ดขาดว่าข้ายังมีชีวิตอยู่ มิเช่นนั้นหากเขานำไปฟ้องร้องต่อตาแก่จักรพรรดิฉู่ ข้าจะไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบสุขเลย”

นางสามารถหนีไปได้ แต่ตระกูลชวีและพวกชวียวี่เหิงยังใช้ชีวิตอยู่ในแคว้นตงฉู่ ตระกูลฉู่เตะต้องนางไม่ได้ คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะหันไปเล่นงานคนในตระกูลชวี

เซียวปี้เฉิงได้ยินเช่นนั้น ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก็เอ่ยเสียงขรึมว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน จะให้เจ้ามีสถานะเป็นน้องสาวแท้ๆของท่านอ๋องจิน จะได้ไปมาในวังได้สะดวก”

เสวียนจีพยักหน้าด้วยดวงตาเป็นประกาย เอ่ยเสียงหวานว่า “ขอบคุณพี่เขย พี่เขยช่างดีจริงๆ”

ชีวิตที่มีความสุขและอิสรเสรีในแคว้นต้าโจวของนางในที่สุดก็จะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

ไม่ช้า ทางด้านกรมคลังก็ได้ทำเรื่องบัตรประจำตัวเสร็จเรียบร้อย

เสวียนจีได้รับสถานะที่ถูกต้องตามกฎหมายในแคว้นต้าโจว น้องสาวของท่านอ๋องจิน จินหยวนเป่า

……

แสงแดดอบอุ่นในต้นฤดูใบไม้ร่วง ดอกไม้นานาพันธุ์ในสวนหลวงบานสะพรั่งไม่โรยรา

วันเวลาต่อมาล้วนเป็นวันที่สดใส ทั้งในและนอกวังเต็มไปด้วยความยินดี

เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองการเกิดมาของเซียงถวน ในวังมีการจัดงานเลี้ยงติดต่อกันสามวัน ทำเอาลู่ฉีกินจนอ้วนขึ้น

จักรพรรดิจาวเหรินที่ขี้เหนียวมาแต่ไหนแต่ไรครั้งนี้กลับใจป้ำเป็นพิเศษ ให้ทางกรมวังแจกจ่ายเงินออกไป ให้ประชาชนจัดงานชมดอกไม้ขึ้นมา ทั้งยังทำการปรับปรุงวัดแห่งเทพบุปผาที่อยู่ใกล้กับเมืองหลวงทั้งหมดอีกด้วย

เต้าหวู๋ซินเหมือนจะชื่นชอบนางหนูเซียงถวนเป็นพิเศษ ทำการ”เจิมพร”ให้นางด้วยตัวเอง

การเจิมพรที่ว่านี้ เป็นการแต้มหมึกชาดจุดเล็กๆ บนกลางหน้าผากของเด็กหนึ่งจุด

ได้ยินมาว่าเป็นธรรมเนียมอย่างหนึ่งที่บ้านเกิดของเต้าหวู๋ซิน

เพียงแต่เขาไม่ได้ใช้ปลายนิ้วจุ่มหมึก แต่ใช้ลูกปัดสีเลือดแต้มจุดสีแดงระหว่างคิ้วของเซียงถวนหนึ่งจุด

“เซียงถวนยังเด็ก แต่พลังของนางแข็งแกร่งมาก เพื่อเป็นการไม่ให้เกิดปรากฏการณ์แปลกประหลาดอยู่บ่อยๆ ซึ่งจะทำให้พวกเจ้าสองสามีภรรยาปวดหัว ข้าจึงใช้ข้ออ้างในการเจิมพรสะกดพลังของนางเอาไว้”

เด็กน้อยไม่รู้ความ การใช้พลังล้วนขึ้นอยู่กับจิตใจ