รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 264

หลังจากถังจือซย่ารีบกลับบ้านเก็บข้าวของแล้วก็ย้อนกลับไปบริษัท เธอกดเบอร์ไปที่สายภายในของสีจิ่วเฉิน

“เมื่อไรคุณจะกลับบ้านคะ ฉันอยากเจอเฉินเฉิน”

“อีกสิบนาทีเจอกันที่ลานจอดรถใต้ดิน” สีจิ่วเฉินตอบเธอ

สิบนาทีต่อมา ถังจือซย่าเอากระเป๋าเดินทางสองใบที่เธอเก็บเรียบร้อยย้ายไปที่ท้ายกระโปรงรถของสีจิ่วเฉิน ฉู่เฮ่าเป็นคนขับ สีจิ่วเฉินจึงนั่งที่นั่งด้านหลังกับเธอ

เมื่อมองดูทิวทัศน์บนถนนสองข้างทาง ถังจือซย่าคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะต้องย้ายเข้าไปอยู่กับผู้ชายคนนี้สักพัก เห้อ บางครั้งชีวิตก็ไม่ได้ดั่งใจ

“ช่วงนี้ก็พักผ่อนที่บ้านฉันไปก่อน” ดวงตาล้ำลึกของสีจิ่วเฉินยากที่จะปิดบังความสุขไว้ได้ปิด

ภายในใจของถังจือซย่ารู้สึกเกรงใจจึงพูดขึ้นว่า “ประธานสี รบกวนคุณด้วยนะคะ”

“ไม่รบกวนเลย” คิ้วของผู้ชายขมวดเข้ากัน อะไรคือรบกวน? นี่เป็นเรื่องที่เขาอยากให้เกิดขึ้นอย่างใจจดจ่อ

อันที่จริงเขาจงใจทำให้เรื่องทั้งหมดดูร้ายแรง ลูกน้องของหลิวเตี่ยนหวากำลังตรวจสอบความสัมพันธ์ของเขากับถังจวิ้น แต่ตอนนี้หลิวเตี่ยนหวาต้องช่วยเหลือตัวเองก่อน เพราะเขาเข้าไปพัวพันกับคดีการหายตัวไปของผู้หญิงที่KTVหลายคดีจึงต้องดิ้นรนหาหนทางให้หลุดพ้นจากเรื่องนี้!

ประจวบเหมาะกับที่ถังจือซย่าเจอคนสะกดรอยตามเธอ ถึงยอมให้สีจิ่วเฉินรับเธอกลับมาที่บ้านแต่โดยดี

ถังจือซย่ามองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง ความคิดชั่วขณะว่างเปล่า เเละเมื่อคิดถึงสถานการณ์ในตอนนี้ เธอก็หันไปมองผู้ชายข้างๆ

เธอเห็นว่าสีจิ่วเฉินกำลังมองไปนอกหน้าต่างคิดเรื่องต่างๆอยู่ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็เป็นทิวทัศน์ที่ทำให้คนหลงใหล ถังจือซย่าจ้องเขาอยู่นานพอควร แล้วใบหน้าก็ร้อนขึ้นจนต้องเบือนหน้าออกจากตรงนั้น

ที่วิลล่าของสีจิ่วเฉิน

ครอบครองภูมิประเทศพื้นที่ที่ได้เปรียบที่สุด ด้านหน้าติดภูเขาด้านหลังติดทะเล ตั้งอยู่บนที่สูง ด้านบนสามารถเห็นดวงดาวกาแล็คซี่ ด้านล่างสามารถเห็นทัศนียภาพของทั้งเมือง การออกแบบตกแต่งมีเพียงหนึ่งเดียวไม่มีใครเหมือน พื้นที่วิลล่าทั้งหลัง ขยายไปเกือบครึ่งภูเขา และใช้นักออกแบบที่มีชื่อเสียง

คราวที่แล้วถังจือซย่าโชคดีที่ได้มาครั้งหนึ่ง แต่ก็จากไปอย่างรีบร้อน คราวนี้เธอจึงสามารถชื่นชมทิวทัศน์ตามภูเขาได้ ตลอดทางไปถึงบนสุด ท่ามกลางฤดูใบไม้ร่วง วิลล่าหลังนี้เหมือนยักษ์สีเทาเข้มหมอบอยู่