พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 943

อาลักษณ์หลิ่วมองหลิ่วชิงเยี่ยนด้วยนัยน์ตาซับซ้อน เขาไม่คิดว่าหลานสาวที่เกิดจากสะใภ้อนุที่ไม่ค่อยโดดเด่น อายุเพียงสิบกว่าปี จะกลายเป็นหลานที่เก่งสุดในครอบครัวสายสาม

“ดูเหมือนหนึ่งปีกว่านี้เจ้าเรียนรู้จากสำนักศึกษาชิงอี้ไม่น้อย กระทั่งมารดาของเจ้ายังร้อนรนใจ ใช้วิธีการขาดสติแบบนี้ทำร้ายเจ้า”

ที่ผ่านมาฮูหยินหลิ่วสามเป็นคนกุมชะตาชีวิตของหลิ่วชิงเยี่ยน วันหนึ่งกลับพบว่านกตัวนี้ไม่เพียงแต่บินออกจากกรง ทั้งยังหันกลับมาจิบนางโดยไม่ทันตั้งตัว ด้วยอารมณ์โกรธและตะลึงจะไม่ให้ทำเรื่องผลีผลามได้อย่างไร?

หลิ่วชิงเยี่ยนได้ยินก็รู้ว่าท่านปู่แลเห็นถึงความสำคัญที่นางพูดเมื่อครู่แล้ว คลี่ยิ้มเอ่ยว่า “พระชายาสั่งสอนดีเจ้าค่ะ หลานสาวได้ความรู้มากมายเลย”

ถ้าครั้งนั้นฮูหยินสามหลิ่วไม่ไปหาเรื่องที่สำนักศึกษา จนอวิ๋นหลิงก็จะไม่ชี้แนะนาง แล้วนางก็จะติดบ่วงแผนเรือนหลัง ไม่รู้ว่าควรทำเช่นไรถึงจะถูก

“ท่านปู่ไม่ได้ทักท้วงสิ่งที่หลานสาวพูดเมื่อครู่ งั้นก็ถือว่าท่านอนุญาตแล้ว หลานจะเอาหลักฐานไปส่งมอบเอง ส่วนการชดใช้ที่ท่านปู่บอก...ไม่ใช่สิ่งที่หลานสาวต้องการ”

ครั้งนี้อาลักษณ์หลิ่วปิดบังความตะลึงในแววตาไม่ได้แล้ว มองสำรวจนางหลายรอบ

“เจ้าเอาจริงรึ?”

จากลูกอนุเป็นลูกภรรยา สามารถเปลี่ยนชีวิตคนทั้งคนได้เลย

ไม่ว่าจะภายในตระกูลหรือการเข้าสังคม กระทั่งหลังตายก็จะได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่า แต่นางกลับปฏิเสธ?

หลิ่วชิงเยี่ยนแย้มยิ้ม “จริงเจ้าค่ะ สิ่งเดียวที่หลานต้องการคือลงโทษฮูหยินสามหลิ่วอย่างหนัก ส่วนจะหนักอย่างไรหลานจะบอกท่านปู่อีกทีเจ้าค่ะ”

ท่าทางแข็งกระด้างของนาง อาลักษณ์หลิ่วไม่กรุ่นโกรธ ทางกลับกันยังอยากยิ้ม และความจริงเขาก็ยิ้มออกมาแล้วด้วย เพียงแต่ยิ้มน้อยๆไม่ค่อยเห็นชัดมากนัก

“ลูกหลานครอบครัวสายสาม เจ้าคนเดียวที่เหมือนฮูหยินสามหลิ่ว คนอื่นเรียนรู้จากนางไม่ได้ มีแต่เจ้าคนเดียวที่เป็น”

เขานึกเสียดาย ถึงฮูหยินสามหลิ่วคลอดหลานสาวผู้นี้เอง...สายสามต้องมีอนาคตที่รุ่งโรจน์แน่?

หลิ่วชิงเยี่ยนยังคงคลี่ยิ้ม นัยน์ตาไม่เผยอารมณ์

ถ้าจะพูดจากใจจริง เมื่อก่อนนางอาจจะยอมรับการชดใช้ของอาลักษณ์หลิ่ว เก็บความขมขื่นใจไว้

เพราะไม่มีลูกอนุคนไหนไม่อยากกลายเป็นลูกภรรยาเอก การยกสถานะหลิ่วอี่เหลียงเป็นภรรยารอง เป็นข้อเสนอที่ยั่วมาก

ทว่าตอนนี้ต่างกัน...

“ถึงแม้ฮูหยินสามหลิ่วจะไม่มีบุญคุณคลอดหลาน แต่ก็ยังมีบุญคุณเลี้ยงดู...ตอนท่านแม่ข้ามีชีวิตเคยปฏิบัติเสธตำแหน่งภรรยารองแล้ว หลังท่านแม่ตาย หลานก็จะไม่ยัดเยียดให้ท่านแม่เป็นเจ้าค่ะ”

“ส่วนชื่อเสียงและเกียรติยศของท่านแม่ ลูกสาวคนนี้จะสร้างแล้วขอการแต่งตั้งจากราชวงศ์ในอนาคต ไม่ต้องการพึ่งความเสียสละและความเห็นใจจากผู้อื่น”

คำพูดเช่นนี้ออกจากปากดรุณีน้อย จะไม่ให้ตะลึงงันได้อย่างไร อาลักษณ์หลิ่วหลายจากการตะลึงแล้ว สายตาที่มองนางก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เวลานี้พ่อบ้านรายงานว่าฮูหยินสามหลิ่วกับเจ้าสามหลิ่วมาถึงจวนแล้ว

สุดท้ายอาลักษณ์หลิ่วมองหลิ่วชิงเยี่ยนแล้วเอ่ย “ข้าว่าเจ้าไม่ใช่คนโอหัง แต่เป็นเพราะพระชายาพอใจในตัวเจ้า ถ้าไม่ทำให้พระชายาผิดหวังก็ถือเป็นเรื่องดี”

ทั้งสองคนไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องเมื่อครู่ ทว่าหลิ่วชิงเยี่ยนรู้ว่าความเห็นเป็นไปในทิศทางเดียวกันแล้ว

นางยอบกายคำนับอย่างมีสัมมาคารวะ “ขอบคุณท่านปู่ที่ยอมในความโอหังของหลาน ในเมื่อหารือกันเสร็จแล้ว หลานของกลับไปรายงานรัชทายาทกับพระชายาเจ้าค่ะ”

หลิ่วชิงเยี่ยนไม่อยากเสียเวลากับฮูหยินสามหลิ่ว และไม่อยากเห็นอีกฝ่ายตกใจและแค้นเคือง

ก่อนที่จะจบคดีใหญ่นี้ ปล่อยให้นางอยู่กับความวิตกกังวลไปก่อนแล้วกัน

......

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน