รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 825

เสียงปรบมือดังกึกก้อง งานแต่งงานก็เสร็จสมบูรณ์โดยมีทุกคนเป็นสักขีพยาน คุณนายเจียนขึ้นเวทีเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ขอบคุณแขกทุกคนที่มาและเจียนจือเพ่ยก็กล่าวความรู้สึกของตัวเองเช่นกัน เยี่ยวานวานน้ำตาคลอเบ้า เธอมองไปที่สามีของเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก

พอฟังเขาเล่าถึงการที่เขาตกหลุมรักตัวเองอีกครั้งตอนที่ความจำเสื่อม ในที่สุดน้ำตาก็หลั่งออกมา เธอถูกโอบไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างทะนุถนอม เขาปลอบโยนเธออย่างอ่อนโยน ท่ามกลางแขกทุกคน

งานแต่งงานสิ้นสุดลง แขกเหรื่อทยอยไปที่โถงจัดเลี้ยง ในห้องนั่งเล่นที่อยู่ข้างๆ หอประชุม เนี่ยเหยียนเฟิงมาบอกลาเจียนจือเพ่ยว่าเขากำลังจะจากไป

"อาเพ่ย บางทีฉันอาจจะไปทันงานแต่งงานในประเทศของนายก็ได้ แล้วเจอกัน" เนี่ยเหยียนเฟิงก็จะกลับประเทศในอีกสองวันข้างหน้านี้เช่นกัน

"ตกลง ถึงตอนนั้นต้องมาให้ได้นะ"

"ตราบใดที่ฉันยังอยู่ในประเทศ ฉันจะไปแน่นอน ฉันบอกจิ่วเฉินไว้แล้ว ฉันไปก่อนนะ"

หลังจากที่เนี่ยเหยียนเฟิงพูดจบ เขาก็ได้เดินจากไป

ในห้องนั่งเล่นที่อยู่ถัดจากโถงงานเลี้ยง เยี่ยวานวานเพิ่งสวมชุดราตรีสำหรับดื่มเหล้ามงคล ซึ่งเป็นสีแดงสดตามงานมงคล คุณนายเจียนจัดชุดแทนเธอด้วยตัวเอง จากนั้นคนใช้ข้างๆ ก็เปิดกล่องๆ หนึ่ง

เยี่ยวานวานตกตะลึง ของที่วางอยู่ในกล่องนั้นเป็นมรดกตกทอดของตระกูลเจียนไม่ใช่หรือ

ครั้งก่อนเธอเกือบจะทำมันหาย ตอนนี้เธอยังคงมีความกลัวอยู่บ้างเมื่อเห็นของล้ำค่าเช่นนี้

คุณนายเจียนเอื้อมมือไปหยิบมันและพูดกับเยี่ยวานวานว่า "วานวานจากนี้ไปมันเป็นของเธอ เธอสามารถส่งต่อให้ลูกหลานและส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นต่อไป"

เยี่ยวานวานก้มตัวเล็กน้อย และคุณนายเจียนช่วยสวมให้เธอ ซึ่งเข้ากับชุดราตรีของเธอได้เป็นอย่างดี

"ขอบคุณค่ะคุณย่า หนูจะรักษามันไว้เป็นอย่างดี"

คุณนายเจียนมองดูมรดกตกทอดของตระกูล ได้ยินมาว่าครั้งหนึ่งหลานชายของเธอเคยทำมันหาย แต่มันกลับมาอยู่ในมือของเยี่ยวานวานแล้ว นี่มันคงเป็นโชคชะตา！

มรดกประจำตระกูลชิ้นนี้ได้พบเจ้าของใหม่แล้ว！