ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1269

ดวงตาที่ก่อนนี้แฝงความรักใคร่แฝงไว้ด้วยความระแวดระวังและความเป็นศัตรู “แกต้องแน่ใจนะโคล อย่าพาพวกศัตรูเข้าบ้านเรา”

ตอนนี้เจย์และคนที่เหลือต่างก็อยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว

โคลจ้องหน้าแต่ละคนอย่างพินิจพิเคราะห์และไม่เห็นคนที่เขามองหา เขารู้สึกว่าความหวังที่มีพลันหายไปและแสงระยิบระยับในดวงตาเขาก็จางหายไป

“แองเจลีนอยู่ไหน?” ตอนนี้เขาห่อเหี่ยวมาก เสียงที่เคยกระตือรือร้นก็หดหู่ทันใด

แองเจลีนพูดเบา ๆ “ฉันแองเจิล ลินน์ค่ะ” เธอเปลี่ยนแปลงเสียงของเธอ

โคลยังคงจ้องแองเจลีนไม่วางตา…

แม้ว่าจะปลอมตัวแต่แองเจลีนก็ยังคงมีรูปหน้าที่งดงามไว้อยู่ แต่ว่าหน้าของเธอก็ไม่เหมือนเดิมเลยสักนิด

โคลจำแองเจลีนไม่ได้และรู้สึกว่าโดนหลอก เขาโมโหปรี๊ดทันที “เธอบอกว่าตัวเองชื่อแองเจลีนเหรอ?”

แองเจลีนแสร้งทำเป็นหวาดกลัว “ค่ะ ใช่ค่ะ”

“เธอกล้าโกหกฉันเหรอ?” โคลโมโหเดือด

แองเจลีนพูดทั้งน้ำตา “คุณคะ ฉันไม่ได้โกหกคุณนะคะ ฉันชื่อแองเจิล ลินน์ แ-อ-ง-เ-จ-ิ-ล-ลิ-น-น์”

พอได้ฟังคำอธิบายจากแองเจลีน ใบหน้าหล่อเหลาของโคลก็เปลี่ยนเป็นเขียวและพลันซีดเผือดทันที

สเปนเซอร์กลั้นหัวเราะต่อไปไม่ไหวเมื่อเขาได้เห็นสีหน้าของลูกชาย “ฮ่าฮ่าฮ่า กลายเป็นว่าเป็นความเข้าใจผิดเจ้าลูกชาย สาวคนนี้เธอชื่อแองเจิล ลินน์ ไม่ใช่แองเจลีนของแก แกจำคนผิดแล้ว”

โคลนั้นโมโหมาก และเขาก็ตะโกนใส่พวกชายบนกำแพง “พวกแกมองดูอะไรกัน? ลงมาซะแล้วก็เอาพวกนี้ไปโยนทิ้งที่หุบเขาแห่งความตาย”

“ครับ”

ดวงตาเจย์ดำมืดทันที เขาค่อย ๆ วางแองเจลีนที่อยู่บนหลังเขาลงกับพื้น จากนั้นดวงตาคมกล้าของเขาก็จ้องไปที่สเปนเซอร์