พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 922

หลี่หยวนเส้ากับจ้าวหงจูคือเป็นคู่ที่มีใจให้กันตั้งแต่เด็ก

ชื่อเสียงของตระกูลจ้าวในเมืองหลวงไม่ได้นับว่าโดดเด่นอะไร เพียงในภายในตระกูลล้วนมีคนอยู่ในกรมกลาโหม กรมพิธีการและกรมโยธา บวกกับท่านผู้เฒ่าตระกูลจ้าวเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเสนาบดีขวาหลี่ ดังนั้นทั้งสองตระกูลจึงนับว่าสนิทกันมาก

อาศัยความสัมพันธ์นี้ จ้าวหงจูที่เป็นลูกสาวของขุนนางระดับสาม แม้จะมีชาติกำเนิดต่ำอยู่บ้าง แต่กลับเป็นที่โปรดปรานของตระกูลหลี่มาก

เรื่องการแต่งงานของลูกสาวในตระกูลหลี่ เสนาบดีขวาหลี่ได้วางแผนไว้อย่างดิบดี ใช้พวกนางเป็นหมากและสินค้าที่ใช้แลกเปลี่ยนอำนาจ

แต่เรื่องการแต่งงานของลูกชายในตระกูล กลับมีท่าทีผ่อนคลายจนคาดไม่ถึง

เมื่อเทียบกับชาติกำเนิดของหญิงสาว เขาให้ความสำคัญกับความประพฤติของอีกฝ่าย และความสัมพันธ์ที่ปรองดองของสองสามีภรรยามากกว่า

“แต่งภรรยาที่ไร้ความสามารถและคุณธรรมทำลายลูกหลานสามชิ่วอายุคน เรือนด้านหลังไม่สงบทุกเรื่องย่อมลำบาก”

จ้าวหงจูเข้าใจทุกอย่างดีมากอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นผู้หญิงที่ดีมาก บอกกับตระกูลจ้าวมีแววที่จะเจริญก้าวหน้า เรื่องการแต่งงานครั้งนี้เขาจึงพอใจมาก

ส่วนหลี่หยวนเส้าก็เป็นลูกชายที่โดดเด่นที่สุดของตระกูลหลี่ จึงครองใจของจ้าวหงจูได้เช่นเดียวกัน

เพียงแต่เขาเป็นคนที่ทุ่มเทกับการทำงานมาก ปีนี้อายุยี่สิบห้าแล้วก็ยังไม่แต่งงาน มุ่งมั่นตั้งใจในการสอบขุนนาง

คนในวัยเดียวกันกับเขา ลูกของพวกเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวของเขาต่างก็โตจนไปซื้อซีอิ๊วได้แล้ว

แต่ก็เป็นเพราะเหตุนี้ หลี่หยวนเส้าจึงได้อาศัยพยายามในวัยหนุ่มค่อยๆก้าวเข้าสู่การเป็นฮุ่ยซื่อ ต้องรู้ว่าการสอบขุนนางไม่ใช่เรื่องง่าย คนที่เข้าร่วมการสอบส่วนใหญ่ล้วนเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว

จ้าวหงจูรอเขาจนอายุสิบเก้าปีแล้ว รู้สึกร้อนใจอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดว่าอีกไม่ช้าตนเองก็จะได้กลายเป็นนายหญิงของตระกูลหลี่ กระทั่งเป็นภรรยาของจอหงวน จึงรู้สึกว่ารอแค่ไม่กี่ปีจะเป็นไรไป

สำหรับหญิงสาวคนนี้พูดไม่ได้ว่าหลี่หยวนเส้ารู้สึกรักอย่างลึกซึ้ง แต่เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่รู้จักกันมาหลายปี เขามีความรู้สึกชื่นชอบจากใจจริงอยู่หลายส่วน

ปกติแล้วผู้ชายในตระกูลชั้นสูงเมื่ออายุครบสิบห้าปี ล้วนต้องถูกจัดการให้มีเมียบ่าว หลี่หยวนเส้าก็ไม่มีข้อยกเว้น

