พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 868

หลี่เมิ่งชูตอบด้วยรอยยิ้มเขินอายว่า “ก่อนหน้านี้พระชายารัชทายาทและองค์รัชทายาทช่วยข้าผูกวาสนากับอู๋จี ก็ถือเป็นของขวัญชิ้นใหญ่แล้ว”

สายตาของนางแฝงรอยยิ้มสดใส แทรกด้วยความสุขแห่งการรอคอย ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาก ไม่เฉยเมยทึ่มทื่อเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว

อวิ๋นหลิงถามว่า “ใช่แล้ว พี่ชายเจ้าอยู่ในสำนักศึกษาเป็นอย่างไรบ้าง”

ครั้งนี้หลี่หยวนเส้าสอบเข้ามาด้วยคะแนนอันดับหนึ่ง และก่อนหน้ามีเรื่องที่เขาตัดขาดกับตระกูลหลี่จนกลายเป็นเรื่องสับสนอลหม่าน พอเข้ามาในสำนักศึกษาก็กลายเป็นคนดังทันที

“พี่ชายปรับตัวได้ดีมาก เพียงแต่การฝึกทหารก่อนหน้านี้ทำเอาเขาเหนื่อยน่าดู ตอนนี้ได้แต่รอคอยที่จะได้เรียนโดยเร็วที่สุด”

เอ่ยถึงพี่ชาย สีหน้าของหลี่เมิ่งชูก็อ่อนโยนลงหลายส่วน

วันนี้หลี่หยวนเส้าเพิ่งจะสิ้นสุดการฝึกทหาร วันจันทร์หน้าเริ่มเรียนอย่างเป็นทางการ

เดิมทีเขาควรจะอาศัยช่วงสองวันนี้พักผ่อนให้ดี แต่กลับบอกว่าไม่ได้เจอหลี่เมิ่งเอ๋อร์และหลานชายเสี่ยวเติงเพ่ามาครึ่งเดือนแล้ว จะกลับไปเยี่ยมพรุ่งนี้เช้า ด้วยเหตุนี้จึงตอนตั้งแต่หัวค่ำ

อวิ๋นหลิงพยักหน้า แล้วก็ถามถึงสมาชิกคนอื่นๆในสภานักเรียนด้วยความห่วงใย

หลิ่วจือซู่ก็สอบเข้าสำนักศึกษาชิงอี้ได้เหมือนกัน เดิมทีนางยังอยากจะเห็นว่าคนรักเก่าของถังจูซิงหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ถังจูซิงบอกว่าเขากลับเมืองหลวงไปแล้ว

“ช่วงพลบค่ำบ่าวรับใช้ของตระกูลหลิ่วมาส่งข่าว บอกว่าที่บ้านมีเรื่องจะคุยด้วย จือซู่จึงกลับไปก่อน”

อวิ๋นหลิงรู้สึกสงสัยอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เพราะไม่ช้าก็ต้องได้เจอกันแน่

……

เป็นเวลาดึกแล้ว เห็นเวลาได้เวลาเข้านอนแล้ว ทุกคนจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน

สองสามีภรรยาอวิ๋นหลิงมีเรือนที่เงียบสงบตั้งอยู่ต่างหากในสำนักศึกษา บางครั้งถ้ามาทำงานที่สำนักศึกษาจะพักที่นี่

ลูกชายสองคนเวลานอนมักจะกอดกันกลม ด้วยเหตุนี้จึงไม่ติดพ่อแม่ ตอนนี้กำลังนอนหลับสนิทอยู่อีกที่หนึ่ง ให้องครักษ์สองคนไปเฝ้าเอาไว้

ในห้องด้านข้างที่อบอุ่นและสงบ อวิ๋นหลิงที่อาบน้ำเสร็จแล้วกำลังส่องกระจกปลดปิ่นปักผมทอง และคลายมวยผม

ใต้แสงเทียนสีเหลืองนวล ใบหน้าด้านข้างของนางขาวดุจหยกเนื้อดี เปล่งประกายอบอุ่น สวยอย่างบอกไม่ถูก

ความสดใสของสาววัยแรกรุ่นหายไป ทุกท่วงท่ามีเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์เพิ่มขึ้นมา ยิ่งทำให้รู้สึกน่าหลงใหล

เซียวปี้เฉิงเดินเข้าไปหาอย่างอดใจไม่ได้ หยิบหวีไม้ขึ้นมาสางผมดำขลับของนางให้เรียบ มือใหญ่หยาบกร้านข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในเสื้อ

“คืนนี้เซียงถวนไม่อยู่ข้างกาย คงทรมานมาก”

อวิ๋นหลิงร้อง”ซี้ด”ขึ้นมาเบาๆเสียงหนึ่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อยครู่หนึ่งก่อนจะคลายลง “ท่านไปเอาน้ำร้อนกับผ้ามาเถอะ”

ภายใต้การรักษาด้วยพลังพิเศษของเซียงถวน ร่างกายของนางฟื้นฟูหลังคลอดได้เป็นอย่างดี แต่ก็ยังอยู่ในระยะที่ให้นมบุตร

ตอนที่ให้กำเนิดสองพี่น้องถวนถวน เด็กทั้งสองคนกินเก่งมาก มีน้ำนมอย่างต่อเนื่องแค่สั้นๆไม่กี่เดือน ด้วยเหตุนี้จึงไม่เคยรู้สึกเจ็บเพราะคัดเต้านม

แต่ลูกสาวคนเดียวอย่างเซียงถวนกินไม่จุ ครั้งนี้จึงรู้สึกทรมานอยู่บ้าง

เซียวปี้เฉิงไปที่ห้องเก็บฟืนเอาน้ำร้อนสะอาดที่ใช้ไม่หมดตอนอาบน้ำ เอาผ้าเช็ดหน้าที่อ่อนนุ่ม ช่วยอวิ๋นหลิงบรรเทาความเจ็บปวด

ไม่นานนัก หน้าผากก็มีเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดออกมา ในห้องก็มีกลิ่นหอมอ่อนๆของนมคละคลุ้งอยู่

เห็นสีหน้าของอวิ๋นหลิงดีขึ้นมากแล้ว ดวงตาของเซียวปี้เฉิงก็ขรึมลงหลายส่วน มองนางตาปริบๆอย่างน่าสงสาร

“เมียจ๋า ข้าไม่ได้หลับนอนกับเจ้ามานานมากแล้ว เป็นพระมานับเวลาได้เกือบจะหนึ่งปีแล้ว......ตอนนี้ร่างกายเจ้า ไหวหรือไม่”

เมื่อนับดู เขากับอวิ๋นหลิงแต่งงานกันเกือบจะสามปีแล้ว สองในสามปีนั้นล้วนต้องอยู่เหมือนพระ