รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 811

" ทำไมนานขนาดนี้ล่ะ? นี่เสวี่ยเม่ยยังแต่งหน้าไม่เสร็จอีกเหรอ"

" ค่ะ เจ้าสาวยังต้องใช้เวลาอีกสักครู่ "

เฉียวเสวี่ยเม่ยที่อยู่ด้านข้าง จู่ๆ ก็ตะโกนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง " ฉันเป็นเจ้าสาวนะ นี่พี่เจียน คนที่พี่ต้องแต่งงานด้วยก็คือฉัน! "

เจียนจือเพ่ยกล่าวขอโทษ " ขอโทษนะ แต่คนที่ฉันชอบคือเยี่ยวานวาน ฉันจะหาทางชดใช้ให้เธอเอง"

ณ โบถน์แห่งนี้

ห้องโถงขนาดใหญ่ที่สามารถบรรจุคนได้ถึงสามร้อยคน ในวันนี้เต็มไปด้วยแขกเหรื่อมากหน้าหลายตา ในบรรดาแขกที่นั่งสองแถวหน้านั้นคือ เนี่ยเหยียนเฟิงและสีจิ่วเฉิน เนี่ยเหยียนเฟิงเอาแต่มองเวลาที่กำลังเดินอยู่ เขาคิดว่าถึงเวลาที่เจียนจือเพ่ยจะพาเฉียวเสวี่ยเม่ยขึ้นเวทีแล้ว หากเป็นเช่นนั้น หลักฐานที่เขาได้เตรียมมาก็ถึงเวลาที่จะได้เผยแพร่เสียที

แต่ทว่าน้องรักของเขาจนป่านนี้ยังไม่เห็นหัวเลย! นี่จะพังแผนของเขาอย่างนั้นเหรอ

“ทำไมอาเพ่ยยังไม่มาอีก ปกติก็เป็นคนรักษาเวลาดีอยู่หรอก ไม่น่าจะมาสายได้ ” เนี่ยเหยียนเฟิงขมวดคิ้ว

“ พวกเรารออีกสักหน่อยก็แล้วกัน ”

ถังจือซย่าเห็นว่าเยี่ยวานวานก็ยังไม่มาเหมือนกัน เธอจึงหันไปถามคุณผู้ช่วย หลี่เสี่ยวซินบอกว่าเยี่ยวานวานไม่สบายและได้ส่งข้อความมาบอกเธอตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าจะไม่มา

ถังจือซย่าเมื่อนึกถึงสถานภาพของเธอในตอนนี้แล้ว ก็ไม่อยากจะทำให้เธอต้องลำบากใจอีก

ณ โรงพยาบาล ช่างแต่งหน้าและคอสตูมที่เพิ่งจะมาถึงก็รีบจัดแจงทำการแต่งหน้า และเตรียมชุดวิวาห์ให้แก่เยี่ยวานวานที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย

รูปร่างของเยี่ยวานวานบอบบางตรงตามมาตรฐาน เหมาะกับชุดวิวาห์ที่พวกเขาได้จัดเตรียมมาเป็นอย่างมาก

เยี่ยวานวานที่นั่งอยู่บนเตียงในขณะนี้เต็มไปด้วยความสับสนงุนงง แต่ถึงจะสับสนแค่ไหนภายในใจของเธอก็ยังมั่นคงไม่สั่นไหว แต่งก็แต่งสิ!

ถึงแม้งานแต่งของเธอจะไม่สามารถเชิญพ่อกับแม่มาร่วมงานได้ก็ไม่เป็นไร รอให้กลับประเทศแล้วค่อยสารภาพผิดต่อพวกเขาก็ได้!

ช่างแต่งหน้าใช้เวลาเพียงสิบกว่านาทีในการแต่งหน้าให้เธอ หลังจากนั้น เยี่ยวานวานก็แอบดึงเข็มน้ำเกลือออก และเริ่มสวมชุดแต่งงาน