รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 827

เฉียวเสวี่ยเม่ยคุกเข่าลงบนพื้นด้วยสีหน้าสิ้นหวัง เดิมทีเธอต้องการวิงวอนขอความเมตตา แต่เธอไม่ได้มาเพื่อทำให้คุณนายโกรธอีก

"เยี่ยวานวาน เธอมีสิทธิ์อะไรมาแต่งงานกับพี่เจียน เธอดูธรรมด๊าธรรมดา ความสามารถก็ไม่มี เธอแค่หมายปองสมบัติตระกูลเจียนล่ะสิ คุณย่า เธอก็ไม่ได้รักพี่เจียนจริงๆ เหมือนกัน" เฉียวเสวี่ยเม่ยขึ้นเสียง เธอไม่ยอมแพ้ เธอต้องการใช้ทุกโอกาสเพื่อฉุดเยี่ยวานวานลงมา

คุณนายเจียนรู้สึกรำคาญจนถึงขีดสุด เฉียวเสวี่ยเม่ยเป็นคนจิตใจแบบไหน เธอดูออกทันที เธอหันหน้าไปและพูดว่า "ในตัววานวานมีสิ่งหนึ่งที่มีค่าที่สุด แต่เธอไม่มี "

"มีอะไรเหรอค่ะ ที่เธอมี หนูก็มีเหมือนกัน" เฉียวเสวี่ยเม่ยพูด

"เยี่ยวานวานมีจิตใจดีและจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ แต่เธอมีเพียงจิตใจที่ชั่วร้ายและจิตวิญญาณที่อัปลักษณ์" คุณนายเจียนกล่าวตำหนิอย่างไม่เกรงใจ

เฉียวเสวี่ยเม่ยเงียบไปครู่หนึ่ง ในสายตาของเธอ ความใจดีไม่มีค่าควรแก่การกล่าวถึงเลย แม่ของเธอสอนเธอตั้งแต่ยังเด็กว่าเธอต้องต่อสู้เพื่อสิ่งที่เธอต้องการ ความใจดีจะถูกคนอื่นมองข้าม

เฝ้าดูแผ่นหลังของคุณนายเจียนและเยี่ยวานวานที่เดินจากไป เฉียวเสวี่ยเม่ยกุมใบหน้าของเธอด้วยความเจ็บปวด เธอแพ้ราบคาบ สูญเสียทุกอย่าง รวมถึงศักดิ์ศรีที่มี

เช้าวันรุ่งขึ้น

เฮลิคอปเตอร์ขนาดใหญ่บินขึ้นจากลานด้านนอกคฤหาสน์ เครื่องบินได้บินข้ามผ่านพื้นที่ราบหลายร้อยลี้ บินข้ามทะเลและตรงไปยังเกาะส่วนตัวของตระกูลเจียน

ขณะที่นั่งอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ เยี่ยวานวานรู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่เมื่อมีมือใหญ่ๆ จับเธอไว้แน่น หัวใจของเธอก็สงบลงทันที เธอหันศีรษะไปมองชายที่อยู่ข้างๆ เธอแล้วยิ้มมุมปาก เริ่มเอาชนะความกลัวในการขึ้นเฮลิคอปเตอร์เป็นครั้งแรก และเพลิดเพลินกับทัศนียภาพด้านนอก

จากนั้นพบว่ามันน่าตื่นเต้นและสนุก ทิวทัศน์ด้านล่างก็สวยงามดั่งภาพวาด

ใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงก็มาถึงเกาะ ที่นี่มีคนรับใช้คอยดูแลโดยเฉพาะ เมื่อเห็นชายหาดที่สะอาด หัวใจของเยี่ยวานวานก็เต้นตึกตักด้วยความดีใจ

หลังจากเยี่ยมชมวิลล่าบนเกาะที่พวกเขาอาศัยอยู่เสร็จ เยี่ยวานวานมาที่สระว่ายน้ำด้านนอก เธอยื่นมือออกไปเพื่อทดสอบอุณหภูมิของน้ำและเธออยากจะลงไปเล่นจริงๆ สักครั้ง

"อยากเล่นไหม" เจียนจือเพ่ยที่อยู่ข้างหลังเธอมองความคิดของเธอออก