ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 222

“ฉันรับไม่ได้” โรสประท้วงอย่างหน้าบึ้งตึง

ท่านปู่อาเรสมองไปที่โรสในแง่ใหม่ เธอไม่เพียงแต่ไม่ต้องการเงินสองพันล้าน แต่เธอยังกล้าที่จะประท้วงอีกด้วย

เขาโน้มตัวไปข้างหน้าแบบงอตัวเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นเธอจะไม่ได้เงินแม้แต่สตางค์เดียว และในเวลาเดียวกัน เธอจะสูญเสียการดูแลลูกของเธออย่างแน่นอน”

โรสจ้องมองเขาดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอท้าทายเขาด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยุ “ท่านปู่อาเรส นายสามารถใช้ทุกวิธีในการพยายามและปล้นสิทธิ์ในการดูแลของร็อบบี้น้อย แต่นายจะไม่มีวันโน้มน้าวให้ฉันส่งเขาไปยังตระกูลอาเรสได้หรอก”

สายตาของเขาเย็นลง “ผมไม่ต้องการให้เธอมั่นใจแบบนั้นไปได้”

“ถ้าฉันไม่เต็มใจที่จะส่งมอบเขาให้คุณ จะต่างอะไรไปจากโจรที่ต้องการขโมยของงั้นเหรอ?” โรสตอบเสียงของเธอเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

ท่านปู่อาเรสผู้ยิ่งใหญ่โกรธจัดฟาดหมัดลงบนโต๊ะกาแฟ ทำให้ถ้วยชาตกลงมาและแตกเป็นเสี่ยง ๆ

เจย์ได้ยินเสียงดังมาจากในบ้าน เขาวิ่งเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว

เขาเห็นท่านปู่อาเรสตาแดงและจ้องที่โรส โรสจ้องกลับมาทางขวา

“เจย์ ปู่จะสั่งให้นายคืนสิทธิ์ในการดูแลของร็อบบี้น้อยผ่านทางศาล” เขาโกรธมาก

โรสมองเขาอย่างไม่เกรงกลัวและพูดว่า “โจรชัด ๆ”

เจย์ตบหน้าผาก ท่านปู่อาเรสและโรสกำลังเถียงกันอยู่สินะ?

“โรส เธอควรจะออกไปสักพัก” เจย์ได้แต่หวังว่าจะแยกทั้งสองคนออกจากกันและปล่อยให้ความโกรธของพวกเขาบรรเทาลง

โรสเดินจากไป

ท่านปู่อาเรสผู้ยิ่งใหญ่นั่งเอนหลังบนโซฟาอย่างหมดแรง เขาพูดผ่านฟันที่กัดฟัน “ช่างเป็นผู้หญิงที่อารมณ์แรงไม่ยอมแพ้จริง ๆ”

เจย์รินชาร้อน ๆ ให้ท่านปู่อาเรส เขาส่งมันไปให้เขาแล้วถามว่า “คุณปู่ ทำไมคุณกดดันเธอจัง?”