พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 937

ยินถังที่แกล้งหมดสติได้ยินประโยคนี้ก็เผยสีหน้าเหลือเชื่อ จากนั้นก็กลิ้งสุดชีวิตเหมือนตัวหนอน

เขาส่ายหน้า ส่งเสียงไม่เป็นศัพท์ ร่างกายเขียนคำว่าปฏิเสธไว้มากมาย

ถ้าเขาทำผิดก็ให้กรมอาญาลงโทษเขา ไม่ใช่ใช้วิธีทรมานไร้มนุษยธรรมแบบนี้

“ก็ได้ เอาที่เจ้าว่า เขาสมควรได้รับบทเรียนจริงๆ”

กู้ฮั่นม่อระงับความรู้สึกไว้ เทงูดำแล้วออกจับไว้ จากนั้นก็เดินไปหายินถังด้วยแววตาแปลก ๆ

“ฮือๆ”

ไม่เอา ไม่เอา

ยินถังเบิกตากว้างมองงูดำตัวนั้น ภาพที่โดนท่านปู่งูเหลือมเล่นงานยังติดตา ถึงตอนนี้เขายังไม่ลืมความกดดันและแรงปะทะกันน่าสะพรึงกลัวเลย

เขาเห็นกู้ฮั่นม่อเข้าใกล้ ตกใจจนตัวอ่อนยวบ สองขาสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

ในสายตาไม่เป็นมิตรของหลิ่วชิงเยี่ยน เห็นกู้ฮั่นม่อดึงกางเกงยินถังออก จากนั้นก็มองด้วยความเห็นใจ

ของเย็นเลื้อยผ่านของรักของหวงของยินถังไม่หยุด เขากรีดร้องเสียงดังอย่างที่ไม่เคยตะโกนดังเท่านี้มาก่อน

“อ๊าก...”

ยินถังหน้าซีดขาว ขนลุกซู่ หน้าผากมีเหงื่อเม็ดใหญ่ สองขาที่ไม่ได้มัดไว้ดิ้นสุดเหวี่ยง อยากสะบัดงูออกจากกางเกงยิ่ง

จวบจนดิ้นจนเก้าอี้ล้มไปกองกับพื้น เกิดเสียงกระแทกอย่างจัง

งูดำตกใจ เริ่มเลื้อยอย่างไม่เป็นสุข เมื่อมันอ้าปาก ความเจ็บพลันส่งกระแสเข้าหาตัวยินถัง โก่งคอร้องด้วยความเจ็บ ตาเหลือกและหมดสติไปในที่สุด

กู้ฮั่นม่อเป็นคนสุขุมแต่ไหนแต่ไหน ทว่าบัดนี้เห็นความอนาถของอีกฝ่ายก็อดใจสั่นวูบไม่ได้

เขาแอบอุทานในใจ สหาย ชาติหน้าอย่าเกิดเป็นผู้ชายเลย

กู้ฮั่นม่อมองหลิ่วชิงเยี่ยนแล้วเห็นนางเย็นชา อดถามไม่ได้ “เจ้าไม่กลัวเลยรึ?”

หลิ่วชิงเยี่ยนเม้มปาก “เมื่อก่อนท่านลุงข้าทำงานในสำนักราชวัง ทำหน้าที่ตัดส่วนนั้นของขันที ตอนข้ายังเด็กเผลอเข้าไปในโรงนั้น ดังนั้นภาพเมื่อครู่ถือว่ายังรับได้”

กู้ฮั่นม่อ “...”

บรรยากาศเงียบกริบ เขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี

ระหว่างนี้ด้านนอกเรือนฉางเจาก็มีเสียงฝีเท้าเร่งรีบส่งมา สาวใช้ตะโกนบอกว่า

“แย่แล้ว แย่แล้ว คุณชายใหญ่ เรือนหลักไฟไหม้เจ้าค่ะ...”

กู้ฮั่นม่อตึงเครียด รีบเดินออกไปก่อน แล้วขวางทางสาวใช้ “คุณชายใหญ่ไม่สะดวกเจอใคร เกิดอะไรขึ้นที่เรือนหลัก แล้วเด็กล่ะ?”

สาวใช้นามว่าซวนจีมา คิดว่ายินถังกำลังทำเรื่องแบบนั้นก็ไม่ได้คิดมาก

นางหายใจหอบเหนื่อย พูดด้วยความกระวนกระวาย “เรียนคุณชาย บ่าวก็ไม่รู้ว่าเรือนหลังเกิดไฟไหม้ได้อย่างไร แต่เหมือนไฟจะลามมาจากห้องเก็บฟืนเจ้าค่ะ พ่อบ้านขังเด็กคนนั้นไว้ในห้องเก็บฟืน ไฟแรงมาก ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้...”

ขังในห้องเก็บฟืน?

กู้ฮั่นม่อตกใจ เด็กสองขวบเจอเรื่องแบบนี้จะช่วยเหลือตัวเองได้อย่างไร?

สีหน้าเขาแปรเปลี่ยน พูดเสียงจริงจัง “เร็ว ไปเรียกทุกคนในจวนมาดับไฟเร็ว”

สาวใช้ซวนจีพยักหน้าอย่างลนลาน ไฟไหม้นี้น่ากลัวมาก คืนนี้มีลมกระโชกแรงด้วย ถ้าไม่รีบดันคาดว่าต้องเผาทั้งจวนแน่

นางรายงานเสร็จก็เตรียมหมุนกายวิ่งไปทำตามคำสั่ง ทว่ากลับโดนทุบสลบแล้วลากเข้าเรือนปีกข้าง

“ชิงเยี่ยน เกิดไฟไหม้ที่เรือนหลัง รีบเปลี่ยนเสื้อนาง พวกเราจะรีบไปหาฮั่วถวน”

สิ้นเสียงเขาก็ล่วงหน้าไปก่อน รอไม่ได้

หลิ่วชิงเยี่ยนอยู่ด้านในห้องก็ได้ยินบทสนทนาพวกเขา สีหน้าสุขุมโดนทำลาย พยักหน้าด้วยความร้อนรนใจ

นางรีบถอดเสื้อสาวใช้แล้วใส่ จากนั้นก็ใช้เสื้อเดิมพันสาวใช้ไว้ด้านข้างเก้าอี้ยินถัง ก่อนจะวิ่งออกจากเรือนฉางเจาอย่างรวดเร็ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน