สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1101

เมื่อมาถึงบริเวณใกล้เคียง อินชิงเสวียนก็หยิบขลุ่ยดินเผาออกมา แล้วเป่าเป็นเพลงใจหินผา

ถ้าเย่จั้นเคยได้ยินเพลงนี้ ต้องจำได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม หลังจากเป่าไปถึงสิบห้านาที ก็ไม่มีวี่แววของเย่จั้น หัวใจของอินชิงเสวียนหนักอึ้ง

หรือว่าเขาถูกพบเข้าแล้ว?

นางมองไปรอบๆ จากนั้นใช้วิชาตัวเบาไปที่ถ้ำ แต่ไม่มีใครอยู่ข้างใน

นางกวาดตาไปทั่วบริเวณ แต่ไม่พบกลไกใดๆ เย่จั้นไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ

ชั่วขณะหนึ่ง อินชิงเสวียนรู้สึกสับสนวุ่นวายใจ

เรื่องในตำหนักเทพยังไม่คลี่คลาย หากเย่จั้นเป็นอะไรไป นางจะอธิบายกับเย่จิ่งอวี้ได้อย่างไร

ขณะที่กำลังจะออกไปตามหา ทันใดนั้นก็พบว่าดูเหมือนจะมีตัวอักษรเล็กๆ สลักอยู่ในรอยแตกในหินตรงประตู

อินชิงเสวียนโน้มตัวไปมอง สีหน้าก็พลันยินดี เป็นลายมือที่เย่จั้นทิ้งไว้จริงๆ

มีธุระด่วนต้องไป อย่าคิดมาก!

ที่แท้ก็เป็นเขาที่จากไปเอง เพียงแต่มีเรื่องอะไรที่สำคัญกว่าอินหลี

อินชิงเสวียนขมวดคิ้วเมื่อนางนึกถึงสตรีในชุดขาวซึ่งน่าจะเป็นอาหญิงของนาง

เมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมของผู้อาวุโสหัน เขาเหมือนจะกังวลเรื่องอินหลีมาก หรือว่าตัวนางมีความลับบางอย่างที่ไม่ทราบ?

หากต้องการติดต่อกับนางอย่างแท้จริง เกรงว่าจะต้องแลกน้ำพุวิญญาณบ้าง

ขณะที่กำลังคิดอยู่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเห่าของไป๋เสวี่ย

อินชิงเสวียนหันกลับมาอย่างรวดเร็ว กระโดดขึ้นๆ ลงๆ ไม่กี่อึดใจก็มาถึงประตูที่พัก

“แม่นางอิน”

ฉางเฮิ่นเทียนโค้งคำนับ ถือเสื้อคลุมสีแดงเข้มไว้ในมือ

ฉุยอวี้และเฟิงเอ้อร์เหนียงยืนอยู่ด้านหลังไป๋เสวี่ย มองไปที่ฉางเฮิ่นเทียนอย่างระมัดระวังตัว

อินชิงเสวียนรับเสื้อคลุม และหยิบขวดน้ำพุวิญญาณออกมาหนึ่งขวดให้ฉางเฮิ่นเทียน

ไม่ว่าตัวตนที่แท้จริงของฉางเฮิ่นเทียนจะเป็นใคร ทว่าทักษะวรยุทธ์ในปัจจุบันของเขายังต่ำมาก แม้ว่าจะดื่มน้ำพุวิญญาณไปหลายขวด แต่ก็ไม่สามารถก้าวหน้าเร็วเกินไปได้

“ขอบคุณแม่นางอิน”

ฉางเฮิ่นเทียนรับไว้ด้วยสีหน้าชื่นมื่น

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าจะกลับไปก่อน เพื่อไม่ให้ผู้อาวุโสหันต้องสงสัย”

อินชิงเสวียนประกบมือคำนับพูดว่า “ลำบากแล้ว”

หลังจากที่ฉางเฮิ่นเทียนเดินไปไกล ฉุยอวี้ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คนผู้นี้น่าสงสัยอย่างมาก อย่าไว้ใจเขาง่ายๆ เด็ดขาด”

“ไม่น่าเชื่อใจจริงๆ เขาและข้าต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ รบกวนให้ผู้อาวุโสสองช่วยมาวินิจฉัยด้วย นี่เป็นเสื้อผ้าของเจ้าตำหนักหรือไม่”