สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1094

ทั้งสองตั้งท่าป้องกันทันที

เย่จิ่งหลานยังคงมองดูนักพรตเต๋าสองคนด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม รอยยิ้มเจือแววประชดประชันและไม่อินังขังขอบ

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเย่จิ่งหลานเช่นนี้ ทั้งสองก็ค่อนข้างตื่นตระหนก

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นลูกศิษย์รุ่นสามที่เป็นผู้ลงทัณฑ์ความชั่วร้าย แต่พวกเขาก็ฝึกฝนอย่างหนักมานานหลายทศวรรษ แต่ตอนนี้กลับประสบพบเจอเรื่องแปลกๆ จึงรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจ

นี่คือค่ายกลแบบไหนกันแน่ ทำไมมันถึงแปลกประหลาดขนาดนี้

“ไม่ต้องพูดไร้สาระกับเขา ลงมือ”

พวกเขาทั้งสองฝึกฝนร่วมกันมาเป็นเวลานาน จิตใจเชื่อมโยงถึงกัน ต่างโจมตีไหล่ทั้งสองข้างของเย่จิ่งหลานพร้อมกัน

“กลับไป”

เย่จิ่งหลานชี้เบาๆ ทั้งสองก็ลอยกลับไปยังที่เดิมทันที

“เกิดอะไรขึ้น”

นักพรตเต๋าทั้งสองมองหน้ากัน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

คนหนึ่งพูดด้วยความโกรธ “เจ้าปีศาจ เจ้าใช้เวทมนตร์อะไรกันแน่”

เย่จิ่งหลานแค่นเสียงหึเบาๆ

“ข้ากลับอยากถามพวกเจ้าเสียอีก ว่าทำไมถึงลงความเห็นว่าข้าเป็นคนบาป”

คนหนึ่งพูดด้วยความโกรธ “ศิลาตอบสวรรค์แสดงให้เห็น ภาพทำนายยืนยัน เกาะตงหลิวเป็นสถานที่ซึ่งผู้กระทำความผิดถูกเนรเทศ ในเมื่อเจ้าเคยไปที่เกาะตงหลิว เช่นนั้นก็ต้องเป็นคนบาปที่เราต้องการตัว คนที่เสียชีวิตภายใต้น้ำมือของเจ้าต้องมีอย่างน้อยเกินพัน คนบาปเช่นเจ้าควรถูกเนรเทศตลอดไป”

เย่จิ่งหลานโกรธจนแค่นเสียงหัวเราะออกมา

“พี่ชายทั้งสอง พวกเจ้าคงไม่ได้ป่วยใช่ไหม ใครบอกพวกเจ้า ว่าข้าฆ่าคนไปนับพันคน”

บนเกาะตงหลิวเขานับว่าเป็นทหารที่มือไม่เปื้อนเลือด แม้แต่โมริตะคาวาสึบาเมะก็ถูกฮวาเชียนสังหาร ดังนั้นจะถือว่าเป็นเขาได้อย่างไร

นักพรตเต๋าอีกคนหนึ่งกล่าวว่า “พวกเรากล่าวไปแล้ว ศิลาสวรรค์แสดงให้เห็น พวกเราก็ปฏิบัติตามบัญชาสวรรค์”

“โคตรพ่อมันเถอะ ศิลาตอบสวรรค์บ้าบออะไร ชีวิตของข้าขึ้นอยู่กับข้าไม่ใช่ชะตาฟ้าลิขิต ในเมื่อพวกเจ้าอยู่ดีไม่ว่าดี งั้นก็อย่ามาโทษว่าข้าไม่เกรงใจ”

เย่จิ่งหลานลุกขึ้นยืนทันที หายตัวอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งสองในพริบตา