รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 643

สีจิ่วเฉินชนแก้วกับเธอ “ขอบคุณมากๆเลยนะ”

ซ่งหยูรีบพูดว่า “คุณสีคะฉันขออวยพรให้คุณนะคะ”

สีจิ่วเฉินยังคงถ่อมตัวและดื่มกับเธอ

ในที่สุดการชนแก้วอวยพรก็จบลงและพวกเขาก็กลับมานั่งที่อีกครั้ง เป็นเวลา 12:20 น. และถึงเวลารับประทานอาหารอย่างเป็นทางการ

และก็เสียงเพลงที่สนุกสนานเปิดขึ้นมาเบาๆ บรรยากาศในงานและท่วงทำนองต่างๆค่อนข้างลงตัว

เจ้าหนุ่มน้อยคนนี้ใช้โอกาสนี้เพื่อกลับไปหาพ่อแม่แล้วก็ถ่ายรูปร่วมกัน หลังทานข้าวกัน ถังจือซย่าก็ออกไปถ่ายรูปกับรุ่นน้องอีกสองสามคนจากตระกูลสี ฉากที่จัดคืนนี้ก็สวยงามมากเช่นกัน

ถังจือซย่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งออกมา เธอรีบเรียกเธอ “คุณหนูเยี่ยครับ”

“น้องสาวของเจ้าสาว” เยี่ยวานวานเดินเข้ามาอย่างดีใจ

“มาถ่ายรูปกันเถอะ!”

“โอเคใช่ไหมครับ” เยี่ยวานวานเข้ามายืนข้างถังจือซย่าอย่างตื่นเต้น

ในกล้องมีภาพถ่ายที่มีพวกเขาอยู่ด้วยกันอยู่สองสามภาพ เยี่ยวานวานเธอมีความสุขมากและชอบคุณถังคนนี้มาก

“ถ้าคุณไม่รีบร้อนไปไหนล่ะก็ไปเที่ยวเกาะกับคุณเจี่ยนสักสองคืนก็ได้นะคะ ถังจือซย่าพูดกับเธอ

“ตกลงค่ะ!” เยี่ยวานวานพร้อมกับพยักหน้า

แขกทุกคนพร้อมกันพักเที่ยงและงานเลี้ยงแต่งงานก็ยังคงดำเนินต่อไปในตอนเย็นและก็จะมีการเต้นรำด้วย

ถังจือซย่ากลับไปที่วิลล่าเธอเพื่อเช็คเท้าของตัวเองเพราะวันนี้เธอสวมรองเท้าส้นสูงเป็นเวลานานเกินไป

“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ขอผมดูหน่อย” สีจิ่วเฉินเดินเข้ามาและคุกเข่าลงต่อหน้าเพื่อช่วยดูเท้าของเธอ

เมื่อเห็นรอยแดงบนนิ้วเท้าเล็กๆ ที่ขาวๆของเธอ เขาลูบมันให้เธออย่างลำบากใจ “ตอนกลางคืนอย่าใส่ส้นสูงอีกเลย”

“มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ฉันต้องใส่รองเท้าส้นสูงเพื่อสวมชุดราตรี”

“งั้นเดี๋ยวผมแช่เท้าให้นะ”

“พอแล้วค่ะ คุณก็เหนื่อยมามากเหมือนกัน” ถังจือซย่ารู้สึกสงสารเขา

“ไม่เป็นไรหรอก” หลังจากเขาออกไปและเขาก็ขออ่างพิเศษสำหรับแช่เท้าให้เธอ และเขาก็เติมน้ำร้อนลงไปและก้มลงไปเพื่อแช่เท้าให้เธอ