สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1154

ชิงผิงและชิงอานมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

“เจ้าตำหนักจินคือใคร”

หวังซุ่นกล่าว “เขาเป็นผู้ปกครองของสถานที่แห่งนี้ ได้ยินมาจากคุณชายว่า เจ้าตำหนักอาจถูกคนกักขังไว้อยู่”

ชิงผิงมองเห็นรอยแผลเป็นด้วยสายตาที่เฉียบคม

“คนผู้นี้ได้รับบาดเจ็บจริงๆ”

ชิงอานก้มลง

“รีบช่วยเขาเร็ว พลังชีวิตของคนผู้นี้ดูเหมือนจะสูญสลายไปแล้ว”

เขารวบรวมกำลังภายใน วางฝ่ามือบนหลังของเจ้าตำหนักจิน

ภายในมิติก็กำลังดำเนินการกู้ชีพ แต่ภายนอกมิติเกิดความวุ่นวายขึ้นล้ว

เหล่าศิษย์ปิดล้อมอินชิงเสวียนและเย่จิ่งหลาน เหมยชิงเกอศิษย์พี่น้องทั้งสามสาวก็เข้าร่วมวงการต่อสู้เช่นกัน ชั่วครู่หนึ่งก็มีเสียงตะโกนสังหารดังทั่วสารทิศ และตำหนักเทพก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ผู้อาวุโสหันรู้ดีว่าวันนี้คงเป็นเรื่องยากที่จะทำหน้าใจดีได้อีก เขาจึงตัดสินใจล่าถอย ทิ้งเนินเขาเขียวขจีไว้เบื้องหลังก่อน ไม่ต้องกลัวว่าฟืนจะหมด

อินชิงเสวียนจับตามองเขาตลอดเวลา เมื่อนางเห็นผู้อาวุโสหันล่าถอย ก็ตะโกนขึ้นทันที

“จะหนีไปไหน”

นางใช้วิชาตัวเบา เหยียบไปไปบนไหล่ของลูกศิษย์ ซักฝ่ามือใส่ผู้อาวุโสหัน

เย่จิ่งหลานไล่ตามไปติดๆ เหวี่ยงหมักไปที่ศีรษะของผู้อาวุโสหัน

ผู้อาวุโสหันเหาะถอยหลัง ยกมือขึ้นจับศิษย์สองคนโยนใส่พวกเขา

อินเย่สองคนไม่สามารถยั้งฝ่ามือได้ทันเวลา ศิษย์ทั้งสองก็เสียชีวิตทันที

เลือดกระเด็นใส่ตัวเย่จิ่งหลาน เลือดบนผิวหนังไหลซึมเข้าสู่ผิวหนังอย่างรวดเร็ว และหายไปในทันที

เย่จิ่งหลานเร่งร้อนอยากตามผู้อาวุโสหันให้ทัน จึงไม่ได้สนใจ โดยที่หารู้ไม่ว่าไฝสีแดงระหว่างคิ้วนั้นแดงสดยิ่งขึ้น

“ตาแก่หนังเหนียว เจ้าคิดจะหนีไปไหนอีก”