รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 538

ถังจือซย่าเม้มริมฝีปากแดงๆเข้าหากัน จากนั้นก็ค่อยๆพยักหน้า “ได้ คุณกลับไปรอที่ห้องของคุณก่อนนะ อีกสักพักฉันจะตามไป” 

สีจิ่วเฉินลุกตัวขึ้นกลับไปยังห้องนอนด้วยความพอใจ ถังจือซย่าถือแก้วน้ำอุ่นๆดื่มเข้าไปหลายอึก หลังจากนั้นก็นำเสื้อของเขามาคลุมไว้และเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องนอนของเขา 

สีจิ่วเฉินมีห้องนอนพิเศษสำหรับเขาเอง การตกแต่งเหมือนโรงแรมระดับเจ็ดดาวยังไงยังงั้น ที่นี่มีทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการ 

ถังจือซย่าเห็นเขานั่งพิงอยู่บนเตียงนอน ราวกับว่ากำลังรอเธอโดยเฉพาะ ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง

ถังจือซย่าแขวนสูทของเขาเอาไว้บนไม้แขวนเสื้อ และเธอก็นั่งลงข้างเตียง จากนั้นก็นอนตะแคงลงมองดูเขา “นอนเถอะ!” 

สีจิ่วเฉินเอื้อมมือไปโอบกอดเธอพร้อมดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของตัวเอง สูดดมกลิ่นหอมจากเส้นผมของเธอ เขากับถังจือซย่าเหมือนกัน ล้วนคาดหวังให้พ่อตาฟื้นขึ้นมา เพื่อพิธีการหมั้นของเขาและเธอจะสามารถจัดขึ้นได้อีกครั้ง

“จือซย่า รอคุณพ่อของพวกเราฟื้นขึ้นมา มาจัดงานหมั้นของพวกเรากันต่อเถอะนะ” สีจิ่วเฉินพูดเสียงกระซิบที่ข้างหูเธอ 

ถังจือซย่าเขินอายเล็กน้อยก่อนที่จะขานรับหนึ่งคำ “ได้” 

ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังสวมกอดเข้ามาอย่างร้อนแรง ถังจือซย่าถูกเขาดึงร่างให้พลิกหันมาอย่างเบามือ จูบของชายหนุ่มจรดลงตรงหน้าผากของเธอ ต่อด้วยที่ปลายจมูก สุดท้ายก็ประกบลงบนริมฝีปากแดงของเธอ วินาทีนั้นชายหนุ่มต้องการการปลอบโยนจากเธอย่างเร่งด่วนขึ้นมาแล้วจริงๆ 

สุดท้าย ถังจือซย่าก็เห็นชายหนุ่มลงจากเตียงไปด้วยสภาพที่น่าสงสาร เธอเอาผ้าห่มคลุมเอาไว้และกลั้นขำ ชายหนุ่มคนนี้ช่างหาเรื่องใส่ตัวเองแท้ ๆ

รู้อยู่แล้วว่าไม่ควรให้เธอมานอนที่ห้องของเขา 

ตอนเช้าตรู่ 

ที่ถังซื่อกรุ๊ป เนื่องจากหยุดการทำงานและหยุดการผลิตมาหลายวัน ทั่วทั้งบริษัทจึงตกอยู่ในภาวะเหมือนนกแตกรัง คังเฮ่าเซวียนในฐานะที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งใหม่ ก็รู้สึกหัวหมุนอยู่เหมือนกัน รถของเขาเพิ่งจะขับเข้ามา ก็ถูกกลุ่มพนักงานล้อมเอาไว้ เพราะว่าเงินเดือนของเดือนนี้ยังไม่จ่ายออกมาเสียที

คังเฮ่าเซวียนลงจากรถมา ทำได้เพียงรับปากกับพวกเขาว่าจะจ่ายเงินเดือนให้ ไม่เช่นนั้นแม้แต่ประตูห้องทำงานเขาก็คงเข้าไปไม่ได้แล้ว 

“ประธานคัง ตอนนี้จะทำยังไงดี? คำสั่งซื้อของพวกเราถูกยกเลิกไปหมดแล้ว ไม่สามารถส่งสินค้าออกไปได้ สินค้ากองค้างอยู่ที่โกดังตั้งมากมาย”