รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 285

เธอควรจะผลักเขาออกไป แต่ราวกับว่าถูกสกัดจุดเอาไว้ก็ไม่ปาน นอกจากจะตัวร้อนหน้าแดงและหัวใจเต้นรัวแล้ว เธอก็เบิกตาค้างมองดูชายคนนี้กำลังจะก้มลงมาจูบ

“สีจิ่วเฉิน อย่าทำแบบนี้…” ในตอนที่ริมฝีปากของเขาใกล้จะสัมผัสโดน เธอก็อยากจะต้านไว้ด้วยเรี่ยวแรงที่ไร้กำลัง

แต่ดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะได้ยินว่าเธอไม่ได้ปฏิเสธจากใจจริง ริมฝีปากค่อยๆ โค้งลงมา และปิดริมฝีปากของเธอเอาไว้จนสนิท

บริเวณโดยรอบเงียบสงบ เสียงจากทางห้องจัดเลี้ยงยังพอได้ยินอย่างคลุมเคลือ แต่ก็ไม่สามารถไปรบกวนพวกเขาได้

ถังจือซย่าถูกชายคนนั้นโอบไว้ในอ้อมกอดที่แข็งแรงและร้อนผ่าวของเขา หัวใจที่เต้นแรงชนเข้ากับหัวใจของเธอ เต็มไปด้วยความปลอดภัยและความอันตราย

ความปลอดภัยเขาเป็นคนมอบให้ ส่วนความอันตรายก็มาจากเขาเช่นเดียวกัน

ภายใต้แสงดาวที่ส่องประกายบนท้องฟ้าและท่ามกลางป่าไผ่ ชายคนนั้นทุ่มเทความเร่าร้อนทั้งหมดให้กับหญิงสาวในอ้อมกอดของเขา

ในหัวของถังจือซย่าทั้งว่างเปล่าและสับสนในเวลาเดียวกัน แต่กลับยิ่งถูกชายคนนี้พาเข้าสู่โลกแห่งความฝันที่ทั้งสวยงามและชวนฝัน

จูบนี้ทำให้ถังจือซย่าจิตใจสับสนว้าวุ่น ทั้งขวยเขินและหวานชื่นสุขใจ

สำหรับผู้ชายแล้วความอบอุ่นของร่างกายเธอและกลิ่นหอมอ่อนๆ ล้วนเป็นยาชั้นดีที่รักษาให้หายได้ ทำให้เขาเสพติดและไม่สามารถปล่อยมือไปได้

และความรู้สึกแบบนี้ยังทำให้เขานึกถึงคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อนอีกด้วย แต่เขาก็รีบสลัดทิ้งไปในทันที เขาไม่อยากไปนึกถึงกลิ่นของผู้หญิงคนอื่นตอนที่กำลังจูบเธออยู่

ในที่สุดถังจือซย่าก็รู้สึกได้ถึงความอันตรายของผู้ชายคนนี้ผ่านทางเสื้อผ้า แล้วเธอก็ได้สติขึ้นมาทันที คืนนี้คืองานเลี้ยงวันเกิดของนายหญิงใหญ่ พวกเขามาจูบอย่างดูดดื่มกันอยู่ที่นี่คงไม่ค่อยดีนัก

เธอผลักชายคนนั้นออกไป ชายคนนั้นจึงปล่อยเธอ และเอาหัวชนเข้าที่หน้าผากของเธอ ในดวงตา สีดำปกคลุมไปด้วยภาพสะท้อนใบหน้าเล็กๆ ที่แดงก่ำของเธอ แล้วเขาก็ป่าวประกาศด้วยเสียงที่แหบแห้งไปว่า “ไม่อนุญาตให้เธอไปตกหลุมรักผู้ชายคนอื่น นอกจากฉัน”

ริมฝีปากของถังจือซย่าโค้งขึ้นยิ้ม “ประธานสีก็มีวันที่รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองด้วยเหรอคะ”

ในดวงตาของสีจิ่วเฉินพรั่งพรู่ความเป็นเจ้าของที่แสนเด่นชัดออกมาทันที และโอบเธอไว้แน่นในอ้อมกอด พร้อมกับป่าวประกาศอีกครั้ง “เธอเป็นของฉันได้แค่คนเดียว”