รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 402

คิ้วของถังจือซย่าขมวดขึ้น ชายคนนี้บอกว่าชีวิตของเขาไม่มีความหมาย ในขณะเดียวกันก็บอกว่าไม่ต้องการเงิน แต่กลับให้เธออยู่ห่างจากสีจิ่วเฉินน่ะหรือ นี่ทำให้เธองงงวย

“โอนเงินให้ฉันก็แล้วกัน!” ฝ่ายตรงข้ามยังโลภอยากได้เงิน

“ฉันจะให้การ์ดนายหนึ่งใบ นายมารับเอาเอง” เธอบอกกับเขา

“คิดจะล่อให้ฉันแสดงตัวล่ะสิ หึ ฉันไม่ได้โง่นะ ถังจือซย่า คิดจะจับฉันล่ะสิ! ฉันจะบอกเธอไว้นะ เธอจับฉันไม่ได้หรอก จำไว้ อยู่ให้ห่างจากสีจิ่วเฉินซะ”

พูดจบก็วางสายไป

ถังจือซย่ามองโทรศัพท์มือถือของเธอพลางนึกถึงบทสนทนาเมื่อสักครู่ ทำไมคนคนนี้ต้องย้ำห้ามไม่ให้เธอคบกับสีจิ่วเฉิน หรือว่าเขาจะมีความแค้นกับสีจิ่วเฉิน

ยิ่งไปกว่านั้น เขามองออกว่าเธอต้องการใช้เงินล่อเขาออกมา

แต่ก่อน ทั้งชีวิตนี้ ถังจือซย่าไม่ต้องการเจอกับไอ้สารเลวนั่น แต่เวลานี้ เขากลับบีบคั้นให้เธอต้องเผชิญหน้า เธอรู้สึกว่าวิธีขจัดฝันร้ายไม่ใช่การวิ่งหนี แต่ต้องเผชิญหน้าอย่างกล้าหาญ เมื่อไรก็ตามที่ไอ้สารเลวนี้ถูกส่งเข้าห้องขัง เธอถึงจะสามารถเผชิญกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนได้!

เธอจะไม่ปล่อยให้บุคคลนี้รอดพ้นเงื้อมือของกฎหมายไปได้อย่างแน่นอน ต่อให้ต้องบอกลูกชายถึงตัวตนของเขา เธอก็จะไม่ยอมปล่อยให้อาชญากรลอยนวล

เธอต้องการที่จะจับไอ้สารเลวนี้ด้วยมือของเธอเอง

ณ ริมทะเลสาบเทียมใกล้ๆ กับเฟิงซานวิลล่า ซ่งซานสั่นไปทั้งตัวด้วยความโกรธ มือของเธอกำโทรศัพท์มือถือแน่น เธอไม่สามารถคุกคามหรือควบคุมถังจือซย่าได้เลย

เดิมที ซ่งซานคิดจะใช้ตัวตนของคาวบอยหนุ่มมาข่มขู่เธอ ที่ไหนได้ กลับถูกเธอย้อนเตือน

เวลานี้เป็นเวลาประมาณบ่ายสามโมง และฉู่เฮ่าก็ได้มาถึงหน้าประตูบ้านของถังจือซย่าแล้ว ฉู่เฮ่าขับรถเข้าไปที่ร้านเสื้อผ้าใจกลางเมือง

“คุณถัง ประธานสีให้คุณเลือกชุดราตรีตามแต่ที่คุณชอบเลยครับ คืนนี้คุณต้องไปออกงานการกุศลกับท่านประธานครับ”

เธอพยักหน้า การไปออกงานราตรีกับชายหนุ่มคนนี้ จำเป็นต้องมีเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับเขาจริงๆ เพื่อไม่ทำให้เขาขายหน้า

ภายในร้านชุดหรูระดับนานาชาติแห่งนี้ มีชุดราตรีมากมายให้เธอเลือกสรร เจ้าของร้านถึงกับลงมาต้อนรับเธอด้วยตัวเองและพาเธอไปดูคอลเล็กชันราคาแพงไม่เหมือนใคร แต่ถังจือซย่ากลับปฏิเสธทั้งหมด ท้ายที่สุด เธอเลือกชุดราตรีสีเบจที่เข้ากับผิวสีขาวของเธอ ยิ่งขับให้ผิวของเธอดูขาวกระจ่างใสขึ้น