สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1043

บนแท่นกลมมีเสาเหล็กแปดต้นทอดขึ้นไปบนฟ้า แต่ละเสามีโซ่เหล็กท่อนหนา ยื่นออกไปตรงกลาง

ที่จุดตัดของโซ่เหล็ก มีผู้หญิงคนหนึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้นที่ถูกตรวนไว้

ลมแรงที่พัดมานานหลายปีได้กัดกร่อนเสื้อผ้าของนางจนหมด แขนที่เปลือยเปล่าของนางถูกโซ่เหล็กดึงรั้งจนต้องเหยียดตรง ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงของนางก็ร่วงหล่นลงมาจนแทบคลุมร่างของนางไว้ไม่อยู่

ในเวลานี้ นางก้มหน้าก้มตา ร่างผอมเพรียวถูกแรงลมพัดแรงจนตัวสั่น อย่างไม่รู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว

แววตาของอินชิงเสวียนไหววูบ นางคิดถึงความเป็นไปได้นับร้อยของวิธีทรมานที่เหมยชิงเกอถูกทรมาน แต่นางไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นฉากที่โหดร้ายเช่นนี้

“เสี่ยวเฟิ่งเอ๋อร์!”

ดวงตาของลิ่นเซียวกำลังจะถลนออกจากเบ้า ยกเท้าขึ้นกำลังจะวิ่งไปหาผู้หญิงคนนั้น

อินชิงเสวียนคว้าแขนของเขา แล้วพูดอย่างเร่งรีบ “ผู้อาวุโส หญิงผู้นี้ไม่ได้สวมเสื้อผ้าใดๆ บนร่างกาย ถ้าไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสหลี่ แล้วผู้อาวุโสผลีผลามเข้าไปอย่างกะทันหันจะไม่ดี ให้ผู้เยาว์ไปใส่เสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนนี้ก่อนดีกว่า!”

จากนั้นลิ่นเซียวก็เห็นว่าหัวเข่าของผู้หญิงคนนั้นถูกลมพัดเปิดออก ดูเหมือนนางไม่มีเสื้อผ้าเลยจริงๆ ส่วนต่างๆ ของร่างกายล้วนถูกปกคลุมไปด้วยเส้นผม จึงมองเห็นได้ไม่ชัดเจน

นึกถึงกระแสลมบาดกระดูกที่พัดจากด้านบนอย่างต่อเนื่อง แต่แล้วก็ยังคงพยักหน้า

“ได้ ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่”

หลังจากที่ลิ่นเซียวพูดจบ เขาก็หันหลังกลับ

“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส”

อินชิงเสวียนยกมือขึ้นแลกเสื้อคลุมหนังสัตว์จากมิติ สิ่งนี้สามารถทนต่อลมได้และไม่ขาดง่าย

“แม่นาง เจ้ายังตื่นอยู่หรือเปล่า”

ทันทีที่อินชิงเสวียนพูดจบ เสียงหวีดแหลมก็ดังขึ้นจากด้านล่าง

นางเพ่งกำลังภายในไปที่หู ได้ยินเสียงคนตะโกนรางๆ

“มีโจรบุกเข้าไปที่ผาเฟิงเริ่น”

“ข้าจะรอให้เจ้าไปแจ้งผู้อาวุโสหัน”