พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 954

โรงเรียนอนุบาลหลวงตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวง

ลูกศิษย์ของที่นี่ล้วนเป็นบุตรของขุนนาง ดังนั้นจึงอยู่ใกล้ถนนใหญ่จูเชี่ยกับถนนเสวียนหวู่ ถ้าไปทางใต้เล็กน้อยก็จะเป็นถนนย่านกลางค้าของสองผัวเมียหลงเย่ โรงเรียนอนุบาลหลวงถือว่าเป็นจุดเงียบสงบในเขตคึกคัก

อวิ๋นหลิงนั่งถือถุงอุ่นในรถ กำลังมองสำรวจวิวนอกหน้าต่าง

“ปีนี้หิมะตกเร็วจัง”

เซียวปี้เฉิงช่วยนางจัดแจงเสื้อคลุมขนเพียงพอน พร้อมกับกล่าวว่า “ใช่แล้ว หิมะตกปลายฤดูใบไม้ร่วงในรอบหลายปี วันนี้สำนักราชวังส่งถ่านไปยังตำหนักต่างๆแล้ว”

เมื่อคืนหิมะตกปรอย ๆ ตลอดทั้งคืน พอถึงเช้าก็ตกแรงขึ้น หิมะที่ปกคลุมบนถนนบาง ๆ โดนรถไม้กับผู้คนที่สัญจรไปมาเหยียบให้ละลาย

เพราะมีการซ่อมแซมถนนใหม่ บัดนี้จึงไม่มีดินโคลน กลายเป็นพื้นแผ่นหินราบเรียบ เงางาม

แม้หิมะจะโปรยปราย ทว่าก็อาจลดการออกนอกบ้านของประชาชนได้ มีคนเดินเข้าออกในโรงน้ำชา ร้านชาตลอดทาง และมีรถไม้เต็มท้องถนน

สายตาของอวิ๋นหลิงหยุดอยู่ที่ร้านขายขนม ชายวัยกลางคนสวมเสื้อผ้าหยาบกำลังเร่งพ่อค้า

“เร็วหน่อย ถ้าเอาขนมไปส่งก่อนเที่ยงไม่ได้ นายท่านก็จะหักค่าแรงข้าแน่”

“พอแล้ว จะรีบไปทำไม เจ้าขี่ม้าจากที่นี่ไปเมืองตะวันตกก็ใช้เวลาแค่ยี่สิบนาทีเอง”

เห็นได้ชัดว่านี่คือรถล้อไม้กับนาฬิกาพกพาที่ค่อย ๆ กลายเป็นกระแสนิยม และอีกฝ่ายกำลังทำอาชีพใหม่ นักส่งของถึงที่

จากหนังสือรายงานของท่านอ๋องโม่ รู้ว่าบัดนี้การค้าขายรถล้อไม้ได้รับกระแสตอบรับดีเยี่ยม ไม่ใช่เพียงขุนนางใหญ่กับพวกเศรษฐีเท่านั้น แม้แต่ประชาชนยังกัดฟันลงทุนเงินก้อนโตเพื่อซื้อรถมาใช้คันหนึ่ง ไม่เพียงแต่เดินทางสะดวก ยังสามารถนำมาประกอบอาชีพได้ด้วย

บนถนนไม่ค่อยเห็นรถที่ใช้ม้าหรือลาลากแล้ว พาหนะที่ใช้สัญจรส่วนใหญ่ถูกแทนที่ด้วยสามล้อ ทว่าพวกท่าพักยังคงขาดรถม้าไม่ได้

เมื่อมีการนิยมใช้รถล้อไม้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง แม้หลงเย่ยังไม่ได้ริเริ่มธุรกิจการส่งของถึงปลายทาง ก็มีคนฉลาดเห็นช่องทางการค้านี้แล้ว

ไม่ว่าจะยุคสมัยใด ความฉลาดของมนุษย์ล้วนไร้ขอบเขต คนยุคใหม่ใช่ว่าจะฉลาดกว่าคนยุคโบราณ

อย่างเช่นพระชายาเยี่ยน ตี้หวู่เหยา ตอนที่เพิ่มประดิษย์รถล้อไม้ขึ้น นางก็มีความคิดจะบริการส่งของถึงปลายทางเหมือนเดลิเวอรี่ของยุคใหม่แล้ว

นางคว้าโอกาสทองไว้ก่อน ไปเสนอความร่วมมือกับศาลาพักม้ายังจุดต่าง ๆ แล้วมอบรถล้อไม้ให้กับผู้ว่าจ้าง กุมธุรกิจส่วนใหญ่ในเมืองหลวงไว้ในมือ

กระทั่งหลงเย่ยังต้องอุทานว่า เยี่ยนอ๋อง เจ้างั่งโชคดียิ่งที่มีภรรยาฉลาดเช่นนี้

ด้านหน้าร้านขายขนม ชายวัยกลางคนรับถุงมาก็รีบวางในรถ ก่อนจะรีบขึ้นรถไม้สามล้อ คนที่ไม่รู้อาจเข้าใจว่าหากเขาส่งของสั่งจองใช้จะโดนหักเงินอย่างไรอย่างนั้น

อวิ๋นหลิงเห็นภาพตรงหน้าก็อดหัวเราะไม่ได้

เซียวปี้เฉิงมองนางด้วยความแปลกใจ “ดีใจเรื่องอะไรรึ?”

“ไม่มีอะไร” อวิ๋นหลิงส่ายหน้า พิงอกแกร่งเขาแล้วชมวิวด้านนอก “เห็นภาพคุ้นตานี้แล้วก็แค่คิดถึง”

แม้จะอยู่กันต่างภพต่างชาติ ทว่าผู้คนก็ยังกระตือรือร้น คาดหวังและมีชีวิตชีวาเหมือนกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน