ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 980

ดวงตาของแองเจลีนพร่ามัวไปด้วยน้ำตา เธอพูดด้วยท่าทีที่ไม่พอใจอย่างเหลืออด “ทำไมนายต้องด่าฉันด้วย?”

เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดของเขา ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก เธอมักจะจับมือเขาในทุกที่ที่เธอไป และนั่นทำให้เธอเป็นคนที่แย่ในเรื่องการจดจำทิศทางมาก

แล้วตอนนี้เขากลับมาโทษเธอแทน?

เจย์อึ้งไปเล็กน้อย ทำไมเธอถึงร้องไห้อีกแล้วล่ะ?

“บอกผมมาสิว่าตอนนี้เราควรจะไปไหน?” น้ำเสียงของเขาอ่อนลงอย่างบอกไม่ถูก

แองเจลีนพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “ถ้าฉันบอกนายว่าฉันหลงทางแล้ว นายจะเชื่อฉันไหม?”

แน่นอนว่าเจย์คงจะไม่เชื่อเธอ แต่ทว่าหลังจากเห็นสีหน้าที่ว่างเปล่าและน่ารักใสซื่อของแองเจลีนแล้ว เขาก็พบว่ามันเป็นการยากที่จะไม่เชื่อเธอ

เพื่อที่จะแก้ตัว เธอพึมพำผ่านลมหายใจของเธอ “ผู้หญิงทั่วไปมักจะแย่ในเรื่องทางอยู่แล้วนะ”

เจย์โต้กลับอย่างฉุนเฉียว “แต่คุณไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปสักหน่อย!”

ใบหน้าของแองเจลีนปรากฏรอยยิ้มที่ปลื้มปิติ “ฉันรู้หรอกพี่เบ็น ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาในสายตาของนาย”

เจย์พูดว่า “สำหรับผม คุณเป็นเหมือนยานรบที่พลังล้นเหลือและทำได้ทุกอย่างในบรรดาผู้หญิงพวกนั้น แต่สมองที่เชื่องช้าของคุณทำให้คุณไม่ต่างจากผู้หญิงโง่คนอื่น ๆ เลย”

แองเจลีน “...”

เขาจัดการกับแองเจลีนด้วยการซัดคำพูดอันถากถางจนเธอรู้สึกหมดทางสู้

เพื่อพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้เป็นคนปัญญาอ่อนอย่างที่เขาพูด เธอก็เลยชี้ไปที่ทางเดินที่มีแสงไฟสลัว ๆ อย่างวางท่า “ไปทางนี้กันเถอะ”

เมื่อเจย์คิดว่าเธอจำทางกลับบ้านได้ เขาก็ไม่ได้ถามอะไรเธอต่อและทำเพียงเดินตามเธอไปอย่างเงียบ ๆ

ถนนเริ่มมืดและมีคนน้อยลง

หลังจากเดินมาได้สักพัก เจย์ก็พบว่ามีบางอย่างที่ดูผิดปกติ

อาคารรอบ ๆ พวกเขาดูทรุดโทรมมากขึ้นเรื่อย ๆ ดูจากความมั่งคั่งของนางมารร้ายคนนี้ เธอคงไม่ได้อยู่ในสลัมใช่ไหม?

“เฮ้ นี่คุณมาผิดทางอีกแล้วเหรอ?” เจย์ถามอย่างสงสัย

คำว่า ‘อีกแล้ว’ ได้ยั่วยุแองเจลีนขึ้นมาทันทีและทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจอีกรอบ