ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 298

น้ำตาไหลออกมาในดวงตาของเจย์ เขารู้สึกประทับใจอย่างยิ่งกับหัวใจอันบอบบางของเด็กน้อย

“คุณลุงจะไม่ตีเธอนะ ลุงจะไม่ดุเธอเช่นกัน เพราะลุงรักเธอ” เขากล่าว

น้ำตาในขอบตาของเซ็ตตี้น้อยกลิ้งไหลลงขณะที่เธอพูดอย่างเศร้า ๆ ว่า “คุณลุงกำลังโกหกหนู”

เจย์“…”

“ตั้งแต่แม่กลับไปจีน คุณลุงมักจะทำให้แม่ร้องไห้ แม่มักจะร้องไห้ตอนกลางคืนเสมอ…”

เจย์ “…”

“คุณลุงเป็นคนไม่ดี”

เจย์ “…”

คำพูดของเซ็ตตี้น้อยทำให้เขารู้สึกหนักอึ้งโดยไม่มีเหตุผล ดูเหมือนว่าเขายังรู้น้อยเกินไปเกี่ยวกับความทุกข์ในใจของแองเจลีน

เจย์อุ้มเซ็ตตี้น้อยไปชั้นหนึ่งแล้วสั่งซอนเดอร์ว่า “ซอนเดอร์ ทำอะไรอร่อย ๆ ให้เด็ก ๆ ทานด้วย”

“ได้เลยค่ะ” ซอนเดอร์ตอบอย่างมีความสุข

เธอรู้ว่านายท่านเป็นคนแค่ขู่ให้กลัวแต่ไม่ทำอะไร

เจย์วางเซ็ตตี้น้อยลง แล้วเธอก็นั่งลงบนโซฟาตัวเล็ก มือทั้งสองข้างประคองแก้มและน้ำตาคลอเบ้าของเธอ เธอมองเขาอย่างน่ารัก

“ทำไมหนูมองมาที่ฉันแบบนั้น?” เจย์ถามอย่างสงสัย

“คุณลุงจะไม่ส่งหนูออกไปจากที่นี้เหรอคะ?” เซ็ตตี้น้อยถามอย่างน่าสงสาร

เจย์ตกใจมาก เธอเป็นลูกสาวของเขา มีเหตุผลอะไรที่เขาจะส่งเธอออกไป?

เซ็ตตี้น้อยพูดด้วยความมั่นใจตรงไปตรงมาว่า “คุณลุงใจดีกับหนูมากในตอนนี้ คุณลุงต้องมีอะไรซ่อนเร้นและหนูรู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณลุงกำลังให้หนูกินอาหารมื้อสุดท้ายเหมือนกับอาหารมื้อสุดท้ายของพระเยซู หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วก็จะมีการลาจาก แบบนี้ใช่ไหม?”

ร็อบบี้น้อยเดินไปจับมือของเซ็ตตี้น้อยไว้แน่นพร้อมกับสีหน้าที่บ่งบอกว่าเขาอยากจะตายมากกว่าจะแยกจากน้องสาว

เจย์สังเกตเห็นเป็นครั้งแรกว่า ร็อบบี้น้อยของเขาดูมีความเห็นอกเห็นใจดีจริง ๆ บทบาทนี้คล้ายกับแองเจลีนตอนเด็กจริง ๆ!