สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1093

หนึ่งในนั้นพูดว่า “ขอสุขสถาพรสถิตชั่วนิรันดร์ ไม่ทราบว่าพี่ชายน้อยมีนามว่าอะไร”

เย่จิ่งหลานเอามือไพล่หลังแล้วพูดว่า “พวกเจ้ามาหาข้าที่นี่ แต่กลับถามว่าข้าเป็นใคร ไม่จัดลำดับความสำคัญก่อนหลังไปหน่อยหรือ”

อีกคนมองพินิจไปที่เย่จิ่งหลาน รู้สึกค่อนข้างประหลาดใจ

คนผู้นี้หล่อเหลาชวนมอง อายุยังไม่มาก มองอย่างไรก็ไม่สามารถเชื่อมโยงเขากับคนบาปนั่นได้

เขาไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ขอสุขสถาพรสถิตชั่วนิรันดร์ ไม่ทราบว่าพี่ชายน้อยเคยไปเกาะตงหลิวหรือเปล่า”

เย่จิ่งหลานเอามือไพล่หลังแล้วถามว่า “ทำไมถึงถามเช่นนี้ ไปที่นั่นไม่ได้งั้นหรือ”

คนที่พูดก่อนหน้านี้กล่าวว่า “ในเมื่อพี่ชายน้อยพูดเช่นนี้ ก็ต้องไปมาแล้ว”

เย่จิ่งหลานไม่ปฏิเสธหรือยอมรับ เพียงแค่มองทั้งสองอย่างเย็นชา

“แล้วอย่างไร”

นักพรตเต๋าร่างผอมกล่าวว่า “ขอสุขสถาพรสถิตชั่วนิรันดร์ พวกอาตมภาพได้รับบัญชาจากสวรรค์ให้มาทำความดีลงโทษความชั่วร้าย ในเมื่อพี่ชายน้อยเป็นผู้กระตุ้นศิลาตอบสวรรค์ เช่นนั้นก็จงรับการลงทัณฑ์ เนรเทศไปยังเกาะด้านนอก ไม่สามารถก้าวเข้าสู่จงหยวนได้ชั่วนิรันดร์”

“ลงทัณฑ์ เนรเทศ?”

เย่จิ่งหลานมองทั้งสองคนราวกับมองลิงก็ไม่ปาน ถามด้วยรอยยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ข้าได้ยินไม่ผิดกระมัง พวกเจ้าพูดกับข้าอย่างนั้นหรือ”

นักพรตเต๋าทั้งสองพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ถูกต้อง เจ้ามีบาปมหันต์ สมควรถูกเนรเทศ”

เย่จิ่งหลานยกริมฝีปากขึ้น

“น่าสนใจดีนี่ พวกเจ้าคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้า ถึงขั้นกล้าพูดว่าเป็นบัญชาทัณฑ์สวรรค์ น่าขันสิ้นดี แม้ว่าข้าจะเคยไปเกาะตงหลิว แต่ก็ไม่ได้ปล้นฆ่าแต่อย่างใด แต่ถ้าพวกเจ้ายืนกรานที่จะสวมหัวโขนนี้ให้ข้า ข้าก็ไม่สนใจ พอดีล่ะไม่ได้ออกกำลังกายมาหลายวันแล้ว เช่นนั้นจะใช้พวกเจ้ามีฝึกฝนกำลังก็แล้วกัน”

เย่จิ่งหลานสะบัดข้อมือ ปืนพกสีดำแวววาวสองกระบอกก็ปรากฏขึ้นในมือ

นักพรตเต๋าไม่รู้ว่ามันคืออะไร หนึ่งในนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ขอสุขสถาพรสถิตชั่วนิรันดร์ จอมวายร้ายจริงๆ”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงดังปัง กระสุนก็ถูกปล่อยออกมา

พวกเขาทั้งสองไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่รู้ว่ามันจะต้องเป็นสิ่งที่ร้ายกาจมาก จึงมีปฏิกิริยาโต้ตอบทันทีและแยกจากกันอย่างรวดเร็ว

ความเร็วของเย่จิ่งหลานก็ไม่ช้าเช่นกัน ไขว้มือซ้ายขวาขึ้นลง ยิงออกไปอีกหลายนัด