ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1193

แองเจลีนพูดอย่างปวดใจ “สัญชาตญาณของเธอถูกต้องโจเซฟิน ตอนนั้นเธอบาดเจ็บหนักมาก เธอไม่เพียงแค่โดนทำร้ายแต่ว่าคนที่ทำร้ายยังขโมยไตของเธอไปด้วย”

ตาโจเซฟินเบิกกว่าอย่างตกใจกลัวขณะที่เธอพึมพำว่า “ถ้าเป็นแบบนั้น… ที่อยู่ในตัวฉันตอนนี้คือไตของใครล่ะ?”

ดวงตาแองเจลีนน้ำตาเอ่อคลอและสีหน้าก็เศร้าเสียใจสุดซึ้ง “เป็นของเซย์น”

ดวงตาสวยเฉี่ยวดุจนกฟีนิกส์ของโจเซฟินแดงก่ำทันใด น้ำตาเอ่อทะลักก่อนที่จะไหลพรากลงมาตามใบหน้า

เธอไม่ได้อยากร้องไห้เพราะเธอไม่อยากทำพี่แองเจลีนใจสลาย เพราะถ้าแองเจลีนเห็นเธอในสภาพนี้ก็อาจจะทำให้อาการป่วยทรุดหนักลงได้

เธอจึงเอากำปั้นยัดปากตัวเองเพื่อที่จะไม่ให้เสียงร้องไห้ดังลอดออกมา

แต่แองเจลีนเป็นคนตรง ๆ และไม่มีอะไรปิดบัง เธอยื่นมือออกมาแล้วก็คว้าเปะปะจนเจอไหล่ที่สั่นสะท้านของโจเซฟิน เธอพูดอย่างใส่ใจว่า “ถ้าอยากร้องก็ร้องเถอะ โจซี่”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นโจเซฟินก็ทรุดลงกอดเข่าแองเจลีน ร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ

“ทำไมเขาไม่บอกฉันล่ะ พี่แองเจลีน? ฉันโทษเขาแล้วเกลียดเขาอยู่ตั้งหลายปี ฉันเกลียดเขาเพราะว่าใจดำ เขาทำเป็นไม่รับเห็นความรักของฉันทั้งที่ฉันรักเขามาก… เขาถึงกับไปแต่งงานกับคนอื่นเพื่อทำให้ฉันใจสลาย”

แองเจลีนอธิบาย “โจซี่ เธอมีไตของเซย์น แต่ว่าเซย์นนั้นมีไตของพี่เชอร์ลีย์ เซย์นตัดใจจากเธอเพราะเขาคิดว่าตัวเองคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ตอนที่เซย์นได้รู้ว่าร่างกายเขาไม่ต่อต้านไตที่เปลี่ยนเข้ามา เขาก็บังเอิญได้เจอกับพี่เชอร์ลีย์ด้วยความผิดพลาด ตอนนั้นพี่เซอร์ลีย์ก็ป่วยหนักแล้วไม่มีที่ไป เซย์นก็เลยแต่งงานกับพี่เชอร์ลีย์เป็นการขอบคุณเธอที่ช่วยเขาไว้ แล้วก็ช่วยเติมเต็มความปรารถนาที่อยากจะมีบ้านของพี่เชอร์ลีย์”

โจเซฟินยังคงมึนงง “ฉันเข้าใจเขาผิดมาตลอด เขาปกปิดความรักที่มีไว้จนไม่เห็น โง่อะไรอย่างนี้ ทำไมหลังจากที่เขาให้ไตฉันแล้วเขาไม่รับรักฉันล่ะ ฉันจะได้ดูแลเขา?”

“ฉันเป็นหนี้ชีวิตเขาแท้ ๆ แต่ฉันไม่รู้อะไรเลยสักนิด”

แองเจลีนตบหลังโจเซฟินเบา ๆ “ไม่ต้องร้องโจซี่ ตอนที่ทุกอย่างจบแล้ว คู่รักที่เต็มไปด้วยอุปสรรคอย่างพวกเธอจะได้มีความสุขเสียที”