พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 955

หน้าระเบียงทางเดินของโรงเรียนอนุบาล มีกลุ่มเด็กน้อยอ้วนท้วน ตัวขาวกำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน

เสียงร่าเริงสดใสดึงความคิดของอวิ๋นหลิงกลับมา นางเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นหน้าอันคุ้นเคยยิ้มให้กับเด็ก ๆ อยู่

หลังจากรักษาเป็นเวลายาวนานหนึ่งปี ผิวสีม่งของเสิ่นทัวก็จางลงไปมาก ทว่าเมื่อเทียบกับคนอื่นยังค่อนข้างสะดุดตา

เด็กไร้เดียงสายังไม่ทันโลก ตอนเจอหน้าเสิ่นทัวครั้งแรกถึงกับกลัวจนร้องไห้กันหลายคน

ทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ นั่วเอ๋อร์ก็จะออกมาคลี่คลายสถานการณ์ บอกว่าลุงใหญ่โดนคนชั่วในสนามรบรังแกจนกลายเป็นสภาพนี้

ประชาชนต้าโจวนับถือทหารที่ปกปักรักษาบ้านเมืองยิ่ง เรียกได้ว่าความเลื่อมใสฝังเข้าสู่กระแสเลือดกันเลยทีเดียว เด็กอนุบาลเหล่านี้จึงไม่มีอคติ ทั้งยังอยู่เข้าใกล้เสิ่นทัว

เพราะพี่ชายตัวม่วงนอกจากแปลกตาแล้ว นอกนั้นก็ดีกับพวกเขามาก

ไม่ว่าใครอยากให้เขาโยนตัวเล่น เขาก็ไม่เคยปฏิเสธ

“ฮ่าๆๆ ลุงใหญ่โยนสูงขึ้นอีกนิดหนึ่ง นั่วเอ๋อร์จะเล่นต่อ”

ใต้ระเบียงทางเดิน เสิ่นทัวโยนนั่วเอ๋อร์ขึ้นสูงแล้วรับเมื่อตกลงมา ใบหน้าเด็กน้อยสดใสร่าเริง ไม่ขี้อายเหมือนแต่ก่อนแล้ว

มีเด็กกระจ้อยร่อยรายล้อมตัวเสิ่นทัว ต่างอ้าแขนรอให้อุ้ม แล้วยังมีคนดึงชายเสื้อเขา เรียกลุงตามนั่วเอ๋อร์

“ลุงใหญ่ ข้าก็จะเล่นด้วย ข้าขอเล่นด้วย”

“ลุงใหญ่อุ้มข้าสิ”

ภายใต้แสงแดดที่มีหิมะตกเล็กน้อย ใบหน้าเสิ่นทัวผลิบานด้วยรอยยิ้ม แววตาไร้เดียงสาดุจเด็กน้อย ใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นและคมคาย ชวนให้รู้สึกถูกชะตาและปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้

บัดนี้เขาลืมอดีต และลืมวิถีการเข้าสังคมไปหมดสิ้น หลงเหลือเพียงท่าทางตามความเคยชินในอดีตเท่านั้น

ปกติในโรงเรียนอนุบาลหลวง นอกจากทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มภัยแล้ว เสิ่นทัวยังร่ำเรียนวิชาจากอาจารย์กับพวกเด็กๆด้วย

โชคดีที่เขาเรียนรู้ไว ถือว่าสติปัญญาของเขาปกติ เพียงแต่การเคลื่อนไหวยังคงเหมือนเด็กเจ็ดแปดขวบ

เซียวปี้เฉิงมองภาพนี้แล้วพูดเสียงเยา “เหมือนพี่ใหญ่เสิ่นจะชอบเด็กมาก”

ถ้าเขารู้ว่าตัวเองมีลูกชายหนึ่งคนจะตอบสนองเช่นไร?

แต่จะว่าไป ตอนนี้เสิ่นทัวเข้าใจความหมายของคำว่าพ่อกับลูกไหม?

ทั้งสองคนไม่เสียเวลา รีบเดินไปหาเสิ่นชิ่น

ภายในห้องสะอาดปลอดโปร่ง เสิ่นชิ่นกำลังถือพู่กันคำนวณการจับซื้อถ่านมาใช้ในโรงเรียนอนุบาล พร้อมกับคุยเสียงเบากับซวงหลี

เฉียวเย่ไม่ได้อยู่ด้วย ทุกวันหลังจากเลิกประชุมเช้า เขาจะมาช่วยซวงหลีตอนบ่าย

“ปี้เฉิง อวิ๋นหลิง ทำไมพวกเจ้าถึงมาได้?”

เสิ่นชิ่นเห็นพวกเขาสองคนก็ทั้งแปลกใจและดีใจ คดีตระกูลยินก่อกบฏหนาหูเพียงนี้ สองผัวเมียคู่นี้ยังว่างมาโรงเรียนอนุบาลอีกรึ?

อวิ๋นหลิงยิ้มทักทาย “วันนี้มา เพราะมีเรื่องจะคุยกับเจ้า เจ้าวางงานในมือก่อน พวกเราไปคุยในห้องด้านข้างตามลำพังกัน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน