ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1194

เซย์นมองโจเซฟินอย่างฉงนใจแล้วถามอย่างสงสัยว่า “เธอมองแบบนี้หมายความว่ายังไงโจเซฟิน? เธอมองแบบนี้เล่นเอาฉันกลัวเลยนะ”

โจเซฟินโพล่งออกมาด้วยความอาย “พี่เชอร์ลีย์เป็นยังไงบ้าง?”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง โจเซฟินรู้สึกมีอารมณ์ซาบซึ้ง ทั้งขอบคุณและนับถือ เมื่อนึกถึงนางฟ้าอย่างเชอร์ลีย์ที่ช่วยให้ทั้งเธอและเซย์นได้มีโอกาสใหม่ในชีวิตอย่างเงียบ ๆ ไม่เรียกร้องอะไร

เซย์นตอบ “พรุ่งนี้เชอร์ลีย์จะเข้ารับการผ่าตัด ฉันเชื่อว่าสวรรค์จะต้องเข้าข้างคนดี ดังนั้นเชอร์ลีย์ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”

โจเซฟินยิ้มเล็กน้อย เมื่อเธอได้เห็นว่าเซย์นห่วงใยเชอร์ลีย์แค่ไหน เธอก็ไม่รู้สึกหึงหวงเลยสักนิด ตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกสงบและโล่งใจ

โจเซฟินบอก “เวลาเหมาะเลย งั้นฉันจะแวะไปเยี่ยมพี่เชอร์ลีย์ที่โรงพยาบาลตอนบ่าย ฉันจะได้ให้กำลังใจเธอ”

เซย์นงงพูดไม่ออก

แองเจลีนบอกกับโจเซฟิน “ช่วยส่งต่อข้อความของฉันให้พี่เชอร์ลีย์ด้วยได้ไหม? บอกเธอว่าฉันอาการค่อย ๆ ดีขึ้นแล้ว บอกเธอว่าไม่ต้องห่วงเรื่องของฉัน เธอผ่าตัดเสร็จเมื่อไรฉันจะไปเยี่ยมเธอแน่นอน”

โจเซฟินพยักหน้า “อืม”

เจย์รับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงสถานะเล็กน้อยของเชอร์ลีย์จากคำที่แองเจลีนเรียกเธอ

คนหัวไวอย่างเจย์ไม่ต้องใช้เวลาคิดก็เข้าใจว่าแองเจลีนกำลังทำอะไรเรื่องของโจเซฟิน เซย์น และเชอร์ลีย์ ดังนั้นเขาจึงตั้งใจที่จะสนับสนุนความพยายามของภรรยาและช่วยจับคู่เซย์นกับโจเซฟิน “เซย์น โจเซฟิน ทำไมพวกนายสองคนไม่เข้าครัวแล้วทำอาหารกลางวันมาให้พวกเราหน่อยล่ะ”

ทั้งโจเซฟินและเซย์นต่างก็แทบไม่เคยเข้าครัวเลย พอเจย์มอบหมายงานหินมาให้ ทั้งสองคนก็หดตัวหนีด้วยความกลัว

โจเซฟินร้องออกมาทันที “ฉันทำอาหารไม่เป็นนะพี่”