สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1071

ณ ตำหนักชิงฮว๋า

เย่ไห่ถังกำลังเล่นเกมที่เสด็จพี่สะใภ้ของนางมอบให้อย่างเบื่อๆ คนทั้งคนเป็นเหมือนดอกไม้ที่ไม่มีชีวิตชีวา ดวงตาของเขามืดมน

คิดถึงเสด็จพี่สะใภ้จัง คิดถึงจ้าวเอ๋อร์จัง!

ตั้งแต่ตอนแรกที่รู้จากหลี่เต๋อฝูว่าเสด็จพี่สูญเสียความทรงจำ เสด็จพี่สะใภ้ได้ออกจากวังไปแล้ว เย่ไห่ถังก็ตกใจมาก แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็นเรื่องจริง

นางตำหนิหลี่เต๋อฟูด้วยความโกรธ ยืนกรานที่จะถามฝ่าบาทด้วยตนเอง แต่หลี่เต๋อฝูหยุดไว้ด้วยด้วยสีหน้าดื้อดึง

จนกระทั่งนางเห็นจดหมายที่เขียนด้วยลายมือของอินชิงเสวียน และเครื่องเล่นเกมที่สามารถเติมแบตได้เมื่อวางไว้กลางแดด เย่ไห่ถังจึงเชื่อว่าเสด็จพี่สะใภ้ได้จากไปแล้วจริงๆ

หลังจากทราบเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างละเอียดแล้ว เย่ไห่ถังก็ทั้งโกรธทั้งหงุดหงิด ต้องการบอกความจริงกับฝ่าบาทหลายครั้ง แต่ก็ต้องอดกลั้นไว้

นี่เป็นสิ่งที่เสด็จพี่สะใภ้เสียสละเพื่อตัวเองและครอบครัว หากมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น นางจะกลายเป็นคนบาปไปตลอดกาลอย่างแน่นอน

แต่ใจข้ายังว่างเปล่า โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงอินปู้อวี่ที่จากไป ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นไปอีก

“เฮ้อ!”

เย่ไห่ถังไม่รู้ว่านางถอนหายใจกี่ครั้ง ดูเหมือนว่าทุกวันเมื่อลืมตา นางจะต้องถอนหายใจ

ในด้านหนึ่งก็เป็นห่วงเสด็จพี่สะใภ้และหลานชายตัวน้อย ในอีกด้านหนึ่งก็เป็นห่วงอินปู้อวี่

เหตุใดสวรรค์จึงปฏิบัติต่อเสด็จพี่สะใภ้เช่นนี้ ตระกูลอินเพิ่งได้รับการฟื้นฟูไม่นาน ตัวนางเองยังต้องเผชิญกับความยากลำบากมากมายเพื่อให้ได้มาซึ่งสถานะของตัวเอง แต่จะทำเช่นไรได้ ความพยายามทั้งหมดของนางถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงในชั่วข้ามคืน ในใจของนาง ก็คงไม่เต็มใจนักหรอก!

น่าเสียดายที่ตัวเองไร้ความสามารถเกินไป ไม่สามารถออกจากวังได้ และไม่กล้าพบเสด็จพี่ฮ่องเต้ ไม่สามารถช่วยเหลือเสด็จพี่สะใภ้ได้เลย

เมื่อสามวันก่อน ในที่สุดนางก็ส่งขันทีน้อยคนหนึ่งออกจากวัง เพื่อไปสืบข่าวของเสด็จพี่สะใภ้และอินปู้อวี้ อย่างไรก็ตามผ่านไปสามวันแล้ว ยังไม่มีข่าวคราวจากขันทีบ้านั่นเลย และไม่ด้วยรู้ว่าตามหาเจอหรือไม่

“เฮ้อ!”

เย่ไห่ถังเท้าคาง แล้วถอนหายใจอย่างหนักอีกครั้ง

อวิ๋นเฟิงกำลังจะพูดปลอบ ทันใดนั้นก็เห็นนางกำนัลน้อยวิ่งเข้ามาจากด้านนอกด้วยความตื่นตระหนก

“เหตุใดจึงเสียกิริยาเช่นนี้ ตื่นตระหนกอะไร”