สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1073

หลังจากผ่านไปราวๆ สิบห้านาที เย่จิ่งอวี้ก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนักเย็น

เมื่อมองดูกำแพงสูงที่มีรอยด่างตรงหน้า จู่ๆ ก็รู้สึกถึงความรู้สึกพิกลที่อธิบายไม่ได้ในใจ แต่เมื่อคิดอย่างละเอียด กลับไม่มีความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งนี้เลย

หรือว่าที่พวกเขากำลังพูดถึง คืออินชิงเสวียนจริงๆ?

ตอนที่เขาเป็นองค์รัชทายาท ฮ่องเต้ผู้ล่วงลับเคยมีราชโองการให้เขาอภิเษกสมรสกับสตรีจากตระกูลอินจริงๆ เดิมทีต้องการปฏิบัติต่อนางเหมือนเป็นแขกคนสำคัญเช่นนี้ไปตลอดชีวิต แต่ไม่คาดคิดว่าจะพบจดหมายการทรยศในตระกูลอิน

หลักฐานจากทุกฝ่ายได้ข้อสรุปแล้ว ในฐานะฝ่าบาท ย่อมไม่สามารถทนให้พยัคฆ์ร้ายนอนอยู่ข้างๆ เขาได้ ดังนั้นเขาจึงขังนางไว้ในตำหนักเย็น

เย่จิ่งอวี้ยืนอยู่ที่ลานเรือน ครุ่นคิดอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่ง แม้ว่าความทรงจำจะพร่ามัว แต่ก็ยังคงเข้าใจความคิดคร่าวๆ ได้

เขาจำได้ว่าตัวเองไม่ได้สั่งให้ปฏิบัติอย่างโหดร้ายกับหญิงแซ่อิน แต่ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงตาย นอกจากนี้ยังมีขันทีและองครักษ์ผลัดเปลี่ยนเวรยามมาดูแลตำหนักเย็นอยู่ ถ้านางป่วยจริงๆ ทำไมนางไม่แจ้งหมอหลวง?

ขณะที่คิดเรื่องนี้ เขาก็เหาะเข้าไปข้างในแล้ว มีเปลญวนหลังหนึ่งปรากฏสู่สายตา

เย่จิ่งอวี้ตกใจเล็กน้อย

นี่คืออะไร

เขาเดินเข้าไปอย่างช้าๆ เอามือแตะมัน แต่หัวใจกลับว่างเปล่า ไม่มีความทรงจำใดๆ เลย

เมื่อเข้ามาในตำหนักเย็นก็พบบางสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ในนั้นมีขวดแก้วมากมายที่มีข้อความแปะอยู่ เช่นคำว่าน้ำส้มสายชู ซีอิ๊ว น้ำมันงา และน้ำผลไม้

แต่ละขวดส่วนใหญ่เหลืออยู่เกินครึ่ง ราวกับว่าคนที่นี่เพิ่งย้ายออกไปไม่นาน

เมื่อมองดูสิ่งเหล่านี้ จู่ๆ ก็มีความคิดผุดขึ้นมาในใจของเย่จิ่งอวี้