พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 912

ในเรือนนั้นเย็นเยียบและเงียบสงบ แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อบรรยากาศที่ครึกครื้นของสำนักศึกษาชิงอี้ไปเสียหมด

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเฉลิมฉลองสำนักศึกษา ยามเย็นจะมีงานเลี้ยงสังสรรค์ ดังนั้นสนามประลองและร้านค้าแผงลอยของบรรดาศิษย์ทั้งหมดจะเสร็จสิ้นและปิดประมาณบ่ายสามโมง

ร้านเช่าบางแห่งในตลาดเล็กๆ ยังมีผู้คนคลาคล่ำเต็มไปหมด ทุกคนเข้าแถวเล่นเครื่องเล่นพนัน

หลี่หยวนเส้านั่งไขว่ห้างกระดิกขาเบาๆ อยู่บนเก้าอี้หวาย หรี่ตามองเห็นสีหน้าตึงเครียดและท่าทางคาดหวังของผู้คนที่มาต่อแถว

ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังยืนอยู่หน้ากล่องห้าใบ เขายื่นมือเข้าไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาอย่างตกประหม่า ครู่ต่อมาก็หยิบกระดาษแผ่นเล็กๆ ออกมาจากกล่องใบสุดท้าย บนนั้นเขียนหมายเลขหนึ่งชัดเจน

“สาม ห้า สาม สี่ หนึ่ง!”

“อีกนิดเดียว ขาดเลขสามอีกตัวเดียวเท่านั้นก็จะได้เงินหนึ่งร้อยตำลึงเงินแล้ว เฮ้อ!”

“น่าเสียดาย น่าเสียดาย เกือบจะได้โชคอยู่แล้วเชียว…”

“ก็ไม่เลว มีเลขสองตัวที่เหมือนกัน อย่างน้อยก็ได้เงินต้นหนึ่งตำลึงคืน”

ชายวัยกลางคนกัดฟันกล่าวว่า “เดิมพันด้วยเงินต้น ขอลองอีกครั้ง!”

แต่ทว่าคราวนี้ตัวเลขในกล่องทั้งห้าแตกต่างกันหมด เขาก็ได้แต่หมดอาลัยตายอยาก ใส่เงินหนึ่งตำลึงลงในกล่องผ้าแพรแดงที่วางแยกไว้จากกันอย่างไม่ใคร่เต็มใจนัก

ในกล่องผ้าแพรแดงขนาดใหญ่เต็มไปด้วยเศษเหรียญ แทบจะปิดไม่ได้อยู่แล้ว มีเงินอย่างน้อยๆ หลายร้อยตำลึงเงิน

มีกล่องผ้าแพรแดงเหรียญเต็มกล่องทั้งสามใบเช่นนี้วางกองอยู่ในห้องของหลี่หยวนเส้า!

เขาเอ่ยอย่างอารมณ์ดี “นายท่านโจว ไม่ลองดูอีกหนเล่า บางทีอาจได้หนึ่งร้อยตำลึงเงินก็เป็นได้”

ชายวัยกลางคนโบกมือ ตอบอย่างไม่พอใจ “ช่างเถอะๆ วันนี้โชคไม่ดี เสียไปตั้งสามสิบกว่าตำลึงเงินแล้ว คงไม่แก้มือแล้ว”

หลี่หยวนเส้าหยักมุมปาก พูดพร้อมกับยิ้มตาหยี “เช่นนั้น ท่านค่อยๆ เดินเถิด”

เห็นเงินเปล่งประกายแวววาวในกล่องผ้าแพรแดง หลี่หยวนเส้ารู้สึกว่าเขาเป็นอัจฉริยะ

วิธีการเล่นเครื่องเล่นพนันนี้แพร่หลายมาจากชาวตะวันตก ช่วงสองปีที่ผ่านมา บ่อนการพนันในเมืองหลวงแคว้นต้าโจวได้รับความนิยม ดังนั้นจึงยืมกฎของเครื่องเล่นพนันมาสร้างวิธีการเล่นเกม ‘พรห้าประการ’

