สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1053

“เหมยเหนียงเหนียง ท่านร้องไห้ทำไม ข้าทำให้ท่านโกรธหรือเปล่า”

เสี่ยวหนานเฟิงกะพริบตาคู่โตสีดำขลับ มองดูเหมยชิงเกอด้วยสีหน้างุนงง

เหมยชิงเกอรีบยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตา

“จะเป็นไปได้อย่างไร จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีขนาดนี้ เหมยเหนียงเหนียงต้องชอบเจ้าอยู่แล้ว เป็นเพราะเหนียงเหนียงสุขภาพดีขึ้น ในใจมีความสุขมาก”

จู่ๆ เสี่ยวหนานเฟิงก็แสดงท่าทีเข้าใจ ยกมือเล็กๆ ขึ้นแล้วพูดว่า “ข้ารู้แล้ว เหนียงเหนียงร้องไห้ด้วยความดีใจ!”

เหมยชิงเกอมองไปที่เสี่ยวหนานเฟิงด้วยความประหลาดใจ

“เรื่องนี้แม่ของเจ้าก็สอนเจ้าหรือ”

เสี่ยวหนานเฟิงพยักหน้า พูดด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “เด็จแม่รู้เรื่องตั้งหลายอย่าง รอให้เด็จแม่ว่างก่อน ค่อยให้นางสอนเหมยเหนียงเหนียงนะ”

เหมยชิงเกอสูดจมูกพูดว่า “ได้จ้ะ เหมยเหนียงเหนียงจะต้องตั้งใจเรียนอย่างแน่นอน”

“อื้ม งั้นท่านก็กินสาลี่นี้ก่อน พวกเรายังมีผลไม้อร่อยๆ อีกเยอะเลย”

เสี่ยวหนานเฟิงวาดมือเล็กๆ ออกมา ทำท่าทางจริงจัง

เหมยชิงเกอหยิบสาลี่ขึ้นมากัดอีกครั้ง มันหอมหวานมากจริงๆ

ขณะที่ก้มศีรษะลง ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นหน้าจอขนาดใหญ่แสดงอยู่หน้าเตียง บนหน้าจอมีผู้หญิงคนหนึ่งสวมกระโปรงคาดอกสีบัวกำลังวิ่งด้วยความเร็วสูงอยู่ในป่า ทิวทัศน์โดยรอบนั้น เป็นภาพที่เหมยชิงเกอคุ้นเคยเป็นอย่างมาก ซึ่งนั่นก็คือตำหนักเทพหอทองคำ

นางไปที่หน้าจอด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“นี่คือ...แม่ของเจ้าหรือ”

เสี่ยวหนานเฟิงเชิดหน้าเล็กๆ ขึ้น แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ “ใช่แล้ว เด็จแม่สุดยอดมากใช่ไหม”

วิชาตัวเบานี้สุดยอดมากจริงๆ อาจเรียกได้ว่าสุดยอดยิ่งกว่ายุครุ่งเรืองของเหมยชิงเกอด้วยซ้ำ

“แม่เจ้าจะไปไหน ทำไมเราถึงเห็นนางได้”

ทันทีที่เหมยชิงเกอพูดจบ เสียงของอินชิงเสวียนก็ดังขึ้นในมิติ