สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1036

เมื่อมองดูวัตถุสีใสนี้ ความโลภก็แวบขึ้นมาในดวงตาของผู้อาวุโสหัน

อินชิงเสวียนสวมมันบนข้อมืออีกครั้ง แล้วพูดประชด “ดูเหมือนว่าคนในตำหนักเทพ อาจไม่ใช่ทุกคนที่มีความคิดแบบเดียวกับผู้อาวุโสหัน ต้องมีคนรู้ว่าเราสองแม่ลูกมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อผู้อาวุโสหัน จึงมาลักพาตัวคนไป ผู้อาวุโสหันไม่กวาดล้างภายในให้สะอาด แต่กลับมาสงสัยข้า ไม่คิดว่าจัดลำดับความสำคัญก่อนหลังผิดพลาดงั้นหรือ”

ผู้อาวุโสหันหรี่ตาลง เป็นเรื่องจริงที่ในตำหนักแห่งนี้ไม่ได้มีแต่คนที่เขาไว้ใจได้ทั้งหมด แต่...ใครเล่าจะกล้าขนาดนั้น

จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่จำเป็นต้องยุแยงตะแคงรั่ว ข้ารู้ดีว่าศิษย์ของตำหนักเทพเป็นอย่างไร”

“เช่นนั้นข้าก็จะไม่พูดอะไรมาก ถ้าเจอเด็ก ข้าสามารถรับปากได้ทุกอย่าง ถ้าหาไม่เจอ ท่านกับข้าก็ไม่ต้องคุยกัน”

อินชิงเสวียนหันกลับมานั่งลงบนเตียงหิน หลับตาและไม่พูดอะไร

ผู้อาวุโสหันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ

“อินชิงเสวียน เจ้าอย่าบีบคั้นกันเกินไป!”

อินชิงเสวียนเลิกคิ้วขึ้น

“ผู้อาวุโสหันไม่ใช่หรือที่บีบบังคับข้า ท่านบอกว่าจะปกป้องเราสองแม่ลูกอย่างดี แต่ตอนนี้เพิ่งขึ้นเขาได้วันเดียว เด็กก็หายไปแล้ว หรือว่าข้าไม่ควรจะอุทธรณ์?”

เมื่อเห็นใบหน้าที่แข็งกระด้างของอินชิงเสวียน ผู้อาวุโสหันก็หัวเราะอีกครั้ง

“ในเมื่อเจ้าต้องการทำการแลกเปลี่ยน งั้นเราก็มาแลกเปลี่ยนกันก่อน เจ้าให้น้ำพุวิญญาณแก่ข้า เพื่อที่ข้าจะได้เลื่อนขั้นความแข็งแกร่งของศิษย์ข้า หากเจอคนที่ลักพาตัวเด็กไป ย่อมมั่นใจว่าจะชนะได้”

อินชิงเสวียนร้องชิแล้วและพูดว่า “หรือว่าที่ผู้อาวุโสหันคิดอยากจับเสือมือเปล่า ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสอะไรของเด็กเลย แต่ท่านจะให้ข้าจ่ายก่อน ใต้หล้านี้จะมีเรื่องดีๆ เช่นนี้ได้อย่าง”

ผู้อาวุโสหันเอามือไพล่หลังแล้วพูดว่า “เจ้าไม่กลัวที่จะทำให้ข้าขุ่นเคืองหรือ”

อินชิงเสวียนมองหน้าเขาโดยไม่มีสีหน้าเกรงกลัวแม้แต่น้อย

“หากผู้อาวุโสหันต้องการใช้กำลัง ข้าอินชิงเสวียนก็จะเล่นด้วย”

กำลังภายในไหลบ่าออกมาจากร่างของนาง ดวงตาของอินชิงเสวียนดำมืด เรือนผมปลิวว่อน ดูคล้ายกับแม่ที่ดื้อรั้นของนางหลายส่วน