พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 883

เสวียนจีฟังแล้วก็หัวเราะทั้งน้ำตาทันที มองเขาอย่างเป็นกังวล “พี่ชายไม่โทษข้าก็พอแล้ว ท่านยังรู้สึกเจ็บอยู่หรือเปล่า”

ในใจยินถังมีน้ำโหอยู่บ้าง แต่เขามีแผนอื่นจะจัดการจินหยวนเป่า ก็ได้แต่สะกดกลั้นความกรุ่นโกรธและความกลัดกลุ้มไว้

หลังจากเหตุการณ์นี้ จินหยวนเป่ารู้สึกผิดต่อเขา การจัดการอีกฝ่ายก็จะง่ายขึ้น

คิดได้ดังนี้ ยินถังก็รู้สึกดีขึ้นมาก ใบหน้าเผยรอยยิ้มอ่อนโยน

“ยังเจ็บนิดหน่อย แต่เมื่อน้องหยวนเป่าร้องไห้ ใจข้าก็เจ็บยิ่งกว่า แผลบนใบหน้านับเป็นกระไรได้”

เสวียนจีคิดในใจว่าในตายเถอะ เจ้าหมอนี่ดูสง่างามก็จริง แต่ไม่นึกว่าจะเป็น ‘คนกะล่อน’

ฟังคำนี้ที่ไม่ต่างจากการหยอกเอิน นางก็มีสิทธิ์จะสงสัยว่ายินถังคิดจะเกี้ยวนาง

เวลานี้เอง เสวียนจีรู้ได้อย่างฉับไวว่ามีคนกำลังจะมาที่นี่

นางใช้พลังจิตสำรวจตรวจดูครู่หนึ่ง ผู้ที่มาก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโม่อี้ซือ ดอกไม้ขาวที่จะแต่งเข้าตระกูลยินในอีกเจ็ดวัน หลังจากรู้ว่ายินถังฟื้นแล้วก็รีบมาทันที

เสวียนจีกลอกตาเล็กน้อย ทันใดนั้นก็หยิบยาบำรุงกำลังที่เอามาจากอวิ๋นหลิงออกมามอบให้ราวกับเป็นของขวัญล้ำค่า

“นี่คือยาชั้นดีที่ข้าขอมาจากท่านพี่พระชายาเป็นพิเศษ พี่ชายรีบกินเร็วเข้า จะช่วยให้ข้ารู้สึกดีขึ้นบ้าง”

ขณะพูดก็เทยาเม็ดลูกกลอนบำรุงเลือดสีแดงเข้มออกมาแล้วยื่นถึงปากของยินถังด้วยตนเอง โดยแกล้งทำเป็นป้อนให้เขา

เสวียนจีแสร้งทำมองเขาอย่างเขินอายระคนคาดหวัง แต่จริงๆ แล้วเป็นการลองใจอยู่หน่อยๆ ไมตรีของยินถังทำให้นางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ อยากดูว่าเจ้าหมอนี่มีเจตนาแอบแฝงหรือไม่

ถ้านางคิดมากไป เจ้าหมอนี่ที่กำลังจะแต่งงาน น่าจะปฏิเสธการถึงเนื้อถึงตัวเช่นนี้

หากเป็นเช่นนั้น นางจะใช้โอกาสนี้พูดใส่ไฟ และสอนบทเรียนให้เขา

“น้องหยวนเป่า เอ่อนี่เจ้า...”

ยินถังอึ้งงันไปครู่หนึ่ง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับท่าทีและความใกล้ชิดของนาง ใบหน้าฉายแววตื่นตะลึง

“พี่ชายกินยาเร็วเข้าสิ วันนี้หยวนเป่าโทษตัวเองอยู่ตั้งนานสองนาน แล้วท่านเป็นคนแรกที่ห่วงใยข้านับตั้งแต่ข้ากลับมาเมืองหลวง ข้าไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับท่าน”

เสวียนจีพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน เจือออดอ้อนสองส่วนเสน่ห์เย้ายวนใจอีกสามส่วน ยินถังฟังแล้วรู้สึกวาบหวามใจขึ้นมาวูบหนึ่ง

เด็กสาวคนนี้ล่อลวงง่ายกว่าที่คิด!

“เช่นนั้นก็ขอบใจน้องหยวนเป่าที่ขอยามาให้ข้าโดยเฉพาะ”

ยินถังเลิกลังเลทันที อ้าปากให้นางป้อนยาลูกกลอน ดวงตาฉายแววกรุ้มกริ่มอยู่ในที

เจ้าหมอนี่มีเจตนาไม่ดีจริงๆ!

เสวียนจีพึมพำกับตัวเอง ต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะป้อนยาลงคอเขาได้

ขณะที่โม่อี้ซือเลิกม่านลูกปัดขึ้นแล้วเดินเข้ามานั้นก็เห็นภาพบาดตาบาดใจนี้ สีหน้าแปรเปลี่ยนไปทันที

“พวกเจ้ากำลังทำอะไร”

ทันใดนั้นยินถังก็ได้ยินเสียง ยาลูกกลอนพลันติดคอ ไอจามออกมาไม่หยุด ใบหน้าอันหล่อเหลาพลันแดงก่ำ

“แค่กๆๆ...ซือซือ เจ้ามาได้อย่างไร”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน