ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 299

ในคืนนั้นเซ็ตตี้น้อยมีไข้สูง

อาจเป็นเพราะเด็กที่ป่วยจะมีความเสี่ยงง่ายเป็นพิเศษ หรืออาจจะเป็นเพราะเธอรู็สึกขาดความปลอดภัยที่พบหลังจากสูญเสียแม่ข้างกายไป เซ็ตตี้น้อยได้นอนขดตัวอยู่ข้างเตียง เธอเริ่มร้องสะอื้น

“คุณแม่คะ คุณแม่อยู่ไหน? ทำไมคุณแม่ถึงไม่ต้องการหนูแล้ว?” เมื่อไข้ขึ้นสูงเซ็ตตี้น้อยจะตื่นขึ้นมามองหาแม่ทุกครั้ง แต่เมื่อเธอหมดสติไป เซ็ตตี้น้อยได้นอนอยู่บนเตียงและหลับสนิทไป

เจย์แอบเข้าไปที่ห้องนอนของเธอในตอนกลางคืน เพราะเขาเหมือนได้ยินเสียงร้องของเซ็ตตี้น้อย เขาก็รีบเปิดประตูและเปิดไฟทันที

เขาเห็นว่าใบหน้าของเซ็ตตี้น้อยเปลี่ยนเป็นสีแดงจากพิษไข้ เธอมองเขาอย่างไม่วางตาด้วยดวงตาที่หรี่ลง

เจย์เดินไปข้างหน้าและแตะที่หน้าผากของเซ็ตตี้น้อย เมื่อรู้ว่าเธอกำลังมีไข้ เจย์ก็ห่อตัวเด็กโดยไม่พูดอะไรสักคำ อุ้มเธอลงไปชั้นล่าง แล้วขับรถตรงไปที่โรงพยาบาล แกรนด์ เอเซีย ในทันที

เด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่เธอยังตะโกนด้วยความงุนงง “คุณแม่คะ กลับมาเร็ว ๆ เถอะนะ หนูคิดถึงคุณแม่แล้ว”

เขาทำอะไรไม่ถูกกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนแสดงสีหน้าบึ้งตึงออกมา

ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่ทิ้งลูกสาวไว้กับเขาและหนีไป เขาคงดูถูกผู้หญิงที่ขาดความรับผิดชอบคนนั้นแน่ ๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อแองเจลีนเป็นผู้ทำเช่นนี้ เขาจึงไม่สามารถวิพากษ์วิจารณ์เธอได้เลย

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาได้ดูแลเด็กทั้งสามคนด้วยตัวเอง มันฉุกละหุกมากกับเหตุการณ์ที่เกิด ความเหนื่อยยากที่เขารู้สึกไม่ได้ทำให้เขาไม่พอใจแองเจลีนเลยด้วยซ้ำ แต่ทำให้เขาเข้าใจเธอดีขึ้น เขายังรู้สึกเจ็บปวดหัวใจแทนเธอ

“เซ็ตตี้น้อย ไม่ต้องกลัวนะ พ่ออยู่ที่นี่” เขาค่อย ๆ จับเด็กไว้แน่นในขณะที่จับพวงมาลัยด้วยมือเดียว

เขาขับไปจนกระทั่งข้างหน้ามีรถบรรทุกขับออกมาอย่างกะทันหัน

เจย์รีบหมุนพวงมาลัยเลี้ยวหักศอก แต่เขาก็หลบไม่พ้นจนชนท้ายรถบรรทุก

เจย์รู้สึกกังวลจริง ๆ อุณหภูมิของเซ็ตตี้น้อยสูงขึ้นเรื่อย ๆ และเด็กก็มีไข้จากไหนก็ไม่รู้มันเร็วมาก ซึ่งทำให้เขาเป็นห่วง

สำหรับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในเวลานี้ เขาไม่มีเวลาอยู่ที่นี่เพื่อจัดการกับอุบัติเหตุ

จากนั้นเจย์ก็โทรหาเกรย์สัน แต่โทรศัพท์ของเกรย์สันปิดเครื่อง

ส่วนโจเซฟินกำลังออกเดินทางไปทำสิ่งสำคัญของเธออยู่ในขณะนี้