รอจนกระทั่งอายุยี่สิบปี เรื่องการแต่งงานของเขากับจ้าวหงจูก็ค่อยๆแจ่มชัดขึ้น

เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบเมียบ่าวของเขาคนนั้น จึงได้หาคู่แต่งงานที่เหมาะสมให้กับบ่าวคนนั้น เพิ่มสินสอดติดตัวและส่งนางออกไปจากจวน หลังจากนั้นข้างกายก็ไม่มีคนอุ่นเตียงคนใหม่อีกเลย

ผู้ชายมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติมาก จ้าวหงจูไม่กล้าหวังให้หลี่หยวนเส้ามีเพียงนางคนเดียวตลอดชีวิต แต่ท่าทีและการแสดงออกของอีกฝ่ายทำให้นางรู้สึกพอใจมาก จิตใจที่ทระนงก็ได้รับการเติมเต็ม

คนอย่างหลี่หยวนเส้าก็เป็นเช่นนี้ แม้จะเดินอยู่ในบางเส้นทางที่มืดมิดอยู่บ้าง แต่เป็นคนที่มีสติชัดเจนเสมอมา ไม่มีทางเดินทางผิด

เขาไปดื่มเหล้ากับผู้คนหลากหลายประเภทในหอบงกช แต่ไม่เคยนอนค้างกับหญิงคณิกา

เขาเข้าออกบ่อนการพนันกับเพื่อนกินเพื่อนเที่ยว เล่นเป็นเพื่อนพวกเขาเพื่อความสนุก แต่ไม่เคยหลงใหลในการพนัน

หลี่หยวนเส้าที่เป็นเช่นนี้ ในสายตาของจ้าวหงจูถือได้ว่าสมบูรณ์ไร้ที่ติแล้ว

นางเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อว่าหลังจากที่ผลการสอบขุนนางออกมาแล้ว ตนเองกับหลี่หยวนเส้าจะได้แต่งงานกันทันที ไหนเลยจะรู้ว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา

จ้าวหงจูยังไม่ทันแม้แต่จะทำความเข้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น และไปเกลี้ยกล่อมหลี่หยวนเส้า อีกฝ่ายก็ได้ตัดสัมพันธ์กับตระกูลหลี่แล้ว

ทั้งสองเจอหน้ากันอีกครั้ง ก็ผ่านไปกว่าครึ่งปีแล้ว

หลังหอพักลูกศิษย์มีสวนดอกไม้ที่มีภูเขาจำลอง เป็นสถานที่เดินเล่นในยามว่างของเหล่านักเรียน ตอนนี้คนส่วนใหญ่ล้วนกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร ไม่มีคนเลย

ดวงตะวันค่อยๆหายลับไปหลังภูเขา บนต้นไม้รอบๆถูกแขวนไปด้วยโคมไฟที่ส่องสว่าง

เด็กน้อยเอ่ยเสียงต่ำว่า “คุณชาย คุณหนูหงจูรอท่านอยู่ใต้ต้นไม้ต้นที่เก้าข้างหน้านั้น ข้าขอตัวไปดูต้นทางด้านโน้นก่อน”

หลี่หยวนเส้าพยักหน้า อดไม่ได้ที่จะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

ได้พบกับหญิงสาวหน้ามนดวงตาหรี่ยาวคนหนึ่งอย่างที่คาดไว้ รออยู่ที่ใต้ต้นไม้อย่างที่เด็กน้อยบอก

“หงจู”

จ้าวหงจูเห็นเขาก็น้ำตารื้นขึ้นมา มีก้าวเข้าไปหาเขาอย่างรวดเร็ว มองเขาอย่างวิเคราะห์ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยเสียงสะอื้นว่า “พี่หยวนเส้า ไม่เจอกันนาน ท่านผ่ายผอมลงไม่น้อย ช่วงที่ผ่านมาท่านคงลำบากมาก”

ยากมากที่จะเห็นสายตาของหลี่หยวนเส้าแฝงแววสนิทสนมขึ้นมาหลายส่วน “หงจู ข้าไม่เป็นไร มีชีวิตที่ดีมากในสำนักศึกษา ใช่แล้ว ตระกูลจ้าวกับตระกูลหลี่ต่างก็รู้ว่าข้าอยู่ในสำนักศึกษาชิงอี้ ทำไมจึงได้ยอมให้เจ้ามาร่วมงานครบรอบสำนักศึกษาง่ายๆเล่า”

