พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 945

จักรพรรดิจาวเหรินได้รับรายงานข่าวจากข้ารับใช้ในวังตั้งแต่เช้าตรู่ แต่พระองค์ก็ยังไม่สามารถเจียดเวลาไปจัดการเรื่องพระสนมหลี่ได้ เพราะยังมีปัญหามากมายที่ต้องรีบจัดการอยู่

พระองค์ให้เวลาตนได้ผ่อนคลายถึงครึ่งปี เป็นโอกาสหายากที่พระองค์จะได้โหมงานหนักเหมือนครายังหนุ่ม และถือโอกาสเรียนรู้สถานการณ์ของเมืองเซียวไปด้วย

วันนี้บรรยากาศในตำหนักทองหลวงค่อนข้างแปลกไป เหล่าขุนนางเดินทางมายังวังหลวงแต่เช้าตรู่ พวกเขาไม่ทราบรายละเอียดชัดเจนของสถานการณ์ จึงพากันซุบซิบเสียงเบา พร้อมลอบสังเกตอาลักษณ์ยิน

เห็นได้ชัดว่าข่าวการถูกจับกุมของยินถังได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง ทุกคนต่างกำลังคาดเดาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ใบหน้าเหี่ยวย่นของอาลักษณ์ยินยังคงนิ่งเรียบไร้อารมณ์ เขายืนก้มหน้าอยู่ในมุมหนึ่ง ราวกำลังพยายามควบคุมสติอารมณ์ แม้มองแล้วจะดูนิ่งสงบ แต่ภายในใจเขาคงร้อนรนไม่น้อย

เมื่อคืนทหารลับได้ลอบสืบข่าว และก็ชัดเจนแล้วว่าเหตุใดยินถังจึงถูกจับกุม ภายในใจเขาทั้งตกตะลึงและโกรธกริ้ว

เขาโกรธมิใช่เพราะยินถังมีเรื่องกับนักเรียนตำหนักบูรพา แต่โกรธเพราะเรื่องเล็กๆ เช่นนี้ยินถังกลับทำไม่สำเร็จ ไม่เพียงแต่ไม่สำเร็จทั้งยังถูกจับเข้าคุกอีก

ที่เขาตกตะลึงก็เพราะโทษที่หอต้าหลี่ตั้งให้ยินถังไม่ใช่โทษลักพาตัวครอบครัวขุนนาง แต่เป็นโทษก่อกบฏร่วมกับอ๋องไหวเซียง!

ในที่สุดผู้ที่คร่ำหวอดในราชสำนักมาหลายปีอย่างอาลักษณ์ยิน ก็ไม่คิดว่านี่เป็นการที่ตำหนักบูรพาจงใจยกเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อลงโทษเบาๆแล้ว

ทุกคนต่างรู้ว่ายินถังเพิ่งจะแต่งกับโม่อี้ซือเมื่อไม่นานมานี้ ภายในใจเขาเกิดความหวาดหวั่นขึ้นอย่างบอกไม่ถูก มักรู้สึกว่าจะมีบางสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาเกิดขึ้นเงียบๆ นอกเหนือการควบคุมของตระกูลยิน

และก็เป็นอย่างที่คาด เมื่อจักรพรรดิจาวเหรินเสด็จมาว่าราชการพร้อมกับใต้ตาที่ดำคล้ำ ไม่ช้าอาลักษณ์กรมกลาโหมก็เข้ามารายงานข่าวเป็นคนแรก

“ฝ่าบาท มีรายงานด่วนจากกองกำลังจากชายแดน ว่าอ๋องไหวเซียงยกทัพก่อกบฏ เจตนาจะให้ตนได้ขึ้นครองบัลลังก์ สามวันก่อนเมืองเซียวได้ตกอยู่ในความโกลาหลวุ่นวายแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อสิ้นเสียงรายงาน ขุนนางทั้งตำหนักทองหลวงก็ถกเถียงกันขึ้น ต่างก็ลืมเรื่องตระกูลยินกันในทันควัน

“ไอหยา…เหตุใดจู่ๆ อ๋องไหวเซียงจึงคิดกบฏขึ้นมาได้เล่า?”

“แม้ข่าวนี้จะน่าตกใจ แต่ก็มิได้น่าแปลกใจนัก พื้นเพของจักรพรรดิองค์ก่อนเป็นคนตระกูลโม่ที่อ๋องไหวเซียงภักดียิ่งนัก แต่บุตรชายของเขามิใช่คนสงบเสงี่ยม เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะก่อกบฏขึ้นในเวลานี้”

“เขาไปเอาความมั่นใจในการก่อกบฏเวลานี้จากที่ใดกันนะ?”

เซียวปี้เฉิงพูดขึ้นด้วยใบหน้านิ่งเรียบ “อ๋องไหวเซียงมีทหารส่วนตัวในเมืองเซียวถึงหนึ่งแสนนาย ภายนอกมีองค์ชายจากแคว้นถังใต้คอยสนับสนุน ภายในมีหนอนบ่อนไส้คอยช่วยเหลือ เหตุใดเขาจะไม่มีความมั่นใจเล่า?”

“ทหารส่วนตัวหนึ่งแสนนาย!”

“หนอนบ่อนไส้งั้นหรือ?” ทุกคนราวกับตระหนักได้ถึงบางอย่าง และหันไปทางอาลักษณ์ยินทันที

อาลักษณ์ยินเมื่อถูกมองก็รู้สึกขนลุกเกรียวกราว จึงเอ่ยขึ้นเสียงดัง “พวกเจ้ามองข้ากันทำไม? แม้ว่าตระกูลยินจะมีสัมพันธ์เครือญาติกับจวนอ๋องไหวเซียง แต่ก็ไม่เคยคิดคบศัตรูทรยศต่อบ้านเมือง ข้าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องก่อกบฏ การก่อกบฏจะมีประโยชน์อะไรต่อตระกูลยินงั้นหรือ?”

เขาไม่เคยทำเรื่องเช่นนั้น ย่อมพูดออกมาด้วยท่าทีหยิ่งผยองและมั่นอกมั่นใจ

เซียวปี้เฉิงหัวเราะในลำคอพร้อมพูดขึ้น “เหตุใดต้องก่อกบฏหรือ? ก็เพราะตระกูลยินของท่านได้ทำเรื่องชั่วร้ายมากมาย ก่อความวุ่นวายในราชสำนัก ใช้อำนาจในทางที่ผิด แทรกแซงการเลื่อนตำแหน่งและการปลดข้าราชการท้องถิ่น ยิ่งไปกว่านั้นยังบิดเบือนผลระบบการสอบคัดเลือกข้าราชการ พวกท่านกระทำตามอำเภอใจในราชสำนักมานานกว่าสิบปี!”

“ข้าและหลิงเอ๋อร์ร่วมกันก่อตั้งสำนักศึกษาชิงอี้ เพื่อผลักดันการปฏิรูประบบการสอบคัดเลือกข้าราชการอย่างขะมักเขม้น ท่านคงเกรงว่าจะถูกพวกข้าตัดกำลังและถูกเอาผิดในภายหลังจนชีวิตไม่ปลอดภัย จึงคิดจะพึ่งพาอ๋องไหวเซียงเพื่อหาทางหนีทีไล่อย่างไรเล่า!”

“การแต่งงานระหว่างยินถังและโม่อี้ซือคือหนึ่งในหลักฐาน บุตรชายคนโตของท่านให้ความสนใจนางยิ่งกว่ากระไร ในเวลาเพียงสองเดือนก็รีบขอนางแต่งงานอย่างรอไม่ไหว เขายังลอบผูกมิตรกับอ๋องไหวเซียง มอบทรัพย์สินเงินทองจำนวนมากเพื่อช่วยอ๋องไหวเซียงก่อกบฏ ทั้งยังลอบส่งข่าวความเคลื่อนไหวอย่างละเอียดในเมืองหลวงอีกด้วย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน