ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1271

คาร์สันจ้องเจย์ เขาสงสัยว่าชายคนนี้เอาความมั่นใจมาจากไหนถึงได้หยิ่งจองหองและเก่งกล้าต่อป้อมตระกูลยอร์กเช่นนี้

คาร์สันก็ดุจกับโดนสะกด เขาพาแขกทั้งหมดไปยังห้องพักที่ดีที่สุด เจย์เดินไปรอบ ๆ ห้องและพูดอย่างไม่เต็มใจ “ก็พอใช้ได้”

คาร์สันแอบด่าเขาในใจ 'แน่สิ คนที่หน้าหนาก็จะกล้ามากเป็นธรรมดา'

ห้องพักแขกนี้ที่จริงแล้วเป็นส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์ก มันเรียกว่าส่วนหน้าเพราะว่ามีตึกที่แย่ ๆ และทรุดโทรมมากมายในป้อมตระกูลยอร์ก แต่มีแค่อาคารในสวนตรงนี้ที่ดูหรูหราหน่อย

มันเป็นสวนที่หรูหราซึ่งมีสวนอยู่ตรงกลางด้วย เฟอร์นิเจอร์ก็ทำมาจากไม้มะฮอกกานีซึ่งมีราคาแพง ต้องเป็นคนสำคัญมีเกียรติถึงได้พักในห้องเช่นนี้

แต่ว่าปีศาจคลั่งรักภรรยาอย่างเจย์นั้นอยากจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอเสมอ ดังนั้นเขาจึงเรื่องมากกับห้องพัก

หลังจากที่เลือกห้องพักได้ เจย์ก็สั่งคาร์สันอีก “ช่วยเอาผ้าห่มมาเพิ่มให้เราหน่อยแล้วก็เปิดเครื่องทำความร้อนด้วย… ผมอยากได้เครื่องทำความชื้นด้วย… อีกอย่างเราหิวมาก คุณช่วยเตรียมอาหารเที่ยงเร็วหน่อยได้ไหม?”

คาร์สันพยายามเก็บกักโทสะไว้ในใจและเมื่อออกมาจากสวน เขาก็ตรงไปที่โถงรับแขกพร้อมกับด่าไม่หยุด

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกันวะ? ราชาหรือไง? ทำไมแกถึงได้กล้ามาจองหองใส่ฉันแบบนี้? รอให้ฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกกับคุณท่านก่อนเถอะ เราจะได้รู้ว่าจะจัดการกับแกยังไง”

โคลบอก “นายดูไม่ออกเหรอไงว่าคนพวกนั้นเป็นพวกคนมีเงินน่ะ? เสื้อผ้าที่พวกเขาใส่ก็ทำมาเป็นพิเศษแล้วก็เป็นลิมิเต็ด อิดิชั่น ป้อมตระกูลยอร์กเราสร้างขึ้นมาเพื่อตบตาคนดังนั้นเราเลยดูยากจนแล้วก็โทรม ขนาดพวกเรายังไม่เหมาะจะอยู่ที่นี่เลย”

สเปนเซอร์พ่นชาที่ดื่มอยู่ออกมา “ไอ้เด็กบ้า พ่อแกไม่ใช่คนเหรอไง? ฉันก็อยู่นี่อย่างสบายไม่ใช่เหรอไง?”

โคลจ้องพ่อเขาและแค่นเสียง “พ่อก็อยู่ที่นี่เพราะว่าพ่อต้องนั่งอยู่นี่เป็นเจ้าของบ้านไง ด้วยนิสัยฟู่ฟ่าของพ่อ ทำไมพ่อไม่กลับไปที่บ้านเดิมพร้อมทรัพย์สินและเงินทองที่มีแล้วก็อยู่อย่างฝันหวานล่ะ?”