ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1274

สเปนเซอร์โมโหมากจนเกาหัว ชายคนนี้ยังคงใจเย็นอยู่ได้แม้ว่าต้องเจอเรื่องเจียนตาย เขาสงสัยว่ามีปีศาจจากนรกตัวไหนมาสิงร่างหมอนี่หรือเปล่า ทำไมถึงได้ใจกล้าขนาดนี้?

“โอ้เหรอ ขี้กลัวงั้นเหรอ? ถ้านายไม่อยากทำให้เธอกลัว ตอนที่ฉันถลกหนังนายทั้งเป็นก็อย่างส่งเสียงดังแล้วกัน”

สเปนเซอร์โบกมือและคนของเขาที่อยู่ด้านหลังก็รีบเข้ามาล้อมเจย์และคนอื่นไว้ทันใด

เกรย์สันเข้ามายืนขวางหน้าเจย์ไว้รวดเร็วปานสายฟ้าเพื่อปกป้องเจ้านายของเขาให้อยู่ด้านหลัง

สเปนเซอร์อึ้งเมื่อได้เห็นดังนั้น “มีศิลปะป้องกันตัวเหรอ?”

ดวงตาเหยี่ยวของเขามืดมนลง “จับพวกมันทั้งหมดมาให้ฉัน ฉันต้องการจะสอบปากคำพวกมันทุกคนให้กระจ่าง”

ยามของป้อมตระกูลยอร์กนั้นก็เป็นเด็กหนุ่มและเป็นพวกระดับล่าง อาจจะเป็นเพราะแบบนี้ที่ทำให้พวกเขาจัดการพวกคนนอกไม่ได้

เพียงเกรย์สันคนเดียวก็สามารถคว่ำทุกคนลงไปกองกับพื้นได้

สเปนเซอร์นิ่วหน้าและตะโกนด่าลูกชายอกตัญญู “โคล ไอ้ลูกเวร ไหนมันบอกว่านักท่องเที่ยวหกคนนี้มีตาบอดคนหนึ่ง ป่วยคนหนึ่ง แล้วก็คู่รักขี้กลัว ส่วนอีกสองถึงจะดูเข้าท่าหน่อยแต่ก็มัวแต่ลากเพื่อนภาระที่เหมือนหมูเอาไว้? ตอนนี้แค่มันคนเดียวก็จัดการคนของเราได้แล้ว รีบไปเรียกไอ้เด็กเวรนั่นมาแล้วให้มาจัดการปัญหานี่ซะ”

คาร์สันอึ้งไป

“นายท่าน ถ้านายท่านให้ผมไปรบกวนนายน้อยที่กำลังเมาปลิ้นอยู่เพราะเรื่องเล็กแบบนี้ เขาต้องแล่ผมทั้งเป็นแทนแน่เลยครับ” คาร์สันพูดด้วยสีหน้าขมขื่น

สเปนเซอร์หงุดหงิดเมื่อได้ยินคำว่า ‘เมาปลิ้น’ ลูกชายของเขากลายเป็นพวกไม่เอาไหนตั้งแต่ที่กลับมาจากภารกิจเมื่อสามปีก่อน

สเปนเซอร์พูดอย่างคิดไม่ถึง “นี่แกโง่หรือไง? ไม่รู้จักพูดจาใส่สีใส่ไข่บ้างเหรอ? แก… แกไปบอกเขาสิว่ามีสองคนที่มีศิลปะป้องกันตัวแล้วแข็งแกร่งมากจนอัดพ่อเขาร่วงในฉาดเดียว”

คาร์สันอึ้งนิ่งไป

คำโกหกนั้นมันเกินจริงไปมาก… ฝีมือการต่อสู้ของนายท่านนั้นเทียบชั้นปรมาจารย์ได้เลย และเขาเป็นวีรบุรุษที่บุกเดี่ยวข้ามเขตศัตรูมาได้โดยจัดการทหารไปนับพันนายด้วยซ้ำ

ระดับศิลปะป้องกันตัวของเขานั้นสูงส่งเกินขั้นไปมากแล้ว