ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 672

เจย์และท่านปู่เซเวียร์รีบออกมาจากห้องทำงาน “เกิดอะไรขึ้น?”

คุณนายเซเวียร์และโทมัสดูกังวล ในขณะที่โจเซฟินยิ้มทั้งน้ำตา “พี่แองเจลีนอาจจะทะเลาะกับเซย์นอยู่”

หลังจากนั้นไม่นาน แองเจลีนและเซย์นก็ลงมาที่ชั้นล่างโดยที่เซย์นดูมีรอยฟกช้ำบนใบหน้า ในขณะที่แองเจลีนไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ

ทุกคนตกตะลึงกับภาพที่เห็น

โทมัสกรีดร้องและวิ่งไปหาเซย์นทันที “เซย์น คุณไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?”

แองเจลีนพล่ามออกมาอย่างอาฆาตว่า “ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เป็นเหมือนความหายนะที่มักจะทำลายไม่ได้ เขาจะไม่ตายหรอก”

โทมัสน้ำตาซึม “แองเจลีน เขาเป็นพี่ชายของคุณนะ คุณทำรุนแรงกับเขาแบบนี้ได้ยังไง?”

แองเจลีนพึมพำ “ฉันมีเมตตาเพียงพอหรอกนะ สำหรับสิ่งที่เขาทำ มันเป็นพรของเขาเลยนะเนี่ยที่ฉันไม่ได้ถึงกับตัดไอ้นั่นเขาไปด้วยซ้ำ”

เซย์นจ้องไปที่แองเจลีน “ทำไมเธอถึงไม่ฉลาดขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แทนที่จะคล่องตัวมากขึ้น?”

แองเจลีนพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ดูเหมือนว่านายจะฉลาดขึ้น แต่นายก็ยังไม่เป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับฉัน มันเป็นความผิดของนายเองที่โดนทำร้าย”

คุณนายเซเวียร์ไม่รู้ว่าเธอควรจะเสียใจหรือหัวเราะเยาะการแสดงตลกของลูก ๆ ของเธอดี “พวกลูกทั้งคู่ควรพิจารณาเวลาและสถานที่ด้วย หากพวกลูกวางแผนที่จะทำอึกทึกครึกโครมในบ้านกันเองล่ะก็ ช่วยทำตัวให้ดี ๆ หน่อย วันนี้เรามีแขกรับเชิญพิเศษอยู่ที่บ้าน ”

เจย์กล่าวว่า “พวกเราก็คือครอบครัวครับ คุณแม่ อย่ารู้สึกแย่กับมันไปเลย”

คุณนายเซเวียร์ต้องการไกล่เกลี่ยเรื่องระหว่างลูก ๆ ของเธอและพูดกับแองเจลีนว่า “แองเจิล ช่วยเอายาทาแผลมาให้พี่ชายลูกหน่อย”

หลังจากที่แองเจลีนเจอยาทาแผลแล้ว โทมัสก็เอื้อมมือไปหาอย่างอ่อนโยน “ให้ฉันทำนะ”