พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 910

ยามเย็นโพล้เพล้ ในที่สุดหลี่กุ้ยเฟยก็ค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาในเรือนรับรอง ทันทีที่นางลืมตาก็เห็นเยียนอ๋องเฝ้าอยู่ข้างๆ ด้วยดวงตาแดงก่ำ

ครั้นเห็นว่านางตื่นแล้ว เยียนอ๋องก็ตะโกนอย่างตกประหม่าทันที “ฟื้นแล้วๆ พี่สาม อาซ้อสาม เสด็จแม่ฟื้นแล้ว!”

ไม่นานนัก ข้างนอกก็มีเสียงฝีเท้าวุ่นวาย คล้ายมีผู้คนจำนวนมากวิ่งกรูกันเข้ามาในห้อง

ท่ามกลางไอหมอกขาว ตี้หวู่เหยาถือกล่องสำรับอยู่ในมือ นางก้าวเข้ามาด้วยสีหน้ากังวลแล้วพูดว่า “เสด็จแม่ ท่านยังรู้สึกเจ็บอยู่หรือไม่ นี่เป็นโจ๊กสมุนไพรที่ห้องครัวหลังโรงอาหารปรุงมาเป็นพิเศษ ท่านไม่ได้กินข้าวมาเกือบวันแล้ว รีบกินอะไรก่อนเถิด”

หลี่กุ้ยเฟยหยัดกายลุกขึ้นนั่งอย่างมึนหัว อ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็รู้สึกหิวท้องร้องโครกคราก

นางโมโหจักรพรรดิจาวเหรินมากเสียจนไม่มีเวลากินข้าวกลางวันด้วยซ้ำ เวลาอาหารเย็นก็ใกล้จะหมดลง ตอนนี้นางหิวจนหน้าอกติดกับหลังแล้ว

ยามนี้นางไม่สนใจสิ่งอื่นใด รับชามโจ๊กมากินง่วน

ซดโจ๊กรวดเดียวหมดชาม หลี่กุ้ยเฟยก็เริ่มมีเรี่ยวแรง นางพบว่ามีถุงร้อนแบบบางเบาวางประคบอยู่บนหน้าท้องของตนสองถุง อาการปวดท้องยังมีอยู่ แต่ก็ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่แทบจะทนไม่ไหว

“เจ้าฝังเข็มให้ข้าอย่างนั้นหรือ”

อวิ๋นหลิงพยักหน้าตามปกติ “ถึงโรคเก่าของเสด็จแม่จะดื้อยา แต่ก็ใช่ว่าจะรักษาไม่ได้ การฝังเข็มเป็นประจำจะช่วยบรรเทาอาการปวดท้องได้มาก”

แน่นอนว่าเข็มเงินนั้นเคลือบพลังจิต ไม่เช่นนั้นการฝังเข็มธรรมดาจะไม่สามารถบรรเทาอาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่เช่นนี้ได้

หลี่กุ้ยเฟยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดช้าๆ “ขอบใจเจ้ามาก”

“เรื่องเล็กน้อย เสด็จแม่ไม่ต้องเกรงใจไป”

เยียนอ๋องได้ยินแล้วก็สีหน้าเปี่ยมสุข “อาซ้อสาม โรคเก่าของเสด็จแม่จะรักษาให้หายได้หรือไม่ จะต้องพักฟื้นนานแค่ไหน”

อวิ๋นหลิงขบคิดในใจครู่หนึ่ง หลี่กุ้ยเฟยถูกแทงที่ท้องเมื่อสมัยสาวๆ นี่เป็นแผลเก่าเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ตอนนั้นอาการยังไม่หายสนิท จะรักษาให้หายขาดตอนนี้ก็ยากยิ่งกว่าเดิม

ต่อให้มีพลังจิต ก็ไม่อาจรักษานางให้หายได้ภายในไม่กี่วัน อาจต้องใช้เวลาหนึ่งปีครึ่งกว่าจะดูแลนางให้กลับมามีสุขภาพดี

หากเสี่ยวเซียงถวนเอ๋อร์ลงมือ ไม่แน่อาจจะรักษาให้หายได้อย่างรวดเร็ว แต่อีกฝ่ายเวลานี้ยังเป็นทารกน้อยอยู่เลย อวิ๋นหลิงก็ไม่แน่ใจว่าลูกสาวจะทำได้หรือไม่

ดังนั้นนางจึงตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ “ตอนนี้ยังพูดยาก ไว้กลับวังก็จะตรวจซ้ำอย่างละเอียดแล้วค่อยว่ากัน”

แต่ได้ยินหลี่กุ้ยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเจือความเหนื่อยล้าเล็กน้อย “การบำรุงให้กลับมาแข็งแรงไม่ใช่เรื่องง่าย เจ้าไม่ต้องเปลืองแรงมาคิดเรื่องของข้าหรอก อีกอย่างข้าอายุปูนนี้แล้ว อีกสองปีก็อาจจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้แล้ว ถ้ามียาแก้ปวดที่ได้ผลชะงัดก็ปันให้ข้าสักสองชุดก็พอ”

เยียนอ๋องสีหน้างุนงง แล้วพูดอย่างร้อนใจ “อาซ้อสามรักษาได้อยู่แล้ว เหตุใดท่านไม่ลองเล่า”

อวิ๋นหลิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจว่าหลี่กุ้ยเฟยสื่อถึงอะไร ก่อนพูดอย่างกระจ่างชัด “เพคะ ทำตามที่เสด็จแม่หลี่ว่าเถอะ แต่ก่อนหน้านั้น ท่านต้องพยายามรักษาจิตใจให้สงบเพื่อจะได้ไม่ต้องกังวลใจและปวดศีรษะ”

อีกฝ่ายอายุสี่สิบต้นๆ แต่เริ่มแสดงอาการวัยหมดประจำเดือนแล้ว

นี่อาจเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บในระยะเริ่มแรกของหลี่กุ้ยเฟย และนางเป็นคนที่โกรธง่าย ปะทุเพลิงโทสะบ่อยๆ อาจนำไปสู่การหมดประจำเดือนเร็วกว่าปกติในสตรีวัยกลางคน

ดูท่าหลี่กุ้ยเฟยจะเข้าใจสภาพร่างกายของนางเป็นอย่างดี

เยียนอ๋องยังอยากถามต่อ แต่ถูกตี้หวู่เหยาลากออกไปเสียก่อน ทั้งคู่กระซิบกันอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเยียนอ๋องก็ปิดปากด้วยท่าทีเป็นเชิงเข้าใจ

เซียวปี้เฉิงและชายที่ไม่เกี่ยวข้องคนอื่นๆ กำลังนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ เมื่อเห็นเขาออกมา พวกเขาก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “เสด็จแม่หลี่เป็นอย่างไรบ้าง”

“ดีขึ้นมาก กินโจ๊กหมดไปชามหนึ่งแล้วกำลังกินชามที่สอง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน