พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 866

หลังจากที่อวิ๋นหลิงอ่านสมุดแผนการโรงเรียนอนุบาลของกู้ฮั่นม่อจบแล้ว ก็ทำความเข้าใจเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นในสำนักศึกษาช่วงครึ่งปีที่ผ่านมานี้จากสภาอาจารย์

เหล่าอาจารย์ต่างก็ชื่นชมนักเรียนที่เป็นตัวตั้งตัวตีในสภานักเรียน กู้ฮั่นม่อเป็นหนึ่งในนั้นที่ถูกชื่นชมมากที่สุด

“ตอนที่หัวหน้าสำนักกู้ยังไม่รับตำแหน่ง มีกู้ฮั่นม่อเป็นผู้รับผิดชอบดูแลเรื่องน้อยใหญ่ในสำนักศึกษา เขาได้พานักเรียนในสภานักเรียนมาประชุมหารือกับเหล่าอาจารย์ จากนั้นก็ทำร่างประกาศ สุดท้ายก็มอบหมายให้ระดับล่างไปปฏิบัติ แม้ว่าบางครั้งการทำงานจะเร่งรีบมาก แต่ก็ไม่เคยเกิดข้อผิดพลาด”

“หลังจากที่หัวหน้าสำนักกู้ขึ้นมารับตำแหน่ง ฮั่นม่อก็ยิ่งทำงานอย่างชำนาญมากขึ้น ในสำนักศึกษาได้จัดกิจกรรมไม่น้อยเลย เหล่านักเรียนต่างก็กระตือรือร้นกันมาก”

อวิ๋นหลิงพลางฟังเรื่องราว พลางพลิกดูบันทึกกิจกรรมใหญ่ต่างๆที่จัดขึ้นในสำนักศึกษาชิงอี้

ช่วงเทศกาลบุปผาสะพรั่งกู้ฮั่นม่อได้จัดกิจกรรมกวีนิพนธ์ชื่นชมดอกไม้ ในสำนักศึกษาได้จัดให้มีการแข่งขันต่อกลอนดอกไม้

ช่วงเทศกาลเช็งเม้งได้จัดกิจกรรมออกไปไหว้บรรพบุรุษ ทางด้านสนามฝึกและค่ายทหารได้ร่วมมือกันจัดกิจกรรมแข่งขันชู่จวี่

เทศกาลไหว้บ๊ะจ่าง เทศกาลชีซี วันสารทจีน ทุกเทศกาลล้วนมีการจัดวันหยุดและกิจกรรมที่เหมาะสม มีความคึกคักมาก

อวิ๋นหลิงสังเกตเห็นว่า หรงรั่วมีความคล่องแคล่วในการจัดเตรียมกิจกรรมเหล่านี้มาก สามารถพูดได้ว่ากิจกรรมส่วนใหญ่ล้วนมีนางรับผิดชอบเผยแพร่และระดมพล

ในขณะเดียวกัน การสอบประจำเดือนและการสอบปลายภาคกลางภาคของแต่ละวิชาล้วนจัดการได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย พวกหลี่เมิ่งชูได้ออกแรงในการช่วยงานด้านนี้ไม่น้อย

แน่นอนว่า คนที่เหนื่อยที่สุดในการรับผิดชอบการวางแผนโดยรวมก็คือกู้ฮั่นม่อ ดีที่เขามีผู้ช่วยที่เก่งกาจอย่างหลิ่วชิงเยี่ยน คนฉลาดสองคนร่วมมือกันทำงานย่อมมีประสิทธิภาพสูง

มีอาจารย์แก่ท่านหนึ่งลูบหนวดเคราพลางเอ่ยอย่างดีใจด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเราต่างก็แก่แล้ว นอกจากสอนหนังสือก็ทำเรื่องอื่นไม่เป็น ใต้หล้านี้ยังคงเป็นใต้หล้าของหนุ่มสาว”

“ใช่แล้ว ตอนนี้สำนักศึกษาชิงอี้มีสองกู้น้อยใหญ่คอยบัญชาการ พวกเราก็แค่ทำหน้าที่สอนหนังสือให้ดีก็พอ”

สองกู้น้อยใหญ่ที่ว่าถึง ย่อมหมายถึงกู้ฉางเซินและกู้ฮั่นม่อ

คนแรกเป็นผู้มีความสามารถโดดเด่น ควบคุมแผนกลยุทธ์ต่างๆได้อย่างดีเยี่ยม คนที่สองเป็นผู้มีความปรีชาสามารถที่เพิ่งปรากฏตัว สายตาเฉียบแหลมกล้าแสดงความคิดเห็น

มีกู้ใหญ่คอยชี้แนะคุ้มกันกู้น้อย ทุกความคิดริเริ่มที่สำนักศึกษานำไปดำเนินการมักจะให้ผลลัพธ์ที่น่าตกใจ

อวิ๋นหลิงได้ยินลูกศิษย์ของตนเองถูกชื่นชมอย่างมาก ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ ภายนอกยังเอ่ยอย่างมีมารยาทว่า “อาจารย์ทั้งหลายถ่อมตนเกินไปแล้ว ถ้าหากไม่มีพวกท่านคอยชี้แนะสั่งสอนนักเรียนเหล่านี้ สำนักศึกษาจะมีวันนี้ได้อย่างไร”

เรื่องมาถึงตอนนี้ ความรู้สึกของความสำเร็จที่ไม่เคยมีมาก่อนผุดขึ้นมาในใจ

หลังจากนี้เรื่องของสำนักศึกษาทั้งหมดสามารถมอบหมายให้เจ้าอ๋องกับเสี่ยวกู้ได้แล้ว

นางกับเซียวปี้เฉิงได้ก้าวข้ามผ่านจากศูนย์ถึงหนึ่งซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดมาแล้ว ภายหน้าเหล่านักเรียนของนางต่างก็สามารถโลดแล่นในเส้นทางที่กว้างใหญ่อย่างราบรื่นแล้ว

พวกเขาสองสามีภรรยาแค่ต้องควบคุมภาพรวมให้ดีก็พอ ไม่จำเป็นต้องออกแรงเองทุกเรื่อง และยังสามารถใช้เวลาและกำลังไปทำเรื่องอื่นๆอีกด้วย

……

สองสามีภรรยายุ่งอยู่ในสำนักศึกษาทั้งวัน พอได้สติก็เป็นเวลาค่ำมืดแล้ว จึงคิดจะพักที่นี่สักคืน

ฮั่วถวนกับเสวี่ยถวนห่างพ่อแม่ไปครึ่งวัน ก็ไม่เห็นว่าจะงอแงอะไร

องครักษ์ได้นำทางอวิ๋นหลิงไปดู ก็พบว่าลูกทั้งสองคนไปคลุกคลีอยู่กับเหล่านักเรียนในสำนักศึกษาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

แม่นางหลายคนกำลังเล่น”เหยี่ยวกินไก่”กับลูกชายทั้งสอง หรือเรียกอีกอย่างว่าอินทรีจับลูกไก่

หญิงสาวที่เป็นผู้นำซึ่งกำลังหัวเราะอย่างเบิกบานอยู่นั้นคือหรงรั่ว กางแขนกว้างปกป้องแม่นางที่มีหน้าตางดงามหลายคนซึ่งหลบอยู่ทางด้านหลัง แหย่ฮั่วถวนให้ก้าวเท้าสั้นๆวิ่งไล่ตาม

“แฮ่กๆ พี่สาวรอถวนถวนด้วย”

“ถวนถวนไม่ต้องร้อนใจ ดูความร้ายกาจของพี่ไป๋”

เสียงสดใสของสองหนุ่มน้อยดังขึ้นมา ไม่ใช่ไป๋ชวนที่ไม่ได้เจอกันนานแล้วจะเป็นใคร

เห็นเขาทำท่าแยกเขี้ยวยิงฟันก่อนจะพุ่งเข้าไปหาแม่นางที่หลบอยู่ทางด้านหลังหรงรั่ว แท้จริงแล้วมีเจตนาคุ้มกันอยู่ข้างกายถวนถวนทั้งสองไม่ให้พวกเขาหกล้ม

อวิ๋นหลิงเห็นไป๋ชวนกับหรงรั่วเล่นกันสนุกสนานมาก อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้นมา “เจ้าหมอนี่หลังจากที่อยู่แคว้นต้าโจวต่อก็มีชีวิตที่สดชื่นมาก”

หลังจากที่ไป๋ชวนถูกทิ้งไว้ให้เป็น”ตัวประกัน” สองสามีภรรยาก็ไม่เคยสนใจเจ้าหมอนี่สักเท่าไหร่ เพราะตัวประกันคนนี้เป็นผู้ขออยู่ต่อเองอย่างไร้ยางอาย และไม่กลัวว่าเขาจะหนีด้วย

เซียวปี้เฉิงเอ่ยว่า “เจ้าหมอนี่มีนิสัยชอบเล่นสนุก เข้ากับหรงรั่วได้ดี ทั้งสองมักจะคอยอุดหนุนดื่มกินที่ร้านค้าของเศรษฐีหนุ่มเสมอ”