พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 860

ตอนที่องค์หญิงอี๋อันกับโม่อี้ซือทะเลาะกัน ได้ไล่นางกำนัลในตำหนักออกไปจนหมด ด้วยเหตุนี้จักรพรรดิจาวเหรินจึงไม่รู้เรื่อง

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมานางก็เริ่มป่วย เอาแต่เก็บตัวอยู่ในตำหนักโยวซินด้วยความเศร้าสร้อยทั้งวัน บอกกับคนภายนอกว่าพอเข้าฤดูใบไม้ร่วงก็เป็นหวัด

ไม่ช้ายินถังก็อาศัยบารมีของท่านปู่ ไปที่ห้องตำราและเอ่ยเรื่องแต่งงานกับโม่อี้ซือด้วยตัวเอง บอกแค่ว่าตนเองหลงรักโม่อี้ซือตั้งแต่แรกพบ จะไม่แต่งงานกับใครนอกจากนาง

จักรพรรดิจาวเหรินตอบตกลงทันที เขาไม่รู้แผนการของสองสามารถภรรยาอวิ๋นหลิงที่วางเอาไว้ รู้สึกแค่ว่ายินถังยอมแต่งงานกับโม่อี้ซือและให้นางเป็นภรรยาเอกเป็นเรื่องที่ดีมาก

ที่จริงเขาไม่อยากจะให้ยินถังแต่งงานกับหญิงสูงศักดิ์เลยสักนิด ถ้าเป็นเช่นนั้นอำนาจของตระกูลยินจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น สามารถชอบพอกับโม่อี้ซือได้เป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว

ด้วยเหตุนี้ จักรพรรดิจาวเหรินปิดบังความลับเรื่องที่องค์หญิงอี๋อันถูกหย่า

ทั้งสองฝ่ายต่างก็คิดว่าตนเองได้เปรียบ และแอบรู้สึกดีใจ

“ก่อนหน้านี้เจ้าถูกขังอยู่ในศาลต้าหลี่คงถูกกดดันไม่น้อย เห็นได้ชัดว่าสองสามีภรรยารัชทายาทเริ่มสงสัยในตระกูลยินแล้ว เจ้ารีบหาฤกษ์งามยามดี มาสู่ขอโม่อี้ซือ เช่นนี้พวกเราก็สามารถเชื่อมสัมพันธ์กับอ๋องไหวเซียงได้อย่างสมเหตุสมผลแล้ว”

คนที่พูดก็คืออาลักษณ์กรมขุนนาง ชายชราที่กุมอำนาจตระกูลยิน เขาเป็นคนหน้าตาธรรมดา ดวงตาสีเหลืองขุ่นมัวอยู่บ้าง ดูแล้วมีความทึ่มทื่อซื่อบื้ออยู่บ้าง

คนทั่วไปยากจะจินตนาการ ในสถานที่อย่างกรมขุนนางที่เป็นวิถีแห่งทดสอบการประพฤติตนและไหวพริบมากที่สุด หัวหน้าที่ใหญ่ที่สุดในกรมจะดูซื่อสัตย์และจริงใจมาก

ยินถังพยักหน้า “หลานได้เตรียมของขวัญไว้แล้ว ไม่กี่วันจะส่งไปยังเซียวโจวล่วงหน้า”

แน่นอนว่า “ของขวัญ”เหล่านี้ไม่ธรรมดา หลังจดหมายบางเฉียบมีทรัพย์สินเงินทองที่สามารถทับคนให้ตายได้

ขอเพียงอ๋องไหวเซียงรับไมตรี สามารถรับประกันได้ว่า”ความลับ”ทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ถูกปิดบังไว้อย่างแน่นหนา ไม่ให้สองสามีภรรยารัชทายาทตรวจสอบความผิดพบแม้แต่จุดเดียว

ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของอาลักษณ์กรมขุนนางก็มีรอยยิ้มเผยออกมา “หลังจากนั้น ตระกูลยินก็จะประสบความสำเร็จขึ้นไปอีกขั้น”

อ๋องไหวเซียงควบคุมกองทหารประจำการในเซียวโจว เป็นกำแพงป้องกันชายแดนระหว่างแคว้นต้าโจวกับแคว้นถังใต้ เป็นตัวแปรสำคัญในราชสำนัก

แม้สองสามีภรรยาอยากจะแตะต้องตระกูลยิน ก็ต้องไตร่ตรองก่อนว่าจะแตะต้องได้หรือไม่

ยินถังยิ้มพลางพยักหน้า ก่อนจะถอยออกไป หรี่ตาลงเล็กน้อย

จัดการกับเรื่องโม่อี้ซือเรียบร้อยแล้ว เป็นเวลาที่ต้องไปตามคนที่ใจคนึงหากลับมาแล้ว

เขาโบกมือ เรียกคนสนิทมากำชับว่า “หลังจากนี้หนึ่งเดือน ข้ากับท่านหญิงจะแต่งงานกัน จำเป็นต้องเชิญหลิ่วชิงเยี่ยนที่เป็นลูกสาวของอนุภรรยาตระกูลหลิ่วมาให้ได้”

ถ้าขืนยังอยู่ในสำนักศึกษาชิงอี้ต่อไป คนที่เชื่องเหมือนแมวน้อยจะถูกเลี้ยงจนขบถไปเสียก่อน

……

ใต้แสงเทียนในยามพลบค่ำ หลังจากที่เซียวปี้เฉินอ่านจดหมายที่ส่งมาจากชายแดนเสร็จ ได้เผากระดาษแผ่นนั้นกับเปลวเทียนจนเป็นผุยผง

“ทางด้านเฟิงหยางได้รับข่าวแล้ว ไม่กี่วันจะแอบนำกำลังพลไปล้อมปราบปรามเซียวโจว ของขวัญชิ้นใหญ่ที่ตระกูลยินจะมอบให้อ๋องไหวเซียงอยู่ระหว่างการเดินทาง เจ้าโจรเฒ่าต้องทำการก่อกบฏในช่วงปีใหม่แน่ พวกเราจำเป็นต้องลงมือก่อนเกิดสถานการณ์วุ่นวายจะดีที่สุด เพื่อป้องกันไม่ให้ประชาชนในเซียวโจวตกอยู่ในความโกลาหล”

ช่วงปีใหม่เป็นเวลาที่คนพลุกพล่านมากที่สุด อาศัยช่วงที่วังหลวงจัดงานเลี้ยง อ๋องไหวเซียงได้รับการแสดงความภักดีจากตระกูลยิน ย่อมต้องฉวยโอกาสนี้ชูธงขึ้นก่อการปฏิวัติ

ถึงเวลานั้น สิ่งของที่ตระกูลยินมอบให้กับอ๋องไหวเซียง ก็จะกลายเป็นหลักฐานสำคัญยืนยันในการเป็นกลุ่มกบฏของพวกเขา อย่าคิดว่าจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้อีก

อวิ๋นหลิงพยักหน้า ทุกอย่างอยู่ในภายใต้การควบคุมของพวกเขา ไม่จำเป็นต้องร้อนใจ

“ไม่ได้ไปสำนักศึกษาชิงอี้นานแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะเตรียมตัวไปดูสถานการณ์เสียหน่อย รวดส่งของไปให้เศรษฐีหนุ่มด้วย”

นางไม่ได้ออกจากวังนานแล้ว หลายวันนี้ก็ไม่อยากประชุมราชสำนัก หัวใจเต็มไปด้วยความคิดที่อยากจะออกไปเที่ยวข้างนอก จะได้ระบายความอัดอั้นในช่วงที่ตั้งครรภ์แล้วต้องอยู่แต่ในวังเหมือนติดคุก

เซียวปี้เฉิงเอ่ยอย่างประหลาดใจว่า “ส่งอะไรไป”

“ไวอะกร้า”

เซียวปี้เฉิงทำหน้างุนงง “ไวอะกร้าคือใคร เขารู้เส้นทางหรือ ทำไมต้องไปส่ง”