ดวงตาเจย์หม่นแสง ถ้าไม่ใช่เพราะเขารู้ความจริงที่เธอรักชายอื่นอยู่ แม้แต่ชายเย็นชาไร้ใจแบบเขาก็คงไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของการเกี้ยวพาราสีนี้ได้หรอก ใช่ไหม?
“เงียบเถอะ” เขาหันหน้ามาและมองเธออย่างเกรี้ยวกราด
แองเจลีนตัวงอเพราะความกลัว
เจย์หันกลับไปก่อนเดินนำออกจากลิฟต์อย่างเร็ว
แองเจลีนเดินตามเขาไปด้วยสีหน้าหม่นเศร้า
เมื่อทั้งสองก้าวออกจากลิฟต์ พวกเขาต่างก็รีบเร่งไปที่ห้องผ่าตัดของไทเกอร์ เมื่อหมอเห็นแองเจลีนก็รีบรายงานเธอ
“ท่านประธานเซเวียร์ครับ อาการของไทเกอร์จู่ ๆ ก็ทรุดหนัก ตอนนี้เด็กมีอาการค่อนข้างเสี่ยง…”
เจย์รู้สึกกระวนกระวายมาก “เกิดอะไรขึ้นกับไทเกอร์ครับ?”
แองเจลีนมองเจย์อย่างกังวลพร้อมปลอบเขา “ไม่ต้องห่วงมากไปหรอก บางทีอาการก็ทรุดลงได้ถ้าภูมิคุ้มกันของเด็กยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่…”
เจย์มองเธอเย็นชา “คุณกำลังแก้ตัวให้การไร้ความสามารถของคุณอยู่เหรอ?”
แองเจลีน “...”
“โธ่ ลูกชายแม่”
เสียงร้องไห้คร่ำครวญของมาริลินดังลอดออกมาจนถึงทางเดิน
เจย์รีบพุ่งตัวไปอยู่ข้างมาริลินทันใด
“มาริลิน”
มาริลินโถมตัวเข้าหาอ้อมกอดของเจย์ พร้อมร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ
“หมอบอกว่าลูกเราคงจะไม่รอด ที่รักคะ” มาริลินโอดครวญทั้งน้ำตา
“มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน? เมื่อวานลูกยังดี ๆ อยู่เลยไม่ใช่เหรอ?”
เจย์ตบหลังเธอเบา ๆ พร้อมปลอบ “ไม่เป็นไรหรอก ลูกจะไม่เป็นอะไรนะ”
“ที่รักคะ ฉันไม่เชื่อฝีมือหมอที่นี่เลย บางทีเราน่าจะย้ายไทเกอร์ไปที่โรงพยาบาลอื่น มีคนบอกฉันว่าที่โรงพยาบาลของรัฐนั้นรักษาดีกว่า…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!