เขาใส่กระดาษหลายแผ่นลงในกล่องห้าใบ บนกระดาษเขียนตัวเลขต่างกันตั้งแต่หนึ่งถึงเก้า

คนที่มาเล่นเสี่ยงโชคขอเพียงวางเดิมพันหนึ่งตำลึงเงิน ก็สามารถเล่นเกมพรห้าประการได้หนึ่งครั้ง

หากมีตัวเลขที่เหมือนกันสองตัว ก็จะได้รับรางวัลหนึ่งตำลึงเงิน

เลขเหมือนกันสามตัวอยู่ใกล้กันจะได้หนึ่งร้อยตำลึงเงิน เลขเหมือนกันสี่ตัวจะได้หนึ่งพันตำลึง และเลขเหมือนกันห้าตัวจะได้สามพันตำลึง

หลี่หยวนเส้ามาจากตระกูลชั้นสูง เป็นเศรษฐีรุ่นที่สองอย่างแท้จริง เขาเคยสัมผัสเครื่องเล่นพนันในบ่อนหลายครั้ง เขารู้อยู่แก่ใจดีว่าในบ่อนมักจะมีกลโกงเสมอ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเล่น แต่รู้ว่าเจ้าสิ่งนี้ทำให้คนติดงอมแงมมากแค่ไหน

ระหว่างทำ ‘พรห้าประการ’ นี้ หลี่หยวนเส้าก็คิดคำนวณอย่างถี่ถ้วนเป็นพิเศษ

เครื่องเล่นพนันทั่วไปมีหน้าไพ่เจ็ดแปดแบบก็ถือว่ามากแล้ว และต้องเขย่าให้ได้สามหน้าไพ่ตรงกันจึงจะได้รับรางวัล

เขาจัดวางกล่องห้าใบ ข้างในซ่อนตัวเลขที่แตกต่างกันไว้เก้าหมายเลข ก็ทำให้อัตราการถูกรางวัลลดลงอย่างมาก หากต้องการจับให้ได้ตัวเลขเหมือนกันทั้งห้าตัว ความเป็นไปได้ก็น้อยเสียยิ่งกว่าน้อย

แต่โอกาสจะได้เลขสองตัวเหมือนกันนั้นสูงมาก เช่นนี้ก็จะได้เงินต้นกลับคืน ดังนั้นหลายคนจึงเพียรพยายามทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฝันว่าจะถูกรางวัลก้อนโตสักหนึ่งร้อยตำลึงหรือไม่ก็หนึ่งพันตำลึงเงิน จากนั้นก็ทุ่มหมดหน้าตักเสียไปหลายสิบตำลึงเงินโดยไม่รู้ตัว

บางครั้งก็มีคนถูกรางวัลหนึ่งร้อยตำลึง แต่เมื่อเทียบกับกำไรแล้ว ไม่ถือว่าขาดทุนเลย แต่กลับดึงดูดให้คนเข้ามาจับสลากมากขึ้น

เพียงอาศัยวิธีนี้ หลี่หยวนเส้าก็สามารถหาเงินได้ประมาณสามพันตำลึงเงินในเวลาสั้นๆ เพียงสองวันครึ่งได้อย่างง่ายดาย

เขาขบคิดในใจว่าเขาน่าจะเป็นคนที่ทำเงินได้มากที่สุดในวันครบรอบสำนักศึกษา

นักเรียนคนอื่นๆ มีฐานะยากจนข้นแค้น เมื่อขายของจะไม่คิดราคาสูง ดูจากเด็กที่ซื่อสัตย์และเรียบง่ายอย่างเฟิงอู๋จี จัดเวทีทายปริศนาก็จ่ายเพียงยี่สิบอีแปะต่อครั้ง เหนื่อยให้ตายก็หาเงินไม่ถึงสองตำลึงเงินหรอก

หลี่หยวนเส้าเป็นคนที่เห็นโลกมาโชกโชน มีเงินทองนับหมื่นตำลึงอยู่ในห้องคลัง ดังนั้นเขาจึงอยากเล่นใหญ่

กำหนดเงินต้นไว้ที่หนึ่งตำลึงเงิน เพราะคนในสำนักศึกษายากจนเสียส่วนใหญ่ ดีที่สำนักศึกษาเปิดให้คนนอกเข้าเที่ยวชมในวันครบรอบสำนักศึกษาด้วย จึงมีบุคคลสำคัญมากันมากมาย ล้วนกลายเป็นแกะอ้วนตัวน้อยรอให้เขาเชือด

ครั้นเห็นว่าใกล้จะบ่ายสามโมงแล้ว หลี่หยวนเส้าก็ไม่รีบร้อนปิดร้าน พยายามทำกำไรให้ได้มากที่สุด

ยามนี้เงินที่เอาไว้ใช้จ่ายภายในครึ่งปีของพี่ชายน้องสาวอย่างพวกเขาก็มากเกินพอแล้ว หากเมิ่งชูรู้ว่าเขาหาเงินได้เท่าไรจะต้องดีใจมากเป็นแน่

ขณะนี้เองคนสุดท้ายที่เข้าแถวรอเสี่ยงดวงเครื่องเล่นพนันคือดรุณีที่สวมชุดดอกไม้สีส้ม

เมิ่งฝูเอ๋อร์กะพริบตาปริบๆ “เอ่อ...ที่แท้จับง่ายขนาดนี้เลยหรือ เช่นนั้นข้าจะจับอีกได้หรือไม่”

นางรู้ว่าตัวเองเป็นคนดวงเฮง แต่ไม่นึกว่าจะดวงดีขนาดนี้

หลี่หยวนเส้าระบายยิ้มจางๆ แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร เจ้าเป็นแขกนี่นา ในเมื่อจ่ายเงินต้นแล้ว เจ้าก็แค่จับสลาก กฎก็ต้องเป็นกฎ เจ้าจับได้ก็ต้องได้รางวัลสิ”

แค่เสียไปหนึ่งร้อยตำลึงเงินเองไม่เป็นไรหรอก

เมิ่งฝูเอ๋อร์พยักหน้า ยื่นมือเข้าไปในกล่องที่สี่ นางรู้สึกว่าตนไม่น่าจะจับเลขเก้าออกมาได้อีกสองตัว

แต่อึดใจต่อมานางก็อึ้งงันไป

“...เก้า เป็นเลขเก้าอีกแล้ว นางจับได้เลขเก้าเป็นตัวที่สี่!”

“โอ้สวรรค์ นั่นเป็นรางวัลหนึ่งพันตำลึงเงินเชียวนะ! หญิงสาวผู้นี้ช่างโชคดีเหลือเกิน?”

ฝูงชนส่งเสียงฮือฮา จู่ๆ หลี่หยวนเส้าก็เริ่มประคองรอยยิ้มบนใบหน้าไม่อยู่

หนึ่งพันตำลึง...ก็แค่นั้นเอง อย่างน้อยเขายังเหลืออีกสองพันตำลึง...

ถึงแม้จะคิดเช่นนี้ ทว่าในใจหลี่หยวนเส้าก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

เมิ่งฝูเอ๋อร์เห็นว่าเขายังคงยิ้มและไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ก็มองไปรอบๆ แล้วยื่นมือเข้าไปในกล่องสุดท้ายด้วยความลังเล

‘เก้า’ เขียนไว้บนกระดาษอย่างชัดเจน

“โอ๊ย...หญิงสาวผู้นี้ถูกเทพพนันเข้าสิงหรือเปล่า”

“โอ้สวรรค์ ข้าเห็นผิดไปหรือเปล่า ไม่เพียงตัวเลขห้าตัวที่เหมือนกัน แต่ยังเป็นเลขเก้าเหมือนกันอีก หญิงสาวผู้นี้คงเป็นปลาไนกลับชาติมาเกิดกระมัง”

ท่ามกลางเสียงตื่นเต้นเกรียวกราวของฝูงชน หลี่หยวนเส้าก็ตกตะลึงทันที ดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

สวรรค์ ในโลกนี้จะเกิดเรื่องพรรค์ขึ้นได้อย่างไร!

สวรรค์คงไม่ได้เล่นตลกกับเขาใช่หรือไม่!