สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1045

คนประหลาดตอบอย่างรวดเร็ว “ข้าถามเจ้าก่อนนะ”

“สารเลว กล้าพูดเลียนแบบข้ารึ”

ลิ่นเซียวยกมือขึ้นซัดฝ่ามือออกไป

ตัวประหลาดก็สบถเลียนแบบเช่นกัน

“สารเลว กล้าพูดเลียนแบบข้ารึ”

เมื่อเห็นการแสดงของทั้งสองคน อินชิงเสวียนก็เริ่มปวดเศียรเวียนเกล้า ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งสองไม่ได้อยู่ในสภาวะจิตใจปกติ

“ผู้อาวุโส เราต้องรีบกลับไปก่อน รั้งอยู่นานไม่ได้”

คนประหลาดก็ยังพูดตามอีกว่า “ผู้อาวุโส เราต้องรีบกลับไปก่อน รั้งอยู่นานไม่ได้”

อินชิงเสวียนกล่าวเสริม “คนผู้นี้มีปัญหาทางสมอง ไม่จำเป็นต้องต่อล้อต่อเถียงกับเขา”

“พวกเจ้ามีปัญหาทางสมอง ข้าไม่ต่อล้อต่อเถียงกับพวกเจ้าหรอก”

คราวนี้คำพูดของคนประหลาดเปลี่ยนไป เขาซัดฝ่ามือหลายลูกติดต่อกัน วิชาฝ่ามือนั้นรุนแรงมาก จนแม้แต่ลิ่นเซียวก็ถูกบังคับให้ถอยกลับไปหนึ่งก้าว เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง คนผู้นั้นก็ฝังตัวเข้าไปในพงหญ้าลึกแล้ว

อินชิงเสวียนรีบฉวยโอกาสใช้ทักษะช่วงชิงโชคลาภกับตัวประหลาด ยังไม่ทันที่นางจะรับรู้อย่างรอบคอบถึงสิ่งที่นางได้รับ ลิ่นเซียวก็เอ่ยขึ้นด้วยอารมณ์ที่ยังคั่งค้าง “คิดไม่ถึงว่าในตำหนักเทพจะมียอดฝีมือเช่นนี้ น่าสนใจ”

เขาก้าวขาหมายจะไล่ตามไป แต่อินชิงเสวียนรีบคว้าเขาไว้

“ยังไม่สายเกินไปสำหรับการประลองวรยุทธ์ ผู้อาวุโสต้องส่งข้ากลับโดยเร็ว หากพวกเขารู้ พวกเขาอาจกักตัวลูกข้าไว้”

เมื่อได้ยินคำว่าเด็ก ดวงตาของลิ่นเซียวก็ค่อยๆ สงบลง

“ได้ เดี๋ยวคืนนี้ข้าจะกลับมาใหม่”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ คนผู้นั้นก็วิ่งลงจากภูเขาไปตามเส้นทางแล้ว

อินชิงเสวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่ลิ่นเซียวไม่ได้เสียสติถึงขั้นนั้น ไม่อย่างนั้นนางคงจะบ้าไปแล้ว

ในเวลานี้ ผู้อาวุโสหันได้นำศิษย์ยอดฝีมือชั้นสูงหลายคนขึ้นไปที่ผาเฟิงเริ่น เมื่อเห็นว่าบนแท่นทรงกลมมีหลุมกลมที่ใหญ่ที่สุดแปดหลุม เขาก็ตกใจมาก