“ท่านแม่ลู่ ข้าเอาแป้งทอดเพิ่มไข่และเนื้อตุ๋น ใส่กระเทียมกับหอมให้มากหน่อย”

“โธ่เอ๋ย เป็นฝูเอ๋อร์นี่เอง วันนี้แต่งตัวสวยจริงๆ คืนนี้จะไปร่วมงานเลี้ยงชมรมสำนักศึกษากระมัง”

เมิ่งฝูเอ๋อร์พยักหน้า เผยรอยยิ้มกระดากอายออกมา

ที่จริงนางไม่ได้คิดจะไปร่วมงานชมรมสำนักศึกษา มิเช่นนั้นก็คงไม่เพิ่มกระเทียมและหอมสับในขนมแป้งทอด

อาศัยจังหวะที่ท่านแม่ลู่กำลังยุ่งอยู่ในครัว เมิ่งฝูเอ๋อร์นั่งรอขนมแป้งทอดร้อนๆที่จะออกจากเตาอยู่ในร้าน กลับสังเกตเห็นใต้ต้นไม้ที่อยู่นอกร้าน มีชายหนุ่มสองสามคนกำลังพูดคุยและหัวเราะเรื่องบางอย่างอยู่

ทั้งหมดล้วนสวมชุดหรูหราชั้นดี ดูเหมือนจะเป็นคุณชายที่มาจากเมืองหลวง คนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มคนนั้น ไม่รู้ทำไมเมิ่งฝูเอ๋อร์จึงได้รู้สึกคุ้นหน้าอยู่บ้าง

เวลานี้เอง มีเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งมาอย่างรวดเร็ว รายงานด้วยอาการหอบหายใจ

“คุณชายหยวนจั๋ว คุณหนูหงจูกับหลี่หยวนเส้าได้พบกันแล้ว อยู่ที่สวนดอกไม้ด้านหลังหอพักลูกศิษย์”

เมิ่งฝูเอ๋อร์มีประสาทการได้ยินที่ดีเยี่ยม ได้ยินชื่อที่คุ้นเคยอย่างเลือนราง หูก็ผึ่งขึ้นมาทันที ค่อยๆย่องไปใกล้หน้าต่างสองสามก้าวด้วยความสอดรู้สอดเห็น

ห่างกันแค่กำแพงกั้น นางสามารถได้ยินสิ่งที่คนข้างนอกพูดอย่างชัดเจน

“ทำได้ไม่เลว นี่รางวัล”

ผู้ชายที่ถูกเรียกว่า”คุณชายหยวนจั๋ว”ทำเสียงขึ้นจมูก ในน้ำเสียงแฝงแววตื่นเต้นยินดีอย่างยากจะจับได้

มีคนที่มาด้วยกันถามขึ้นมาว่า “หยวนจั๋ว เจ้าให้จ้าวหงจูล่อหลี่หยวนเส้าออกมาคิดจะทำอะไรกันแน่”

“ฮึ จะทำอะไรอย่างนั้นหรือ ย่อมต้องทำลายชื่อเสียงเขาให้ป่นปี้ ไสหัวออกไปจากสำนักศึกษาอย่างไรเล่า ข้าได้ให้คนไปส่งข่าวกับผู้ดูแลเจิ้งแห่งสำนักศึกษาชิงอี้แล้ว ขอเพียงเขาเห็นกับตาว่าหลี่หยวนเส้าตามตอแยรังควานหงจู ครั้งนี้เขาต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำอย่างแน่นอน”

“จุ๊ๆ แต่ข้าได้ยินมาว่าสองสามีภรรยารัชทายาททรงโปรดปรานหลี่หยวนเส้ามาก วิธีนี้จะได้ผลหรือ”

“ได้รับความโปรดปรานจากสองสามีภรรยารัชทายาทแล้วอย่างไร ประเดี๋ยวพวกเจ้าทุกคนต่างก็เป็นพยาน ขอเพียงหงจูยืนยันว่าหลี่หยวนเส้าไม่พอใจที่ถูกยกเลิกการแต่งงาน หวังจะย่ำยีนาง แม้แต่สองสามีภรรยารัชทายาทก็ไม่สามารถปกป้องเขาได้”