สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1153

เจ้าตำหนักจินตงไหลมองไปยังเหมยชิงเกอ

ถามด้วยสีหน้ามืดลง “เจ้าไม่ได้อยู่ที่ผาเฟิงเริ่นหรือ ใครอนุญาตให้เจ้าออกมา เจ้าคนทรยศต่อตำหนักเทพ ยังไม่คุกเข่าลงอีก”

เหมยชิงเกอกำลังปีติยินดี เมื่อนางได้ยินสิ่งนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย

“ท่านอาจารย์...”

จินตงไหลตลวาดอีกครั้ง

“ศิษย์ชั่ว คุกเข่าลง”

“ช้าก่อน”

น้ำเสียงแผ่วเบาดังมาจากด้านหลังเหมยชิงเกอ ร่างงามเดินออกไปอย่างช้าๆ

ผู้อาวุโสหันและเจ้าตำหนักมองมาทางนี้พร้อมกัน แสงสีทองแวบขึ้นมาในดวงตาของอินชิงเสวียน เจ้าตำหนักก็ล้มลงกับพื้นทันที

“ท่านอาจารย์”

เหมยชิงเกอปราดเข้าไปประคองเจ้าตำหนัก ในขณะที่อินชิงเสวียนและเย่จิ่งหลานเคลื่อนไหวพร้อมกัน มาขวางหน้าของทั้งสองคน

“ผู้อาวุโสหัน เจ้าตำหนักถูกท่านกักขังไว้กระมัง ไม่เพียงเท่านั้น ท่านยังใช้วิชาเนตรควบคุมเขา ช่างโหดร้ายยิ่งนัก”

เย่จิ่งหลานกล่าวว่า “ถูกต้อง เมื่อท่านเห็นว่าไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้ จึงพาเจ้าตำหนักกลับมา พยายามปิดบังหูตาให้ทุกคนสับสน ทุกคนไม่ใช่คนโง่ จะถูกท่านบงการได้อย่างไร”

สายตาที่เฉียบแหลมของฉุยอวี้เหลือบเห็นรอยแผลเป็นบนแขนของเจ้าตำหนัก พูดเสียงดังทันที “ถ้าเจ้าตำหนักเก็บตัวบำเพ็ญเพียร จะได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร เรื่องนี้มีบางอย่างที่น่าสงสัย”

ศิษย์ที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดต่างก็มองเห็นเช่นกัน สายตาทุกคู่มองจับไปยังผู้อาวุโสหัน

เฟิงเอ้อร์เหนียงยังถามอย่างดุดันว่า “ท่านปิดบังซ่อนเร้นสถานที่เก็บตัวบำเพ็ญเพียรของเจ้าตำหนักมาโดยตลอด ต้องกักขังเขาไว้และปฏิบัติต่อเขาอย่างโหดร้าย ท่านมีเจตนาใดกันแน่”

ผู้อาวุโสหันโคจรกำลังภายในไปที่จุดตันเถียน ตะโกนลั่น “บังอาจ พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรมาถามข้า”

อินชิงเสวียนยิ้มเยาะและพูดว่า “แล้วไงล่ะ ไม่สามารถถามท่านได้งั้นหรือ พวกเราถามท่านหลายครั้ง แต่ท่านกลับอ้างเหตุปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า เห็นได้ชัดว่ามีเรื่องปิดบัง”

“เจ้าเป็นเพียงอาคันตุกะในตำหนัก กล้าพูดมากขนาดนี้หรือ รนหาที่ตาย!”

ผู้อาวุโสหันพาลโกรธ ยกมือขึ้นโจมตีใส่อินชิงเสวียน