ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 20

เจนสันหยุดเดินและจ้องมองไปที่เด็กที่ทำร้ายเขา

แววตาที่ดูเป็นผู้ใหญ่และทรงพลังในแววตาของเจนสันคือดวงตาของผู้ใหญ่ที่พร้อมจะลงมือฆ่าได้

เด็กขี้ขลาดตกใจกลัวรีบซ่อนตัวอยู่ในอ้อมอกแม่

เมื่อผู้ปกครองเห็นที่มาของความกลัวของลูกเธอจึงตะโกนใส่เจนสันว่า "เธอจ้องอะไร? แม่ของเธอไม่เคยสอนเลยหรือว่าการจ้องคนอื่นนั้นหยาบคาย?"

ผู้ช่วยรู้สึกเสียใจกับเจนสันและก้าวไปข้างหน้าเพื่อกันตัวเขาออกไป

แนนซี่ดึงเธอกลับมาและพูดว่า "อีโก้ของเด็กคนนั้นใหญ่เกินไป มันจะเป็นเรื่องดีที่จะให้เขาเรียนรู้บางอย่าง ถ้าไม่อย่างนั้นอารมณ์ของเขาจะไม่เปลี่ยนไป ถ้าเขายังคงเป็นแบบนั้นฉันจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก เมื่อฉันแต่งงานกับตระกูลอาเรส”

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจนสันเกลียดคนพูดไม่ดีเกี่ยวกับแม่ของเขา แม่ของเด็กคนนั้นเหยียบกับระเบิดเข้าเเล้ว

“คุณอย่ามาพูดถึงแม่ของฉันเชียวนะ!” เจนสันส่งเสียงคำรามราวกับหมาป่าตัวเล็กที่คลั่งไปหาผู้หญิงที่พูด

"เด็กคนนี้เป็นบ้าเหรอ? ใครคือพ่อแม่ของเขา? พ่อแม่เขาดูแลลูกของตัวเองไม่ได้เหรอ?" หญิงสาวคว้ามือของเจนสัน เพื่อป้องกันตัวเองจากการโจมตีของเขา

เมื่อไม่มีใครตอบกลับเธอก็ผลักเจนสันลงไปที่พื้น ศีรษะของเขากระแทกกับเสาหินข้าง ๆ และฟกช้ำทันที

เมื่อพี่เลี้ยงเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเธอก็กลัว ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเจนสัน เจย์จะไม่มีวันให้อภัยเธอ

ในที่สุดเธอก็ลงจากรถและรีบไปหาเจนสัน

คนรอบข้างชี้มาที่เธอและพึมพำ "เธอเป็นแม่แบบไหนกัน?"

แนนซี่เป็นคนผิวบางและไม่เคยชินกับความอัปยศอดสูเช่นนี้ น่ารำคาญ เธอระบายความโกรธใส่เด็ก "เจนสัน กลับมาเดี๋ยวนี้น่าอับอายที่สุด"

จากนั้นแนนซี่ก็ยัดเจนสันกลับเข้าไปในรถแล้วส่งเขากลับไปที่ โฮไรซอน คัลเลอร์ส

ในขณะเดียวกันโรสเคยอยู่ที่ โฮไรซอน คัลเลอร์ส มาระยะหนึ่งแล้ว เนื่องจากเธอมองไม่เห็นเจนสันหรือคนอื่น ๆ ในวิลล่าเธอจึงลังเลที่จะออกไปและเลือกที่จะรอข้างนอกดี

รถของแนนซี่จอดอยู่ข้าง ๆ รถของโรส โรสเลื่อนหน้าต่างลงเล็กน้อยและได้ยินเสียงที่ดังขึ้นของพี่เลี้ยงที่ดุเจนสัน “ถ้ามีคนบอกว่าคุณขาดมารยาททั่วไป คุณควรไตร่ตรองถึงข้อผิดพลาดของคุณ! ทำไมถึงมีทัศนคติแบบนี้? คุณทำตัวเหมือนคนบ้า! คุณไม่มีมารยาทเลย!”

โรสมองไปที่เจนสันในรถ เด็กก้มหน้าใบหน้าหล่อเหลาดูไม่มีความสุขและมีเลือดออกที่หน้าผาก

เจนสันก้าวออกจากรถอย่างสะลึมสะลือและแนนซี่ก็ซักถามถึงการแสดงตัวของโรสด้วยความประหลาดใจ เธอถามอย่างดูถูก "คุณเป็นพี่เลี้ยงเด็กของเจนสันหรือเปล่า?"

โรสพยักหน้า

สายตาที่สงสัยของแนนซี่กวาดมองทั้งร่างกายของโรสตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอเชิ่ดหน้าขึ้นและพูดอย่างหยิ่งผยองว่า "เจย์หาพี่เลี้ยงเด็กคนนี้มาจากที่ไหนเหรอ? เธอนี่ช่างน่าเอ็นดูซะจริง หืม!"

โรสไม่สนใจความคิดเห็นของเธอและรีบไปหาเจนสัน “เจนส์ ทำไมคุณถึงบาดเจ็บ?”

เมื่อเทียบกับเสียงกรีดปี๊ดแหลมของคุณแนนซี่ เสียงของโรสนั้นนุ่มนวลราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิและความกังวลก็ท่วมตาของเธอ

เจนสันไม่ตอบกลับและเตะกระเบื้องหินอ่อนที่ใต้เท้าด้วยความรำคาญ

พี่เลี้ยงเดินไปหาพวกเขาและพูดอย่างขมขื่น “พ่อแม่ของใครบางคนวิพากษ์วิจารณ์เขาว่าเขาไม่มีมารยาทเขาจึงรีบไปหาเรื่องและลงเอยแบบนี้…”

เมื่อโรสได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นเธอก็มองพี่เลี้ยงด้วยความโกรธ ‘ผู้หญิงคนนี้จะทำเหมือนว่าไม่ใช่เรื่องของเธอได้อย่างไร ในเมื่อเจนสันถูกทำร้ายอย่างนี้? ทำไมเจย์ถึงได้ให้คนหัวใจเย็นชาแบบนี้ไปส่งเจนสันไปโรงเรียน?’

โรสไม่สามารถทนต่อความน่ารำคาญนี้ได้อีก "เธอกล้าดุเจนส์น้อยของฉันได้ยังไง เธอต่างหากที่ไร้มารยาท เจนส์พาฉันไปหาเธอ ฉันจะทวงความยุติธรรมให้กับคุณเอง"

เจนสันถึงกับผงะ

เมื่อใดก็ตามที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ในอดีต พ่อมักจะเรียกคุณครูมาดูแลเรื่องนี้เสมอ

ในท้ายที่สุดผลลัพธ์ก็ไม่เชิงแย่หรือไม่แย่ คุณครูจะวิพากษ์วิจารณ์นักเรียนและพวกเขาจะไม่เล่นกับเขาอีก พวกเขาตั้งชื่อเล่นให้เขาที่ด้านหลังของเขา พวกเขาเรียกเขาว่า เด็กขี้ฟ้อง!