สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1105

ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างกำยำเดินเข้ามาจากประตู เสื้อคลุมสีเข้มคุณภาพธรรมดาทำให้เขาดูสุขุมเยือกเย็นเก็บอารมณ์ เรียบง่ายไม่โอ้อวด รูปโฉมก็นับว่าดูดีทีเดียว

แม้เป็นยุคปัจจุบัน ผู้ชายรุ่นลุงเช่นเขา ยังเป็นที่หมายปองของผู้หญิงหลายคน

เกือบจะในทันที ที่อินชิงเสวียนเดาตัวตนของเขาได้

นี่เป็นความรู้สึกแปลกมาก แม้จะเป็นการพบกันครั้งแรก แต่ก็รู้ว่าตัวเองมีสายเลือดผูกพันกับคนผู้นี้ ถึงขั้นมีความรู้สึกใกล้ชิดที่อธิบายไม่ได้ด้วยซ้ำ

สำหรับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดนี้ อินชิงเสวียนไม่มีความรู้สึกรักมากนัก เดิมทีนางก็ไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม นอกจากนี้นางไม่ได้เติบโตมาด้วยกันและมีเหตุผลอื่นๆ อีกมากมาย นางไม่ควรรู้สึกเช่นนี้เลย สิ่งที่เรียกว่าสายเลือดผูกพันนี้ ค่อนข้างลึกลับเหลือเกิน แม้ว่านางจะเปลี่ยนวิญญาณ แต่ก็ยังคงรู้สึกอยู่ในใจ

ในขณะที่คิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเฮ่อฉางเฟิงพูดตะกุกตะกัก “อา ผู้เยาว์ ผู้เยาว์น้อมคารวะท่านเจ้าเมืองเฮ่อ”

เขาโค้งคำนับทักทาย เหงื่อซึมที่ปลายจมูกแล้ว

พ่อให้เขาฝึกฝนวรยุทธ์ในห้องลับจริงๆ แต่เฮ่อฉางเฟิงอาศัยอยู่ในนั้นมานานกว่าครึ่งเดือนแล้ว เขาทนเหงาไม่ได้ จึงแอบออกไป

ได้ยินจากแม่ของเขาว่าพ่อมีธุระต้องออกไปข้างนอก อาจต้องรอสองสามวันก่อนถึงจะกลับ เขาจึงกล้าออกไปเดินเล่นที่เมืองด้านนอก ไม่คาดคิดว่าจะได้เจออินชิงเสวียนที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาดีใจมาก จึงไปปรึกษากับแม่ทันที ไม่ว่าอย่างไรก็จะให้อินชิงเสวียนมารับประทานอาหารที่บ้าน

กงซวินฮูหยินรักและเอาใจลูกชายมาแต่ไหนแต่ไร จึงตกลงโดยไม่พูดอะไรสักคำ สิ่งเดียวที่นางไม่รู้ก็คืออินชิงเสวียนแต่งงานแล้ว นางยังคิดว่าแม่นางคนนี้หน้าตาดี ถ้าได้แต่งเข้ามาในอิ๋นเฉิงคงจะเป็นเรื่องที่ดีงามมากแน่ๆ พูดง่ายๆ ก็คือลูกชายชอบนางก็ชอบ

สองแม่ลูกไม่คาดคิดว่าเฮ่อยวนจะกลับมาเร็วขนาดนี้ และสายลมเย็นๆ ก็เฉียดฉิวผ่านแผ่นหลังของเฮ่อฉางเฟิง

เฮ่อยวนขมวดคิ้ว

เจ้าเด็กนี่เป็นอะไรไปอีก แม้แต่พ่อตัวเองยังจำไม่ได้งั้นหรือ