ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 978

นี่เขากำลังพยายามบอกเป็นนัย ๆ ว่าเธอดูน่าเกลียดใช่ไหม?

แองเจลีนไม่อาจยอมที่จะตกลงไปในกับดักของเขาและพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ตอนที่ฉันเห็นหน้าสดของฉัน มันทำให้ฉันสงสัยว่านางฟ้าผู้นี้ลงมาจุติจากที่ไหนกันนะ”

ริมฝีปากของเจย์กระตุกอย่างแรง “ขี้โม้อะไรอย่างนี้”

แองเจลีนพูดว่า “ฉันแค่พูดเรื่องจริง”

เจย์มองแองเจลีนขณะที่เธอยิ้มหวาน และด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้ เขาคิดว่านางมารร้ายคนนี้ก็ดูไม่ได้น่ารำคาญเสียเท่าไหร่

ในทางตรงกันข้าม ความไร้เดียงสาของเธอกลับทำให้เธอดูน่ารักเลยทีเดียว

“ทำไมคุณถึงทำธุรกิจล่ะ?” เขาถามด้วยความสงสัย

เขาคิดมาเสมอว่าแองเจลีนมีบุคลิกที่อ่อนโยนและน่ารัก มากกว่าที่จะเป็นคนห้าวหาญและแข็งแกร่งอย่างที่เธอกำลังแสร้งทำอยู่

การทำธุรกิจไม่เข้ากับบุคลิกของเธอเลยสักนิด

แองเจลีนถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย “นี่เป็นสัญญาที่ฉันให้ไว้กับเขา”

เจย์ฟังอย่างตั้งใจ

แองเจลีนพูดว่า “ฉันเคยสัญญากับเขาว่าฉันเป็นได้ทั้งไม้เลื้อยที่ต้องการการค้ำยันและต้นไม้แข็งแกร่งที่ยืนหยัดได้อย่างอิสรเสรี”

เธอชะงักก่อนจะพูดต่อ “แล้วตอนนี้เขาจากไปแล้ว ฉันต้องแข็งแกร่งให้เหมือนต้นไม้ เหมือนกับที่เขาเป็น กิ่งก้านและใบของฉันจะยืดขึ้นสู่ข้างบน แล้วช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอให้สามารถขึ้นไปอยู่บนฟ้าได้ ฉันจะหยั่งรากลึกลงไปในดินและจะไม่หวาดกลัวเมื่อพายุมาถึง”

เจย์รู้สึกประหลาดใจ คำพูดของแองเจลีนได้ขัดแย้งกับความเข้าใจที่ผิด ๆ ก่อนหน้านี้ที่เขามีกับเธออย่างสิ้นเชิง

มันกลับกลายเป็นว่าผู้หญิงไม่จำเป็นต้องอ่อนโยนและปวกเปียกเสมอไป พวกเธออาจจะอ่อนโยนแต่ก็แข็งแกร่งได้ในเวลาเดียวกันเฉกเช่นเดียวกันกับแองเจลีน

“เขาคือใครเหรอ?” เขาถามด้วยความสงสัย

“ฮะ?” แองเจลีนรู้สึกมึนงงเล็กน้อย

“ผมชื่นชมผู้ชายคนนั้นนะที่สอนคุณได้ดีขนาดนี้” เขากล่าว

แองเจลีนชะงักค้าง

เขาเพิ่งบอกว่าเธอขี้โม้ไม่ใช่เหรอ?

ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองชัด ๆ

“เจย์บี้ของฉันเอง” แองเจลีนยิ้มอย่างเจิดจ้า