สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1095

นักพรตเต๋าร่างผอมกล่าวว่า “เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ ถ้าฉลาดก็ยอมมอบตัว ไปสถานที่เนรเทศกับเราซะ”

ร่างของเย่จิ่งหลานหายวับ และมาปรากฏตัวต่อหน้านักพรตเต๋าร่างผอม ยกมือขึ้นตบบ้องหูทั้งสองคน

เสียงดังฟังชัดดังก้องไปทั่วมิติ ทั้งสองถูกตบหน้าเพียะอย่างแรง

“ด้วยความสามารถของพวกเจ้าในตอนนี้ ยังคิดว่าจะพาข้าไปได้รึ โคตรพ่อมันเถอะ นี่เป็นเรื่องตลกที่น่าขันที่สุดที่ข้าเคยได้ยินในชีวิต”

นักพรตเต๋าผู้แข็งแกร่งถูกด่าสาดเสียเทเสีย

“ไอ้เด็กเวร เจ้ากล้าทำร้ายพวกเรารึ”

“แล้วไงล่ะ? พวกเจ้าก็มาหาข้าโดยไม่มีคำอธิบายเหมือนกันไม่ใช่รึ ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้าครั้งสุดท้าย พวกเจ้ามาจากไหน ทำไมเจ้าถึงมาหาข้า”

เมื่อมองดูสีหน้ากวนบาทาของเย่จิ่งหลาน นักพรตเต๋าทั้งสองก็กัดกรามกรอด

“ข้าได้พูดชัดเจนมากแล้ว ศิลาตอบสวรรค์แสดงให้เห็น เราแค่ปฏิบัติตามบัญชาสวรรค์เท่านั้น”

เย่จิ่งหลานพูดไม่ออก นักพรตเต๋าสองคนนี้โง่ไปแล้วหรือ ทำไมถึงฟังไม่เข้าใจ พูดไปพูดมาอยู่คำเดียว หรือว่าบำเพ็ญตบะนานเกินไป จนสมองมีปัญหา

“ศิลาตอบสวรรค์อยู่ที่ใด”

นักพรตเต๋าอีกคนหนึ่งกล่าวว่า “ที่พักของเรา”

เย่จิ่งหลานอยากจะกระอักเลือดออกมาจริงๆ

“โคตรพ่อมันเถอะ บอกข้าว่าพวกเจ้ามาจากสำนักไหนมันยากขนาดนั้นเลยหรือ”

“เจ้ารู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าฉลาดก็รีบปล่อยเราออกไป”

“ยังกล้าบ้าอีก?”

เมื่อเห็นว่าคนสองคนนี้เป็นเหมือนก้อนหินในหลุมส้วม ทั้งเหม็นทั้งแข็ง เย่จิ่งหลานก็ไม่เกรงใจอีก สะบัดมือขึ้นตบหน้าพวกเขาอีก

พวกเขาทั้งสองไม่เคยประสบกับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อน น้ำตาแทบไหลอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม