พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 935

หลังผลักประตู ยินถังก็ได้กลิ่นหอมเฉพาะตัวสตรีจาง ๆ สีหน้าจึงดีขึ้นเล็กน้อย

ไม่ว่าอย่างไร ในเมื่อหลิ่วชิงเยี่ยนอยู่ในมือเขาแล้ว จะไม่มีทางปล่อยนางไปเด็ดขาด

“ชิงเยี่ยน ไยเจ้าถึงดับเทียน เจ้าอายรึ?”

เสียงของยินถังเจือรอยยิ้มและหยอกล้อ น้ำเสียงสนิทสนมราวกับเขาและหลิ่วชิงเยี่ยนเป็นคู่รักกัน

หลิ่วชิงเยี่ยนรู้สึกคลื่นไส้ พูดด้วยความเกรี้ยวกราดระคนความตะลึง “ยินถัง ไอ้ชาติชั่ว ใช้วิธีสกปรกแบบนี้กับข้าได้ไง”

บัดนี้นางแสร้งเล่นละคร นางใช้ชีวิตตั้งนาน ความสามารถนี้ย่อมช่ำชองอยู่แล้ว

ได้ยินเสียงสั่นเพราะความกลัว ยินถังกลับรู้สึกมีความสุขเมื่อสมความปรารถนา

“ดูเจ้าพูดสิ ข้าก็เคยเชิญแม่สื่อส่งสินสอดไปสู่ขอเจ้าที่จวน แต่เจ้าบีบให้ข้าทำแบบนี้เอง หลายปีที่ผ่านมาข้าเคยช่วยเจ้าเท่าไหร่แล้ว เคยแก้เผ็ดให้เจ้ากี่คนแล้ว?”

“ตอนนั้นบุตรีของตระกูลจ้าวกับตระกูลหลิ่วร่วมมือกันกลั่นแกล้งเจ้า ข้าทำให้พวกนางตกม้าขาหัก เสียชื่อเสียงต่อหน้าผู้อื่น แบบนี้เจ้ายังไม่ซาบซึ้งอีกรึ?”

หลิ่วชิงเยี่ยนแสยะยิ้ม “ข้าไม่ได้ขอให้เจ้าช่วย ต่อให้ไม่เจ้า ข้าก็รับมือไหว อย่ามาซาบซึ้งเอง”

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ยินถังตามจีบนางตลอด ทั้งยังแอบช่วสั่งสอนผู้ที่ตั้งตัวเป็นปรปักษ์กับนางด้วย

ทว่ายิ่งทำให้หลิ่วชิงเยี่ยนไม่ชอบเขา บุรุษผู้นี้ภายในเป็นคนอ่อนโยน สง่างาม ทว่าเนื้อแท้กลับโหดเหี้ยม เผด็จการ

ยินถังก็ไม่โกรธ เขาค่อย ๆ เดินไปยังเตียง แสงจันทร์ส่องใบหน้าครึ่งซีก ท่าทางราวจะคว้าสิ่งที่หมายปองให้จงได้

“ชิงเยี่ยน พูดแบบนี้ข้าเสียใจนะ ไม่ว่าอย่างไร ที่ผ่านมาข้าเสียทั้งเงินทั้งเวลากับเจ้าไปเยอะ ข้าไม่ใช่คนที่ไม่หวังผลตอบแทนนะ”

เมื่อเขาเดินมาถึงข้างเตียงที่ห่างเพียงสามก้าว เขาก็หยุดเดิน มองผ้าห่มที่นูนขึ้นบนเตียงแล้วยิ้มอย่างชอบใจ

“แต่ข้าก็ไม่ให้เจ้าชดใช้หรอก หลังจากคืนนี้เจ้าก็เป็นเมียข้าแล้ว แล้วจะถือสาเหมือนคนนอกทำไมอีก?”

หลิ่วชิงเยี่ยนถามเสียงเคร่งขรึม “ลูกน้องของเจ้าจับคุณชายน้อยผิด เจ้าไม่สะทกสะท้านได้จริงรึ? ถ้าท่านปู่ข้าและรัชทายาท พระชายารู้ พวกเขาไม่ยอมแน่”

ยินถังใบหน้าบูดเบี้ยวเล็กน้อย ยิ้มเย็น “คิก อย่าเอาเด็กมาขู่ข้าหน่อยเลย เจ้าคิดว่าข้ากลัว ไม่กล้าลงมือรึ งั้นก็ผิดอย่างมหันต์แล้ว ต่อให้โดนจับได้ มากสุดข้าก็ปิดบังเรื่องจับเจ้ามาไม่ได้ และเมื่อเจ้าเสียสาวให้ข้าแล้ว ชาตินี้ก็ต้องเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว”

“ส่วนท่านปู่ของเจ้า...คิกคิก เจ้ายังไม่รู้สิน่ะ? คืนนี้เจ้ามาที่นี่ได้ เพราะฮูหยินหลิ่วสามช่วย ถ้าแพร่ออกไปตระกูลหลิ่วสายสามจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด อาลักษณ์กรมอาญาไม่มีทางปล่อยให้ข่าวฉาวแพร่ออกไปเพราะหลานสาวอนุ แล้วทำลายชื่อเสียงครอบครัวสายสามหรอก”

เจ้าสามหลิ่วไม่เอาถ่าน ฮูหยินหลิ่วสามเป็นคนประคับประคองครอบครัว ถ้านางถูกโค่นล้มเท่ากับครอบครัวสามสายพังพินาศอย่างแน่นอน

จึงบอกไม่ถูกว่าอาลักษณ์กรมอาญาจะเลือกเช่นไร

หลิ่วชิงเยี่ยนก็รู้จุดนี้ดี ระงับเพลิงโทสะไว้ในใจ จิบเล็บลงฝ่ามือ

บัดนี้นางมีแรงปรารถนาอยากครอบครองแทน ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน

ฮูหยินสามหลิ่วทำได้ ไยนางจะทำไม่ได้?

ยินถังเห็นนางพูดก็กลับมาแย้มยิ้มอีกครั้ง น้ำเสียงเบิกบานใจ “บอกความจริงให้เจ้ารู้ก็ได้ ถึงสองผัวเมียรัชทายาทอยากลงโทษข้า ตระกูลยินก็ไม่กลัวการปะทะกัน พวกเขาแค่ใช้อำนาจราชวงศ์มาขู่ แต่ทั่วทั้งแคว้นต้าโจวล้วนขาดตระกูลยินแห่งกลมคลังของพวกเราไม่ได้”

“ถ้าคิดจะกำจัดตระกูลยิน พวกขุนนางทั้งหลายก็จะเกิดการเคลื่อนไหว ราชสำนักก็จะสั่นคลอน เจ้าคิดว่าตระกูลเซียวยังจะสั่งเก้าอี้มังกรได้อีกรึ? ตลกสิ้นดี ก็เหมือนกันการขาดทหารไปจะเรียกว่ากองทัพได้หรือ?”

จุดนี้คือรากฐานที่ตระกูลยินมีในราชวงศ์ต้าโจว

กระทั่งพระเจ้าหลวงยังต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ทำอะไรพวกเขาไม่ได้สักนิด

หากคิดสั่งสอนตระกูลยิน พวกเขาก็จะเปิดเผยพฤติกรรมไม่พึ่งประสงค์ที่พวกขุนนางเคยทำ แล้วจักรพรรดิจาวเหรินจะยังลงโทษอยู่หรือไม่?

ถ้าจะลงโทษ คาดว่าคงเป็นขุนางกว่าครึ่งต้องติดคุก ราชสำนักก็จะขาดกำลังคน

ถือโอกาสตอนยินถังถูกคลุมหัว เขายกเท้าถีบใส่หน้าอกอีกฝ่ายเต็มแรง จนอีกฝ่ายเซถลาไปสามก้าว ส่งเสียงคร่ำครวญแล้วล้มลงพื้น

“อ๊าก...ใคร...”

กู้ฮั่นม่อไม่ให้เขาไหวตัวทัน ไปกดทับหน้าอกยินถัง จากนั้นก็ชกใบหน้าอีกฝ่ายผ่านผ้าห่มที่คลุมไว้

ดูภายนอกแล้ว เขาเหมือนคนอ่อนแอ ทว่าตอนเด็กไปเก็บสมุนไพรตามป่าตามเขา ซ่อมแซมบ้านช่องตลอด แม้ร่างกายจะผอม แต่แรงเยอะ การปล่อยหมัดแต่ละครั้ง แม้จะมีผ้าห่มที่ทำจากผ้าฝ้ายบังหน้า แต่ยินถังก็โดนชกจนต้องร้องโอดครวญ

ปกติยินถังมีหน่วยกล้าตายคอยปกป้องข้างกาย และไม่เคยเรียนวิชาศิลปะการป้องกันตัวของสำนักศึกษาชิงอี้ ไหนเลยจะเป็นคู่ต่อสู้กู้ฮั่นม่อ

“หยุด...ท่านวีรบุรุษหยุดเถิด”

ยินถังทั้งตกใจและเกรี้ยวกราด ไม่คิดว่าหลิ่วชิงเยี่ยนจะซ่อนคนอื่นไว้ใต้ผ้าห่ม

สิ่งที่น่าเศร้าคือ เพราะเขาต้องการเชยชมหญิงงามอย่างเต็มที่ จึงไม่อนุญาตให้หน่วยกล้าตายเข้าใกล้เรือนหลังนี้เรือนฉางเจา

แล้วเสียงก็หายเพราะมีผ้าห่มที่บังกว่าครึ่ง จึงต้องโดนชกติดต่อกันจนรู้สึกวิงศีรษะ และอยู่ใต้ผ้าห่มแล้วรู้สึกหายใจไม่สะดวก ไม่นานก็หมดเสียง

หลิ่วชิงเยี่ยนที่หลุดออกจากผ้าห่มกุมหน้าอกถามด้วยความระมัดระวัง “เจ้าจะตีเขาตายหรือไม่?”

กู้ฮั่นม่อถึงหยุด หันหน้าเลิกคิ้วถาม “ทำไม กลัวมีเรื่องรึ?”

หลิ่วชิงเยี่ยนส่ายหน้า ดวงตาอัดแน่นไปด้วยเพลิงโทสะ “ไม่ เจ้าให้เขามีลมหายใจด้วย ข้าก็อยากระบายความแค้นเหมือนกัน”

กู้ฮั่นม่อส่ายหน้าแล้วหัวเราะ ดึงผ้าห่มออก

ภายใต้แสงจันทร์สอดส่อง ใบหน้ายินถังมีเลือดไหลออกจากจมูกราวกับหัวสุกร ไม่เหลือเค้าความหล่อ เจ้าชู้ในยามตอนกลางวันเลย