พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 858

เดือนเก้าฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้าสดใสอากาศเย็นสดชื่น

หลังจากที่พลังของเซียงถวนถูกสะกดเอาไว้ ดอกไม้ที่เบ่งบานนอกฤดูกาลก็ทยอยกันเข้าสู่ห้วงแห่งการหลับใหล เหลือเพียงดอกเบญจมาศที่ไหวเอนไปตามสายลมเย็น

เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงอีกปีแล้ว วันคล้ายวันเกิดของสองพี่น้องถวนถวนใกล้จะมาถึงแล้ว

เพราะการเกิดของเซียงถวน ทำให้งานเลี้ยงวันเกิดปีนี้คึกคักกว่าปีที่ผ่านมาหลายส่วน ทุกตำหนักต่างก็ได้รับของขวัญ ยินดีปรีดาตั้งแต่เจ้านายจนถึงบ่าวไพร่

มีเพียงองค์หญิงอี๋อันที่มีสีหน้าเป็นทุกข์เพราะเรื่องของโม่อี้ซือ

ใช้ข้ออ้างว่าจะมาเยี่ยมเด็กๆ นางก็เอ่ยเรื่องนี้กับอวิ๋นหลิงอีกครั้ง

“น้องสะใภ้สาม......ซือซือถูกขังอยู่ในศาลต้าหลี่ห้าเดือนเต็มแล้ว ข้าได้ไปสอบถามกับหลายคน ต่างก็บอกว่าเป้าหมายที่สิ่งชั่วร้ายเข้าสิงนั้นคือบ่าวรับใช้ของคุณชายยิน ซือซือถูกดึงเข้าไปเกี่ยวข้องอย่างไม่มีเหตุผล ทำไมจึงยังไม่สามารถปล่อยนางออกมาได้เล่า”

ก่อนหน้านี้หลังจากที่นางได้รับข่าว รู้สึกตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อจริงๆ ไม่ทันสนใจเรื่องที่โม่อี้ซือเป็นลมไปในอ้อมแขนของยินถังต่อหน้าสายตาประชาชนมากมาย รีบไปดูสถานการณ์ที่ศาลต้าหลี่ทันที

แต่ใต้เท้าเฉิงกลับไม่ให้นางพบโม่อี้ซือ และไม่ยอมปล่อยตัว บอกว่าไม่รู้ว่าสิ่งชั่วร้ายซ่อนตัวอยู่ในร่างใคร เกรงว่าจะหนีไปได้

รออย่างทุกข์ใจอยู่หลายวัน ในที่สุดศาลต้าหลี่ก็มั่นใจแล้วว่าสิ่งชั่วร้ายซ่อนอยู่ในตัวบ่าวรับใช้ของยินถัง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยอีกสองคนที่เหลือออกมา

อวิ๋นหลิงกำลังกินขนมกุ้ยฮัว ได้ยินเช่นนั้นก็เอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดคราบน้ำตาลที่มุมปาก ก่อนจะเอ่ยปลอบใจว่า

“เสด็จพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ศาลต้าหลี่เห็นแก่ความปลอดภัยของนางจึงได้ขังเอาไว้ แม้ว่าร่างที่สิ่งชั่วร้ายเข้าสิงไม่ใช่ซือซือ แต่ว่าตอนนั้นนางอยู่กับยินถัง และใกล้ชิดกันมาก เลี่ยงไม่ได้ที่จะแปดเปื้อนสิ่งชั่วร้ายอยู่บ้าง ปี้เฉิงได้สั่งให้คนไปเชิญใต้ซือจากวัดหานซานมาเป็นการเฉพาะ รอให้สวดมนตร์อีกไม่กี่วัน สิ่งชั่วร้ายที่ติดตัวนางสลายหายไปแล้ว ก็สามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย”

เรื่องนี้ย่อมเป็นเจตนารมณ์ของเซียวปี้เฉิง

ตระกูลยินแอบกระทำการก่อกวนลับหลัง ทำให้ข่าวลือเรื่องครรภ์ปีศาจแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง ยินถังตกอยู่ในมือของเขา ไหนเลยจะมีเหตุผลให้ปล่อยไปง่ายๆ

ก่อนหน้านี้โม่อี้ซือมาล่วงเกินอวิ๋นหลิงต่อหน้า เซียวปี้เฉิงก็ต้องคิดบัญชีกับนางให้สาสม

ปกติเป็นเพราะความรู้สึกผิดและความลำเอียงของจักรพรรดิจาวเหริน นอกจากการด่าสองสามคำก็ไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ แต่ครั้งนี้เป็นโอกาสที่สมเหตุสมผล

ต้องขอบคุณพี่เอ้อร์หลีว์ที่ให้เขาได้มีโอกาส”ชำระแค้น”

เดิมทีองค์หญิงอี๋อันแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของโม่อี้ซือเท่านั้น พอได้ยินว่าตอนนั้นนางอยู่กับยินถัง และใกล้ชิดกันมาก สีหน้าก็เขียวคล้ำลง

“น้องสะใภ้สาม ซือซือยังเป็นแค่หญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือน นางกับคุณชายยินทำเรื่องเช่นนั้นต่อหน้าธารกำนัล ไม่ดีต่อความบริสุทธิ์ของนางเลย วันหน้าหากต้องหาคู่เกรงว่าจะถูกยกมาพูดจนเป็นเรื่องลำบากใจ แล้วนี่จะทำอย่างไรกันดี”

รอยยิ้มที่มุมปากของอวิ๋นหลิงผุดขึ้นมาและหายไปในพริบตา เอ่ยต่อด้วยความใจเย็นว่า “เมื่อวานปี้เฉิงได้เอ่ยเรื่องนี้กับเสด็จพ่อเป็นการส่วนตัวแล้ว พอดีคุณชายยินคนนั้นก็ไม่เคยแต่งภรรยามาก่อน ความหมายของเขาก็คือไม่สู้ให้ทั้งคู่ตกลงเรื่องแต่งงานกันซะ”

องค์หญิงอี๋อันนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ใบหน้าไม่มีแววยินดีเลยสักนิด กลับขมวดคิ้วแน่นขึ้น

“น้องสะใภ้สาม ซือซือเป็นเด็กอย่างไร ข้าเข้าใจดีกว่าใครทั้งหมด ตอนนี้แม้นางจะมีสถานะเป็นท่านหญิง แต่ที่สุดก็เป็นแค่ลูกบุญธรรม และไม่มีพ่อหรือพี่ชายให้พึ่งพาอาศัย แต่งเข้าตระกูลยินไม่เหมาะสมกระมัง อีกฝ่ายจะเห็นด้วยหรือ”

อวิ๋นหลิงชะงักไป ราวกับฟังความหมายในคำพูดของนางไม่เข้าใจ เอ่ยปลอบใจว่า “มีอะไรไม่เหมาะสม เดิมก็เป็นเพราะยินถังทำให้ซือซือต้องลำบากไปด้วย ให้เขารับผิดชอบก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว อีกอย่างข้าได้ยินมาว่าเขาเองก็มีใจต่อซือซืออยู่บ้าง คิดว่าคงไม่กล้าปฏิเสธ”

ที่องค์หญิงอี๋อันพูดเช่นนี้ อวิ๋นหลิงก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ เพราะนางเคยถูกอ๋องไหวเซียงหย่ามาแล้ว